İlk önce sen kalbime, yumurtasından yeni çıkmış bir lavra olarak girdin...O lavra halinle kalbimin her köşesini gezdin, keşfettin...Kalbimdeki sevgiyle, yavaş yavaş büyüyüp, tırtıl oldun...Kalbimdeki sevgi senin tırtıl halinleyken bile besledi, büyülttü...Kalbim senin kozan oldu...Uzun süre o kozanın içinde kaldın, kozanın içindeyken sana zarar gelmesin diye bense seni beslemek için sevgi ürettim...O sevgiyle seni hep besledim...Yavaş yavaş kozandan çıkmaya başladın sonunda o kozanın içinden dünyada eşi benzeri olmayan bir kelebek olarak çıkdın...O kadar güzel renklerin vardı, o kadar çok güzeldinki, seni bıkmadan, usanmadan saatlerce seyredebilirdim...O kelebek halindeyken sevgimi, çeşit çeşit, rengarenk çiçekler yapdım ve seni o çiçeklerin özüyle besledim...Her geçen gün dahada güzelleşdin, dahada büyüdün içimde...
Artık kalbim sana dar gelmeye başladıki, hep dışarı çıkmak istedin...Bende dayanamadım, çünkü seni, sana göre daracık olan o yerde daha fazla tutamazdım...Sana kıyamazdım...Saldım seni, çık gez, bu kısacık dünyada mutlu olabilecegin ve sana sundugum çiçeklerden daha güzel çiçek bulabilirsen, git o çiçegin özüyle beslen...
Ama şunu sakın unutma, sana sundugum, sevgi çiçeklerini başka biryerde asla bulamassın, bunu sende görüceksin...Dışarıda birsürü tuzaklarla karşılaşacaksın, senin gibi çok nadir bulunan kelebeklerin, avcısı ve düşmanı çok olur...Her gördügün çiçegi gerçek sanma, zaman öyle bir zamanki, herşeyin sahtesi var...Gerçek çiçek diye kondugun yerlere dikkat et...
Bana gelince, sevgi kelebegim, kalbime ipeklerinle öyle bir ag ördünki, o ipekden örülü yere, o ipekleri geçerek kimsenin girmesi mümkün degil...Çünki sen o ipegi öyle bir sevgi çiçeklerinden aldıgın besinle ördünki, o ipeklerin herbirisi çelik gibi oldu, geçilmeside, yırtılması mümkün degil...Orası sadece sana ait, şayet oradaki çiçekler gibi çiçek bulamazsan, şunu unutma belki birgün dönersin diye oradaki çiçekleri o sevgiyle beslemeye devam edecegim...
ALLAH seni tüm kötülüklerden korusun...Yolun ve bahtın açık olsun...Elveda demiyorum....Hoşçakal sevgi kelebegim...
Cengiz AKALIN
Artık kalbim sana dar gelmeye başladıki, hep dışarı çıkmak istedin...Bende dayanamadım, çünkü seni, sana göre daracık olan o yerde daha fazla tutamazdım...Sana kıyamazdım...Saldım seni, çık gez, bu kısacık dünyada mutlu olabilecegin ve sana sundugum çiçeklerden daha güzel çiçek bulabilirsen, git o çiçegin özüyle beslen...
Ama şunu sakın unutma, sana sundugum, sevgi çiçeklerini başka biryerde asla bulamassın, bunu sende görüceksin...Dışarıda birsürü tuzaklarla karşılaşacaksın, senin gibi çok nadir bulunan kelebeklerin, avcısı ve düşmanı çok olur...Her gördügün çiçegi gerçek sanma, zaman öyle bir zamanki, herşeyin sahtesi var...Gerçek çiçek diye kondugun yerlere dikkat et...
Bana gelince, sevgi kelebegim, kalbime ipeklerinle öyle bir ag ördünki, o ipekden örülü yere, o ipekleri geçerek kimsenin girmesi mümkün degil...Çünki sen o ipegi öyle bir sevgi çiçeklerinden aldıgın besinle ördünki, o ipeklerin herbirisi çelik gibi oldu, geçilmeside, yırtılması mümkün degil...Orası sadece sana ait, şayet oradaki çiçekler gibi çiçek bulamazsan, şunu unutma belki birgün dönersin diye oradaki çiçekleri o sevgiyle beslemeye devam edecegim...
ALLAH seni tüm kötülüklerden korusun...Yolun ve bahtın açık olsun...Elveda demiyorum....Hoşçakal sevgi kelebegim...
Cengiz AKALIN