SON ESERİSİN YÜREÄžİMİ[SIZE=5]N
Sessiz çığlıklar bunlar yüreğimden kopan
Sensiz gecelerde ağlayan ve kanayan
Bir akşam üstü düşürdüğüm ansızın
Ve çekip giden bir yalnızlık türküsü
Ve hiç olmayacağını bildiğim bir sen ve bir ben
Yok olmaya yüz tuttuğum geceler
Artık avunmanın bir anlamı yok sensizliklerde
Derin uçurumlara sürüklendim kalbimle
Gelsen neye yarar artık gelme istemem
Bu canım hüzün doldu sevgin kalmadı bende
Aşk acısımı daha zor yoksa yokluğun mu zor olan
Bir damla gözyaşım var sana sakladığım
Bir damla kan var yüreğimden damlattığım
[/SIZE]İçimdeki solan çocuğu avutamazsın
Artık ne fayda onu yaşatamazsın
Bir mazi olarak içimde hep kalacaksın
Vuslatta gizlidir gözler
Öldüğümde belki beni anlarsın
Kan damladı içime sen bile çıkaramazsın
Sevdanı yüreğimden öyle kolay atamazsın
Bir yaprak oldum sonbaraha yüzünü dönen
Ilkbaharı istemem yeşiller senin olsun
Benim rengim sarıdır bütün renkler senin olsun
Gül en güzel çiçektir çiçeklerin içinden
Gönlümdeki bütün güller al senin olsun
Acımanı istemem bu garip sevdama
Ağladığımı bir ben bileyim bu garip aşkta
Gel diyemem hiçbir zaman sana
Kalbimi geri ver yeter çektiğim
Artık üşüyor ellerim hiç olmadığı kadar
Benden çaldığın yıllarımı geri ver bana
Gönlümün gülleri boynunu büktü
Bülbüller konmaz ne yapsın harabe yeri
Sensizlikten arta kalan aşkım ne büyüktü
Can çekişiyor şimdi bütün günlerim
Ömrümün her deminde yine seni beklerim
Gel desem gelirmiydin bana
Üşüyen yüreğimi sararmıydın kollarınla
Yaralarıma tuz basıp ağlarmıydın bu aşka
Sen hiç bilemedin anlamadın halimi
Gözlerimdeki bir bakışta bütün sevdam gizliydi
Sen bakmadın istemedin ki yürekten beni
Yazık geçti sensiz günlerim
Özledim desem gelsen ne fayda
Içimdeki kırık dökük hallerin
Ve bir depremden arta kalan
Son eserisin şu garip yüreğimin...
Selma Kırbız