Kent sustu...
Ve kentin suskunluğuna gömülen bu yalnızlığı yükleyip omuzlarıma,içimde büyüyen her şeyi unutmaya and içtim...Sürgünlere yolladığım sevdamı esir aldım içimde...Bir daha gün yüzü görmeyecek içime hapsettiğim ne varsa...
Kent sustu...
Kuşlar çekildi gökyüzünden.Bir ben kaldım tenhasında gecenin,avutulmamış ben...
Kent sustu...
Aşk başladı...bir adı da yalnızlık olan...Var mıdır aşka en yakın elleri bağlı tek başınalıktan başka....
Kent sustu...
Ayrılık dipnot düşüldü iyimser ölümlere...Yürek sürgüne çıktı özünden...Bitmişliğime yetimliğime emanetçi sözcüklere dokunup susuyorum...
Ey acı!Aşkın yüzsüz dağarcığı!
İçimden deprem deprem geçiyorsun...Geride kalan sadece talan...
Aşk kalbimde cana batandı...Şimdi kayıyorum sonsuz soluksuzluğa...
Son sözüm ve son hüznüm sana...
Ölüm güzel bir ayrılıkmış yâr...
Şimdi...
Adım başı karanlık...
