insan
sevdiği şeylerden korkar mı ?
beni şarkı söyleyebileceğim bir yere götürsün sevgilim
üşüyorum
derin sessizliklerin acı çığlığı bu
çocukluğumdan kalma özlemleri bekliyorum kuytu yalnızlıklarda
insan
geçmişini bekler mi ?
parmaklardan geçen saçlar gibi
yumuşak ve hızlı bir serüvendir aşk
ne kadar kısaysa sunabildiklerin
o kadar çabuk tükenir
tükettim serseri vedaları
alnımda unutulmuş ve kurumuş öpüşler
değme çil yavrusu göz yaşlarından beterdir
gözleri kanlı bırakan terk edişler
insan
vedalarını kutsar mı ?
yalnızlık bir barda unutulan sigara paketi gibidir
fark edildiği yerde sahiplenilir
ve hiçbir yalnızlık unutulduğu yerde bulunamaz
insan
unuttuklarını arar mı ?
arkasına bakmadan kaçan bir karanfil gördüm
ölüm de kirlendi aşk gibi
yararı olacaksa söyleyeyim
ellerim temizlik çabasından yorgun
karanfil Geri dön
aşk’ı temizleyeceğim ölüm gibi
söz(ü) mü veriyorum
insan
inadına yaşar mı?
Pelin Onay
