Bilmek sorumluluklarımı bana geri getirmez bu anlamda.. /
Hata yapmaktan bıkmayacağım bir hayatı kabullenemedim bir ölçüde..
Sınırların içimi ateşlere veren tarafında susuyorum
binlerce defa.. /
Tam konuşacağım, susuyorum..
Susmaktan bıkmayan bir ben, bir daha olmayacak sanırım..






Beni anladığını sandığım bir hayat varmış..
Benim onu anlamaktan bıkmadığım bir hayat içinde..
Kendi kendine../
Binlerce hayattan sadece bir tane..
Ne kadar uzaklaşıyorum kendimden..
Utanarak..
Ama anlaşılmayacak derecede sıkılarak, kıskacında yarını umuttan
silerek bir parça daha,
nasıl da uzaklaşıyorum gerçekliğinden kendi yüzümün../






Kapıları araladığımda gözlerimi alan her satırda aşk yatıyor..
Aşk çıkıyor karşıma okuduğum her kelimede..
Her cümle kendini doğuruyor yalnızlığından.. /
Bir zaman geliyor ki, unutturuyor kendini bana.. /
Kelimeler eriyor sevdanın düşlerinde.. /
Ne bırakıyor geriye..
Ben biraz daha olgun, biraz daha yaşlanırken bu sürgitin avuçlarında../
Uzak yine uzak kalıyor hayata.. /
Biraz daha uzaklaşarak.. Uzaklığın acısını yaşamak, artık yok satıyor aşk.. /
Aşk yoksa, yoksa zaman mı daha uzak../..





Ne kadar ayrı kaldım yazmaktan, bir doğumgünü geçti bu yalnızlıkta../
Yağmurlu kimbilir kaç gece, ve düşlerine takılan kimbilir kaç düşünce..
Elimin kaleme kağıda gittiği her yalnızlık,
sen diyerek başladı ve sen diyemeden bitti..






Değişmiş kurgusu bozuk cümlelerim.. Bir sessizlik, ya da bunun gibi
binlerce sessizlik, ne anlatacak sonrasına, içinde boğulduğum
zamanın yanısıra...
İsmini geceden alan şiirlerimin koynunda uyuyorum şimdi../
Kendimi vuruyorum ansızın köşesiz harflerin gölgesinde..






Sen baktığında, ya da bir başkası..göremiyorum düşlerimi..
Böylesi daha kötü..Daha iyisinden, daha iyi bir ölüm seçiyorum
şimdi, hiç yaşanmamış olan.. daha beter bir suskunluk..
Nereye kadar../





İsmini unuttuğum bir zamandı, sadece ismini..
Hatırlayabildiğim,
benden daha çok sevilmen.. Daha çok sen, içimden..
Şimdi aynaya, son kez bak benim için.. /..