Bu sefer can kırıklarımla geldim.
Verdiğin 'Aşk'ı geri getirdim.
Tembihlediğin üzere gözüm gibi baktım ona.
"Çok iyi pişmiş dolapta uzunca kalır küflenirse şikayet edin sıcakta bozulursa gel iade et' dediğin 'Yarım Kilo AşK' varya hani dün avuçlarımın arasından kayıp düştü yere...

Engel olamadım..
Yüzlerce parçaya ayrıldı yapıştırmak istedim gözyaşlarım silip süpürdü 'O'nu. Kalan bikaç parçası ile geldim...

Sonra çok ağladım bakkal amca. Annemin elini tuttuğumda geçer sandım. Meğer ben ne çok büyümüşüm! Babam benden gittiğinde bile bukadar ağlamamıştım. Asıl vurgun buymuş bakkal amca yürek ağlamandan yorulurmuş gözyaşlarında boğulurmuş...

Nefes alamadığım da anladım..
Sizin zamanınızda iki bisküvi arası lokuma bir baş soğana bir demet ıspanağa sevgiyi dillendirmek ayıpmış ama en kalitelisinden saygıya gönüller alınırmış. Verilen sözler tutulup işin içine yalan dolan karışmayınca bir de Allah can kattıkça cana seneler hiçe sayılırmış.
Dün elimi tutarken anlattı annem bunları..

Zoruma gitti şimdilerde yaşamak..
Neyse bakkal amca.. Ben gideyim artık.
Aldığım 'AşK'ı tezgahın üstüne koydum. Kendi de istemedi zaten artık beni. Çok kırmışım 'O'nu. Sevgi dilenmek de istemedim. Ağladım bu sefer sadece bakkal amca.

Yeniden almak için gelmiştim aslında.. Ama bedelini ödeyemediğim bu aşkın ne günahını almak isterim ne de bu aşka ihanet ederim...
Veresiye defterinden silme sakın.

Öderim elbet birgün..

Bitti bakkal amca. Hoşçakal.