fırtınalar kopuyor demişsin
yüreğinin en rüzgarsız yerlerinde
oysa ben
bin mevsim sana fırtınalandım
sen bilmedin
gittiğine inansam dönmeni beklerdim

Fosforlu şiirler getirdim gecene
Duvarlarına ekle yine
Dudağımda kabadayı naralarıyla seviyorum
Kendimi adıyorum
Ömrümün kalan’ına… sana…

kitapları yeniden okuyasım geldi yaaa :/

Giderken kalanlarındır.

Giderken gittiğin, gelirken kaldığındır.

‎../ Aşk bir armağandı bana… hiç alamadığım! Gidenler, aşksız armağanlarını vermeden gittiler… ben de armağansız aşklarıyla yetindim. Sonra düşündüm kendi kendime. Ulan dedim, onlara helal olan her halt, neden bana kabahat?! Hep gidenler mi kazanmak zorunda? Sonra neyi öğrendim biliyor musun?


- Neyi?

...
- Öle öle sağ çıkmayı her aşktan.

[url=https://www.facebook.com/kahramantazeoglu][/url]

Sen giderken; Beni ıskaladın sevgilim...
Peki ya ben, yazarken seni vurabildim mi?

Seni benden eden yolları,
Sana çıkmaz sokakları,
AŞK'tan ayrılığa geçen, bütün caddeleri tuttum!
Şimdi sen; Yine mi dönmezsin geri? ...

Aşk bir armağandı bana… hiç alamadığım! Gidenler, aşksız armağanlarını vermeden gittiler… ben de armağansız aşklarıyla yetindim. Sonra düşündüm kendi kendime. Ulan dedim, onlara helal olan her halt, neden bana kabahat?! Hep gidenler mi kazanmak zorunda? Sonra neyi öğrendim biliyor musun?


- Neyi?


- Öle öle sağ çıkmayı her aşktan.

Üzüldüğüm kadar ağlayamadım hiçbir zaman. Hep eksik yaşadım, hep eksilerek yaşadım. Acıdan uyuşmuş bedenime birer dokunuş gibi geliyor bu sözlerin. Yine de çok seviyorum seni; sabah aydınlığıma koca bir “iyi akşamlar” bırakıp gitmene rağmen… olsun… senin de bu çorbada acın bulunsun...

Gelme çocuk!
Benim denizimde yüzemezsin sen
Kolların kısa kalır dalgalarıma
Ölürsün çocuk!
Bulaşma yalnızlığıma...