keşkeleri çıkardım hayatımdan
eywahlar bana göre değil artık
bana göre değil pişmanlıklar
keşkeleri çıkardım hayatımdan...
ben seni unuturum sevdiğim
ela gözlerini bir bardak rakıya gömerim
anıları içime..
yıllar önce bir temmuz gecesinde
zamansız bir yağmur altında başlayan
o zamansız aşkımızı unuturum
zamanlara sığmayan...
zaten hayat bir yalan..
gece ağır ağır sırtını vermekte sabaha
üzerimde eskiden kalma bir sevdanın yorgunluğu
yüreğimin kara kaplı defterinde
sararmış sayfaların arasında
yıllar arkasında kalmış suskunluğum var
ve küskünlüğüm hayata...
o ki kapanmış bir kapı umutlarıma
çaresizliğe bir geçit
durma hadi gözlerimden de çekip git
çek git gecelerimden
bir daha girme düşlerime
kanıma girme artık yeter git..
kimseler bilmez geceden başka yine yalnızım
sokaklar dolusu insan içinde bir ben yalnızım
ne fırtınalar kopar yine içimde
bu sevda yıkar yüreğimi derinden
susar içimdeki ağıtlar
ben susarım
an gelir zamanlar dolusu ağlarım
ağlarım çocuk gibi
ihanet karası gecelerde kıvrandırır bu sancı
kahpe bir kurşun gibi arkadan vurur yalnızlık
sabahlara kadar ağlarım
ağlarım ölesiye...
neden içi karanlıktı bu kadar gecelerin
neden geceler umut taşımaz sabaha?
ve neden ağlatır beni bu uzun yolculuklar
yeter artık yeter buraya kadar
keşkeleri çıkardım hayatımdan
bana göre değil yerli yersiz ağlamak
madem ki bir kez yaşanıyor bu hayat
kılıcımı çektim kınından kuşandım cesareti
ve bitirdim esareti gömdüm denizlere...
anladım ki insan her an sevebilir
mevsimsiz açan bi çiçek gibi
dirilir yeniden..
keşkeleri çıkardım hayatımdan
geleceksen bugün gel!!
yarın çok geç olabilir
yarın çok geç olabilir!!
eywahlar bana göre değil artık
bana göre değil pişmanlıklar
keşkeleri çıkardım hayatımdan...
ben seni unuturum sevdiğim
ela gözlerini bir bardak rakıya gömerim
anıları içime..
yıllar önce bir temmuz gecesinde
zamansız bir yağmur altında başlayan
o zamansız aşkımızı unuturum
zamanlara sığmayan...
zaten hayat bir yalan..
gece ağır ağır sırtını vermekte sabaha
üzerimde eskiden kalma bir sevdanın yorgunluğu
yüreğimin kara kaplı defterinde
sararmış sayfaların arasında
yıllar arkasında kalmış suskunluğum var
ve küskünlüğüm hayata...
o ki kapanmış bir kapı umutlarıma
çaresizliğe bir geçit
durma hadi gözlerimden de çekip git
çek git gecelerimden
bir daha girme düşlerime
kanıma girme artık yeter git..
kimseler bilmez geceden başka yine yalnızım
sokaklar dolusu insan içinde bir ben yalnızım
ne fırtınalar kopar yine içimde
bu sevda yıkar yüreğimi derinden
susar içimdeki ağıtlar
ben susarım
an gelir zamanlar dolusu ağlarım
ağlarım çocuk gibi
ihanet karası gecelerde kıvrandırır bu sancı
kahpe bir kurşun gibi arkadan vurur yalnızlık
sabahlara kadar ağlarım
ağlarım ölesiye...
neden içi karanlıktı bu kadar gecelerin
neden geceler umut taşımaz sabaha?
ve neden ağlatır beni bu uzun yolculuklar
yeter artık yeter buraya kadar
keşkeleri çıkardım hayatımdan
bana göre değil yerli yersiz ağlamak
madem ki bir kez yaşanıyor bu hayat
kılıcımı çektim kınından kuşandım cesareti
ve bitirdim esareti gömdüm denizlere...
anladım ki insan her an sevebilir
mevsimsiz açan bi çiçek gibi
dirilir yeniden..
keşkeleri çıkardım hayatımdan
geleceksen bugün gel!!
yarın çok geç olabilir
yarın çok geç olabilir!!