Hiç düşündün mü yıldızların yalnızlığını
En kalabalık anında sessizliğe boğuldun mu hiç
Rüya olsa da uyansam bu kabustan dediğin bir günün oldu mu
Benim oldu; belki de bir çok kez

İçimdekileri anlatamamak, bazen çok koyuyor bana
Şakağa dayayıp da silahı, bir kurşun sıkmak hayata; bazen çok daha kolay geliyor
Elini ayağını çekip de dünyadan göçüp gitmek usul, usul sessizce
Ardına bile bakmadan arşınlamak hayatın geri kalanını

Yalnızlığı yaşamak gerçekten çok zor
İçindekilerle baş başa kalmak bir ömür
Kulağında çınlayan ihanetlerin sesi
Film şeridi gibi geçip giden gençlik
Heba edilmiş çeyrek asır
Ne olacağı belirsiz bir han da
Meçhul yarınları beklemek boşu boşuna, umutsuzca

Oysa böyle başlamamıştı hiç bir şey
Henüz dünya siyah beyaza bürünmemişti
Üzerime giydiğim siyah önlük çok yakışmıştı bana
Yüzümdeki mutluluk ifadeleri albümleri süslüyordu
Kırılma noktası neresiydi hayatımın?
Çözmeyi başaramadığım bu denklem nereden çıktı?
Gözlerimin önüne siyah perdeyi çeken kim?
Ve cebimde biriktirdiğim umutlarımı çalan hırsız?

Çaresizliğe boyun eğmeye mahkum mu şimdi yüreğim
Elimden gelse de fırsat verecek mi yapmaya bezmişliğim
Alnımdaki çizgilerin belirginliği, saçıma düşmüş kar taneleri
Aynada gördüğüm bu zavallı benim, peki beni bu hale getiren kim?

ooooo süpersinnnn emeÄžİNE YÜREÄžİNE KLAWYENE SAÄžLIK

Yüreğine sağlık...