Attilâ İlhan son şiir kitabında "Kimi sevsem
sensin" diyor;
"Kimi sevsem sensin/ senden ibaret/ Hepsini senin adınla çağırıyorum/
Kimi sevsem sensin/ hayret/ in misin cin misin anlamıyorum."
Elbette Attilâ ilhan gibi bir aşk gurusunun onca bilgeliğiyle anlamadığını ben anlayacak değilim; lâkin hissettiğim odur ki her sev*diğinde bir unutulmazdan izler yakalayanlar ola ki "o"nda aslen kendilerini bulmuşlardır ve filhakika her yeni sevda masalında asıl arayıp durdukları kahraman da o unutulmazdan ziyade kendileridir.
Binaenaleyh malum mısraı "Kimi sevsem ben" diye yazmak ziyadesiyle mümkündür.
* * *
Mısraı virgülsüz ve sonunda soru işaretiyle okursak "Kimi sevsem ben" diye düşünür ademoğlu...
Sorduğu soru kendisidir aslında; o yüzden sonunda bulduğu cevap da kendine benzer.
Sevdiğini kendi gibilerden seçer.
O yüzden sevdalılarımızın herbirinde bizden izler vardır.
"Kimi sevsek" onda ruhumuzun farklı bir rengi yansır.
Yavuklular albümümüz pembeleşen yeşeren sararan kanayan katranlaşan aşklarımızdan bir ebemkuşağıdır.
İster "kırbaç dili tutam tutam alevlenen" bir şehvet rüzgârı olsun ister "bırakılınca korkudan gözleri sislenen" bir şefkat limanı...
Her biri biziz; cümleten bileşkemiz...
* * *
İnanmazsanız ispatlamama izin verin.
İki ayrı kağıda 10 isim yazıp Türkiye'yi hiç bilmeyen birine götürün.
İlk kağıtta Süleyman Bülent Tansu Mesut Necmettin isimleri olsun; öbür kağıtta Rahşan Özer Nazmiye Nermin Berna...
Sonra bu isimlerin özelliklerini anlatın ona...
Ve bunları eşleştirmelerini isteyin...
5'te 5 tutturduklarını hayretle göreceksiniz.
Daha basitini yapın:
Onlara iki ayrı Semra anlatın; hangisini Turgut Özal'a hangisini Ahmet Necdet Sezer'e yakıştırdıklarını sorun.
Yine doğrusunu bileceklerdir.
Öyledir; her aşkta kendini aradığından her sevdada bir benzerini bulur insan...
Yoko Ono'da John Lennon'dan Eva Braun'da Hitler'den Havva'da Adem'den izler vardır.
Latife'nin bir yanı Mustafa Kemal'dir Mevhibe'nin bir yanı İsmet...
* * *
Ama sonunda kendinden de sıkılır insan elbet...
Gün gelir terk edebilir en sevdiklerini bile...
Bir tek yalnızlığımız ömür boyu yalnız bırakmaz bizi...
O yüzden bence aşk. tek kişiliktir
sensin" diyor;"Kimi sevsem sensin/ senden ibaret/ Hepsini senin adınla çağırıyorum/
Kimi sevsem sensin/ hayret/ in misin cin misin anlamıyorum."
Elbette Attilâ ilhan gibi bir aşk gurusunun onca bilgeliğiyle anlamadığını ben anlayacak değilim; lâkin hissettiğim odur ki
her sev*diğinde bir unutulmazdan izler yakalayanlar ola ki "o"nda aslen kendilerini bulmuşlardır ve filhakika her yeni sevda masalında asıl arayıp durdukları kahraman da o unutulmazdan ziyade kendileridir.Binaenaleyh
malum mısraı "Kimi sevsem ben" diye yazmak ziyadesiyle mümkündür.* * *
Mısraı virgülsüz ve sonunda soru işaretiyle okursak "Kimi sevsem ben" diye düşünür ademoğlu...
Sorduğu soru kendisidir aslında; o yüzden sonunda bulduğu cevap da kendine benzer.
Sevdiğini kendi gibilerden seçer.
O yüzden sevdalılarımızın herbirinde bizden izler vardır.
"Kimi sevsek
" onda ruhumuzun farklı bir rengi yansır.Yavuklular albümümüz
pembeleşen yeşeren sararan kanayan katranlaşan aşklarımızdan bir ebemkuşağıdır.İster "kırbaç dili tutam tutam alevlenen" bir şehvet rüzgârı olsun
ister "bırakılınca korkudan gözleri sislenen" bir şefkat limanı...Her biri biziz; cümleten bileşkemiz...
* * *
İnanmazsanız ispatlamama izin verin.
İki ayrı kağıda 10 isim yazıp
Türkiye'yi hiç bilmeyen birine götürün.İlk kağıtta Süleyman
Bülent Tansu Mesut Necmettin isimleri olsun; öbür kağıtta Rahşan Özer Nazmiye Nermin Berna...Sonra bu isimlerin özelliklerini anlatın ona...
Ve bunları eşleştirmelerini isteyin...
5'te 5 tutturduklarını hayretle göreceksiniz.
Daha basitini yapın:
Onlara iki ayrı Semra anlatın; hangisini Turgut Özal'a
hangisini Ahmet Necdet Sezer'e yakıştırdıklarını sorun.Yine doğrusunu bileceklerdir.
Öyledir; her aşkta kendini aradığından
her sevdada bir benzerini bulur insan...Yoko Ono'da John Lennon'dan
Eva Braun'da Hitler'den Havva'da Adem'den izler vardır.Latife'nin bir yanı Mustafa Kemal'dir
Mevhibe'nin bir yanı İsmet...* * *
Ama sonunda kendinden de sıkılır insan elbet...
Gün gelir
terk edebilir en sevdiklerini bile...Bir tek yalnızlığımız
ömür boyu yalnız bırakmaz bizi...O yüzden bence aşk. tek kişiliktir