Öyle kötü bir geceydi ki binlerce kez niye Allah’ım niye dedim ya.
İnan ilk defa hem nefes alıp hem de alamadığımı hissettim “nasıl olur” deme oldu işte..
Bütün gece bugüne kadar düşünmediğim kadar çok düşündüm seni.
Allah’ım bu nasıl birşeydir dedim ya ne işim var burada benim.
Yıllardır yaşadığım her noktasında emeğimin olduğu ev bile bu kadar yabancı gelmemişti.
Öyle inandırdım ki kendimi senin olacağıma saçımın tek bir teline dokunduramıyorum.
Kimse dokunmasın istiyorum senden başka kimse dokunmasın.
Ne olur sakın sende buna izin verme…
O kadar yalnız hissediyorum ki kendimi, dün gece ağlarken bile hiç utanmadım.
Çünkü öyle yalnızdım ki onu gördüğünde benim utanacağım kimsem yoktu.
Olan da zaten uzaktaydı.
Aslında yalnızlığı seviyorum ama senin verdiğin yalnızlık en acısı oluyor.
Boğazıma birşey düğümleniyor, yutkunamıyorum, nefes alamıyorum kalbim sıkışıyor.
Bulunduğum yerde yığılıp kalacakmışım da bir daha kalkamayacakmışım gibi geliyor.
Yanımda olsan üzülme elbet geçecek dercesine bakarsın gözlerime.
İşte o an bütün çaresizliğim yok olur ama; yoksun işte...
Ellerin ellerimden uzak olduğu için kendimi öyle çaresiz hissediyorum ki.
Ama olsun diyorum bazen de sen de ben de her ne kadar uzaklarda olsak.
Yüreğinin benimle olduğunu biliyorum.
Ömrümün sonuna kadar seninle olacağımı
Yarınların ikimiz için olduğunu bilmek bile yetiyor
Yaşadığım yalnızlığı yıkmaya.
Senin olduğumu bilmek güç veriyor bana.
Her zorluğa katlanabilecek gücü sen veriyorsun bana.
Sana ulaşacaksam eğer hiç şikayet etmeyeceğim bundan sonra
İnan ilk defa hem nefes alıp hem de alamadığımı hissettim “nasıl olur” deme oldu işte..
Bütün gece bugüne kadar düşünmediğim kadar çok düşündüm seni.
Allah’ım bu nasıl birşeydir dedim ya ne işim var burada benim.
Yıllardır yaşadığım her noktasında emeğimin olduğu ev bile bu kadar yabancı gelmemişti.
Öyle inandırdım ki kendimi senin olacağıma saçımın tek bir teline dokunduramıyorum.
Kimse dokunmasın istiyorum senden başka kimse dokunmasın.
Ne olur sakın sende buna izin verme…
O kadar yalnız hissediyorum ki kendimi, dün gece ağlarken bile hiç utanmadım.
Çünkü öyle yalnızdım ki onu gördüğünde benim utanacağım kimsem yoktu.
Olan da zaten uzaktaydı.
Aslında yalnızlığı seviyorum ama senin verdiğin yalnızlık en acısı oluyor.
Boğazıma birşey düğümleniyor, yutkunamıyorum, nefes alamıyorum kalbim sıkışıyor.
Bulunduğum yerde yığılıp kalacakmışım da bir daha kalkamayacakmışım gibi geliyor.
Yanımda olsan üzülme elbet geçecek dercesine bakarsın gözlerime.
İşte o an bütün çaresizliğim yok olur ama; yoksun işte...
Ellerin ellerimden uzak olduğu için kendimi öyle çaresiz hissediyorum ki.
Ama olsun diyorum bazen de sen de ben de her ne kadar uzaklarda olsak.
Yüreğinin benimle olduğunu biliyorum.
Ömrümün sonuna kadar seninle olacağımı
Yarınların ikimiz için olduğunu bilmek bile yetiyor
Yaşadığım yalnızlığı yıkmaya.
Senin olduğumu bilmek güç veriyor bana.
Her zorluğa katlanabilecek gücü sen veriyorsun bana.
Sana ulaşacaksam eğer hiç şikayet etmeyeceğim bundan sonra