Köprü Altı Çocuğu


Köprü altı çocuğuyum ben
Tüm köprüler bana ait
Yolların tümü emrimde
Ekmeğimi / ekler emeği
Sahipsizliğimden üretirim
Yüreğime çöken elemi kederi
Silerim köprünün kolonlarına
Analar bana yaban gelir
Babalar el alem

Düşler kurarım gün boyu
Geceleri olmayan düşler
Geceleri silerim aklımdan / korkarım
Geceleri... üşürüm

Ne zaman gözümü yumsam
Usuma bir yorgan düşer
Bir kırık kanatlı sofra
Bir de ılık çorbası anamın / tarhana


Arkadaşlarımı seçerim sokaktan / geçenlerden
Değiştiririm sık sık özgürce
Fırınlar benim artık
En güzel simitleri ben yerim
Tüm camekanlar bana mahkum
En tatlı pastalar hizmetime amade



Hayallerimin efendisi olurum
Düşlerimi tartarım / pırlanta
En zengini ben olurum çocukların
Gönülden dağıtırım hoyratça
Bol kepçeye çıksın diye adım



Gelişim coşkun olmadı
Biliyorum olmayacak gidişim de
Bilecekler ki yaşadığını bu yerin
Ardımdan çamurlu çizmelerim
Yoksulluğum kaderim


Basar yerlere ayaklarım


Ah bu köprü altları
Yazı yaza / kışı kışa benzer
Ah bu köprünün altları
Yüreğimi değirmen taşı misali
Ezer
Ezer