Her yanımda hissetmeye başlıyorum seni…Her anımda…
Yavaş yavaş dolaşmaya başlıyorsun damarlarımda.Yakında “ben”,”sen” olduğunda “sen” den öteye gidemeyeceğim.Daha fazlasını almayacak beynim.Oysa benim yapmam gerekenler var.Üzerime düşenler…
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden bütün hatalarım
Öğünmem bu yüzden
Bu yüzden kendimi
Özel önemli zannetmem
Sevmenin,sevilmenin yükünü,sorumluluğunu taşıyamıyorum.Her seferinde ağırlığı çürütüyor omuzlarımı.Onların ağırlığıyla diz çökmekten korkarken aslında hala ayağa kalkamadığımı fark ediyor,çökmekten öte yüzüstü kapaklanıyorum.Dayanamıyorum… Beceremiyorum…
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden bütün saçmalamam
Yenilmem bu yüzden
Bu yüzden hala kendime güvensizliğim
Kalbim hala buz gibi soğuk.Kış güneşim seni seviyorum,en önemlisi sevgine saygı duyuyorum.Ancak o kadar dondurmuşlar ki yüreğimi,tüm gücünle parladığın halde kendimi koy veremiyorum.Prangalara mahkumum sanki.Geçmişimden öteye gidemiyorum.Hayaller kuramıyorum örneğin,ağlayamıyorum.
Ne kadar az yol almışım
Ne kadar az
Yolun başındaymışım meğer
Elimde yalandan kocaman rengarenk
Geçici oyuncak zaferler
Üzülme sen değilsin yetemeyen…Benim…
Yüreğimde neşter kesiği yaralar,bileklerimde bayat bir intihar
“Senin” olamadım “Benim” olduğun kadar…
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden bütün korkularım
Gururum bu yüzden
Bu yüzden çocuk gibi korunmasızlığım
Batmak üzeresin şimdi…O ince çizgide kaybolurken mutlaka karanlıktan boğulan birinin üzerine daha doğacaksın.Doğa da bu…Kanunu da…
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden sonsuz endişem
Savunmam bu yüzden
Bu yüzden bir küçük iz bırakmak için didinmem
Git şimdi sevdiğim,ama ne olur bana kızma…Ve sakın cezalandırma kimseleri…
Yavaş yavaş dolaşmaya başlıyorsun damarlarımda.Yakında “ben”,”sen” olduğunda “sen” den öteye gidemeyeceğim.Daha fazlasını almayacak beynim.Oysa benim yapmam gerekenler var.Üzerime düşenler…
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden bütün hatalarım
Öğünmem bu yüzden
Bu yüzden kendimi
Özel önemli zannetmem
Sevmenin,sevilmenin yükünü,sorumluluğunu taşıyamıyorum.Her seferinde ağırlığı çürütüyor omuzlarımı.Onların ağırlığıyla diz çökmekten korkarken aslında hala ayağa kalkamadığımı fark ediyor,çökmekten öte yüzüstü kapaklanıyorum.Dayanamıyorum… Beceremiyorum…
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden bütün saçmalamam
Yenilmem bu yüzden
Bu yüzden hala kendime güvensizliğim
Kalbim hala buz gibi soğuk.Kış güneşim seni seviyorum,en önemlisi sevgine saygı duyuyorum.Ancak o kadar dondurmuşlar ki yüreğimi,tüm gücünle parladığın halde kendimi koy veremiyorum.Prangalara mahkumum sanki.Geçmişimden öteye gidemiyorum.Hayaller kuramıyorum örneğin,ağlayamıyorum.
Ne kadar az yol almışım
Ne kadar az
Yolun başındaymışım meğer
Elimde yalandan kocaman rengarenk
Geçici oyuncak zaferler
Üzülme sen değilsin yetemeyen…Benim…
Yüreğimde neşter kesiği yaralar,bileklerimde bayat bir intihar
“Senin” olamadım “Benim” olduğun kadar…
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden bütün korkularım
Gururum bu yüzden
Bu yüzden çocuk gibi korunmasızlığım
Batmak üzeresin şimdi…O ince çizgide kaybolurken mutlaka karanlıktan boğulan birinin üzerine daha doğacaksın.Doğa da bu…Kanunu da…
Küçüğüm daha çok küçüğüm
Bu yüzden sonsuz endişem
Savunmam bu yüzden
Bu yüzden bir küçük iz bırakmak için didinmem
Git şimdi sevdiğim,ama ne olur bana kızma…Ve sakın cezalandırma kimseleri…