Hiç beklenmedik bir anda girdin hayatıma.Tıpkı süpriz bir doğum günü partisi gibi, tıpkı günahsız bedenlerin erkenden gelen mahşeri gibi.Hiç beklemediğim bir anda sardın bütün vucudumu ve kurtulmak için bir planım yoktu üstelik.Sen herkesin bildiği fakat kimsenin çare bulamadığı bir etkendin...
Sarmıştın bütün vucudumu yağmura hasret çorak toprakların o güzelim tarlaları istilası gibi.Haykırıp bağırası geliyor ya insanın!
Sen bambaşkaydın, seni görünce bir perde daha inerdi bu gözlere ve görülmezdi acı olan ne varsa, seninle yeşerirdi bu ten çorak topraklarda.Anlık mutluluklara satılırdı gündelik acılar, anlık mutluluklara satılırdı güneşsiz sabahlar.Bilmem sevinmeli üzülmeli mi güneşsiz sabahlara.Lakin o güneş ki hem seni yakar hem beni küresel ısınmaya kurban bir ömrün babaharında...
Evet sen öyle ısıtırdın ki yüreğimi, güneşi çatlatırdın şakaklarımda...
Nice sonra anladım ki aşk eşittir küresel ısınma.Sonra uzaklaştım senden perdesiz gözlerle, üzerinde yalancı bir baharı taşıyan yanık bir tenle.Nice sonra soğumaya başladım kalbimden başlayıp bütün hücrelerimle...
Ağladıkça çözüldüm.Çözüldükçe ağladım.Sonra katılaştı yüreğim senden kalan acılardan...
Herşeyini unutmuşken zamansızlığını unutamamışım ki seller peydahlandı kalbimde, gözümden akan zamansız yağmurların zamansız mevsiminde.
Kerem ÇOBAN 08.09.07 CUMARTESİ 08:35
Sarmıştın bütün vucudumu yağmura hasret çorak toprakların o güzelim tarlaları istilası gibi.Haykırıp bağırası geliyor ya insanın!
Sen bambaşkaydın, seni görünce bir perde daha inerdi bu gözlere ve görülmezdi acı olan ne varsa, seninle yeşerirdi bu ten çorak topraklarda.Anlık mutluluklara satılırdı gündelik acılar, anlık mutluluklara satılırdı güneşsiz sabahlar.Bilmem sevinmeli üzülmeli mi güneşsiz sabahlara.Lakin o güneş ki hem seni yakar hem beni küresel ısınmaya kurban bir ömrün babaharında...
Evet sen öyle ısıtırdın ki yüreğimi, güneşi çatlatırdın şakaklarımda...
Nice sonra anladım ki aşk eşittir küresel ısınma.Sonra uzaklaştım senden perdesiz gözlerle, üzerinde yalancı bir baharı taşıyan yanık bir tenle.Nice sonra soğumaya başladım kalbimden başlayıp bütün hücrelerimle...
Ağladıkça çözüldüm.Çözüldükçe ağladım.Sonra katılaştı yüreğim senden kalan acılardan...
Herşeyini unutmuşken zamansızlığını unutamamışım ki seller peydahlandı kalbimde, gözümden akan zamansız yağmurların zamansız mevsiminde.
Kerem ÇOBAN 08.09.07 CUMARTESİ 08:35
