Memleketin birinde...
Bir papağan yaşarmış.
Sahibi, büyücü.
Büyücü ne derse...
Papağan da aynen tasdiklermiş.
Taklalar atar, şirinlikler yaparmış.
Tam yalaka yani.
Ama bir derdi varmış...
Kediler.
Çok korkuyormuş kedilerden.
Yerler merler diye.
Büyücü seviyor ya... "Bir iyilik yapayım şuna" demiş, kediye çevirmiş papağanı... Mahallede rahatça gezsin, dolaşsın diye.
Bir gün, iki gün...
Bizim kedi papağan, gene tir tir titriyor.
Bu sefer niye?
Köpekler.
Dobermanları kangalları bırak...
Finolardan bile ödü patlıyor.
Büyücü, bakmış olacak gibi değil...
Direkt aslana çevirmiş, kedi papağanı.
Daha ne...
Cüsseyse cüsse, yeleyse yele.
Kükre kükreyebildiğin kadar.
Ama gel gör ki...
Bizim imitasyon aslan, değil ormanda salına salına gezmeyi, sokağa bile çıkamıyor...
Çünkü avcılar var!
"Beni de avcı yap" diye yalvarmaya başlamış... İşte o gün anlamış büyücü...
Her kalıba girebiliyor ama, bu yürekle insan olabilmesi mümkün değil.
Üstelik, fark etmiş ki... O kuş beyniyle adım adım şekil değiştirerek, ne kedi ne aslan, aslında avcı olmak istiyor bizim papağan.
Tüfeği kaptığı gün...
İlk kurşunu, genetik sırlarını bilen büyücüye sıkacak... Kendisini fareye çevirmesin diye.


Kıssadan hisse.
Sen sen ol... Müthiş rol kabiliyetiyle insan taklidi yaparak, kuş olduğunu bile inkâr edebiliyorsa bir kuş... Gözyaşlarına sakın kanma

[COLOR="Purple"]güsel bir hikaye
emeğine sağlık[/COLOR]