Ankara'da Hacettepe Tıp'ta okuyan üç fırlama öğrenci sabahtan biberli, domatesli, bol yumurtalı bir
menemen yapıp bunu siyah bir poşetin içine dökmüşler.

Bakkaldan iki de ekmek alıp durağa gitmişler. Sabah saatleri, bindikleri otobüs epey bir
kalabalıkmış.

Bunlar yolcuları ite kaka arka tarafa geçmişler. Birkaç durak sonra içlerinden biri yüksek sesle,
"Allaaah, bu otobüs amma sallıyor yaa. Ben fena oldum. Çıkartıcam galiba" demiş.

Öbür çocuklardan biri, ondan daha da yüksek bir sesle, "Amman ortalığı batırmayalım, bende poşet
var" deyip cebinden menemenli torbayı çıkarmış.

Midesi kötü olan çocuk "Ööörrgghh, aaargghh!" diye abartılı efektlerle poşete güya kusmuş.

Zaten bu seslerden millet epey rahatsız olmuş, kadınlardan birkaçı hafiften öğürmeye filan başlamış.
Çocuklardan o ana kadar hiç konuşmayanı,"Bakayım mı ne çıkardın yaa? Acayip karnım acıktı valla"
demiş ve poşeti evirip çevirip milletin içindekileri görmesini sağlamış.

"Amma güzel görünüyor be! Ne yemiştin lan böyle sabah sabah?" deyip cebinden bir kaşık çıkararak
menemeni yemeye başlamış.

Diğer iki çocuk da "Dur oğlum bizde ekmek vardı" diyerek ekmekleri çıkarmışlar ve üçü birden,
torbadaki kusmuğa ekmek banarak yemeye başlamış. Efsaneye göre bu sırada yolculardan çoğu şarıl
şarıl kusuyomuş.

Bir sonraki durakta da otobüste, şaşkın şaşkın bakınan şoförle bizimkiler hariç, bir kişi bile
kalmamış.


Alıntı...