Merhaba;
Şuan sana nasıl hitap edeceğimi bilmiyorum…
Pişmanlığım mı demeliyim yitirişime;yoksa yenilişim mi demeliyim hasretine…
Bana ithaf ettiğin yazılarını gözyaşlarına boğularak okudum.Kimi zaman gülümsedim güzel bir anımıza, çoğu zamansa başım önde utandım ağladım…
Uzunca zamandır aramamak için savaşıyorum kendimle…Yanlışlarım engelliyordu ve yanlışlarımı bilen insanlar dünyanı bir kez daha yıkmamamı istiyorlardı.
Oysa ne çok şey söylemek isterdim.Ödeyemediğim hakkının altında ezildiğimi;seni yargıladığım doğru sandığım yanlışlarımı gördüğümü söylemeyi,senden milyonlarca defa özür dilemeyi nasıl dilerdim bir bilsen…
Kal diyemezdim diyorsun bir yazında nasıl da haklısın aslında sözleri tüketen de bendim seni bitiren de…Oysa ki beklediğin günlerde gelmeyi çok istemiştim de gözlerinde söndürdüğüm ışığa bakmaktan utanmış gelememiştim.Zaten hep engeller oluyordu gelmeme birazda ben bahaneler buluyordum aslında
Bu gece sana itiraflarda bulunmak için aldım kalemi elime kendimle bile yüzleşemediklerimi senle paylaşmak istiyorum dinler misin beni
Sana ilk gün sevdiğimi söylediğimde nefes al önce gerçekten hisset o zaman söylersin demiştin.Ben ise günün güzelliğine güzellik katabilmek için harcamıştım sevgi sözcüklerimi söylemeye devam etmiştim
Bir yazında da dediğin gibi ilk kez seni sevdim onu da beceremedim.Hatırlıyor musun bir sağanak yağmurda sana koşarak gelişimi O günde söylemiştim sana bekleyen sen olmasan yine gelmezdim diye O güne kadar yağmur altında bir sevdaya koşmamıştım,sevdamı beklememiştim.O gün sana sevdam deyişim bu yüzdendi.Bu gün ise dinmeyen sızımsın sevdam
Senden sonra küllerinin arasından sevgiyle bakan gözler aradım bulduğumu sandım da ama her defasında yanıldım sevdamHer kez bir menfaat peşinde koşuyorlar.Oysa ki sen hiçbir şey beklemiyordun yaptığın sayısız fedakarlıklarınaYalnızca anlaşılmayı bekliyordun ve ben seni anlayamadım anlaşılamayanımHer kez sarayları andıran evlerde yaşatmamı istiyorlar oysa ki sen 2 odalı bir ev yeter bize borçların arasında boğmayalım sevgiyi her şey zamanla yerine gelir diyordun.Azla yetinmeyi bana sen öğretiyordun.İşsiz kalacaktım belki de bir mart ayında ihale sonucunda yinede yokluğu da bilirim yeter ki huzur ver bana demiştin de ben yine yaralamıştım seni o günler gelsin de görürüz o zaman diyen sözlerimle
Utanmanın bile kar etmediğini anlıyorum seni bana getiremeyeceğini biliyorum,büyüdüm belki deBüyük sözlerinin,yüreğinin altında ezilip;ezildiğim kadar ezmenin de seni kaybedişime bir sebep olduğunu da görebiliyorum
Son gün seni son görüşüm geliyor gözümün önüne yaralı bir savaşçı gibiydinBenle savaşmıştın güzellikleri yaşamak,yaşatmak için ama her defasında yaralamıştım seni ve sen karşımda suskundun.Söylenecek sözleri tüketerek gelmiştim duymaktan korktuklarım içinBana iğrenerek bakışını unutamıyorum sana ait hiçbir şey kalsın istemiyorum derkenÇok büyük bir nefret vardı gözlerinde soruyordun suskun kalsan da yaşattıklarımın hesabınıYinede kendinden ödün vermiyordun hiçbir davranışınla günlerce yere vurduğum umutlarından eser kalmamıştı eser bırakmamıştım.Oyy yanlışlarım,içip içipte seni yaralayışlarım ve inkar edişlerim
Bugün tek bir an bulsam tek bir imkan olsa seni görmeye yeniden başlayabilir miyiz demeye yüzüm yok gücümde yine de affettirebilirim belki kendimiİçimdeki heyecanı yitirdim artık gelmek için bile demiştim sana heyecan olarak adlandırmıştım sevdanı ya şu an yaşamak için bile heyecanı bulamaz oldum sen benim gözlerimin içini güldürendin,Gece yarısı kapımın ardında bekleyenimdin Şimdilerde kapımın ardında bulmayı umduğum kimseler yok.Olanlar bir gün elimde sevgiyle gidişimle yetinmeyecekler gözümün içine bakmayacaklar uykusuz kalıp beklemeyecekler beni ve hiç kimse kokmayacak sen gibi