Yurt dısında dogmustum,vatan hasretini daha bilmedigim yıllardı..Ama orda yasarken hep sessiz ama derinden bir durusumuz vardı..okulda,oturdugumuz semtte,biz onlardan ayrıydık,onlar gibi degildik.Biz oldugumuzda onlar bizim gibi olamıyorlardı,yada gercek suydu onlar ; bizim gibi yasayamıyorlardı..hep magrur ama pes etmeyen bir tavrımız vardı,bu yuzden bizden korkarlardı..
O yıllarda Türkiyeye ilk izine geldigimizde Ankarada bir akrabamızın evindeydik..duvarda bir amcanın resmi vardı,evde degisik bir hava vardı sankı,radyo acık mac dinlenmekteydi,ama benim gozum duvardakı resimdeydi..o esnada bir gol oldu birisi gol atmıstı,gozum hala resimde ve gol olunca resimdeki amca bana sankı gulumsemişti..
Ev sahibi bana sen hangi takımı tutuyosun dedi,bende ; duvardakı amca hangı takımı tutuyor diye sordum ; O HALKIN TAKIMINI TUTAR ,ÇÜNKİ HEP HALKIN YANINDAYDI DEDİ..O AMCAYI YILLAR SONRA ÖGRENMİŞTİM : ATATÜRK........
Hep halkın yanında oılmak,hep yanlısa karsı olmak,herzaman karsılıksız sevmek,gerekirse can vermek,hayatı hep siyah beyaz gormek..aslında bende böyle yasamaya baslamıstım.
gezerken,arkadas sohbetlerindeyken,içerken,yada kısacası yasarken ; herzaman farklıydık biz,farkı sevdik,ait olmayı sevdik,SEVİNMEK İÇİN SEVMEDİK....