[COLOR="Purple"]Mutlu olmak istedim ben sadece
Sensiz mutlu olmamın imkanı yoktu sanki.Öyle cok sevdimki seni sen olmazsan nefes alamam . sen olmazsan yaşamayı sevemem gibi geliyordu .
Oysa çok sevmek yetmiyormuş mutlu olmak için.
Seninle mutlu olmaktansa sensiz mutsuz olmayı kabulleniyorum şimdi.
Belki sadece birimiz mutlu olabiliriz böylece ...
Yani tek SEN `~
Bizdende geriye kalan senin mutluluğun ve benim mutsuzluğum deilmi?
Seninle olmak herşeye değer biliyorum..Haykırmak istiyorum...
Seninle olabilmek için mutsuzluğu dahi göze alabilirim onuda biliyorum..
Ama biz olmayı başaramıyoruz bir türlü..
Seninle geçen her saniyemde .. ikimizden birisi hep mutsuz...
ve o birisi sensin.. bunu biliyorum..
senin mutsuzluğunla benim mutluluğum yanyana geldiğinde yeni bir savaşla karşı karşıya olduğumu hissediyorum... Ardından hemen bir ateşkes .. ve kurallarına göre hayatında ben yokum..
Ne kadar acı dimi? Kendi sectiğim yolda dahi mutlu olmak yasak bana..
Belki böylesi doğru..
Birbirmiz için doğru insan olmayabiliriz..
Belkide karşılaştığımız an .. doğru zaman deildi..
Buna rağmen çok sevmiştim ben seniii..
Sen son nefesimi verinceye dek çok sevdiğim
ve içimde sönmeyecek bir alev olarak kalacaksın yüreğimin bir köşesinde ...
Ben seni severken senden habersiz sevmişim... kendimden bile habersiz..
Aklıma geldikçe başımı döndürüyorsun.. Yolumu şaşırıyorum..
Hangi köşeye çıksam mutlaka senle ilgili birşeyler var karşımda ..
Bazen dayanacak gücüm kalmıyor ..
Sıkayım diyorum bir kurşun kafama da kurtulayım bu acıdan ..
Sonra seni bir daha görememe korkusu geliyorda aklımada..
Sadece susuyorum..
Sanki S(B)eni öldürmemle ölmem arasında hiçbir fark yoktu ..
VE ben sevgim yüzünden cezalıydım..
İşte bu yüzden imkansızlığına hep inandım..
Bu yüzden ağlamalarım yalnızlıklarım özlemlerim canını hiç acıtmadı..
Benim tarafımdan sevilmek belkide hayatında önemseyeceğin son şeydi artık..
Seni bu kadar değiştiren neydii..
Beni ölümlere mahkum eden ve seni mutlu eden neydii..
Bizi sadece sen yapan...
Senli benli günleri geride bırakan ..
Verdiğimiz yeminleri unutturan ..
Ve
Seni sevmediğime inandıran kimdi?.
Sadece iki cümlemi?
Ne dedilerde inandın ne..
Nasıl verdin kendi ellerinle idamımı ?
Hiç düşünmedinmi mutluluk dolu gözyaşlarımı?
Bu kadarmıydı sevdan ..
Neydi sevda ..
Madem mutluluk yok sonunda neden girerki yüreklere .. neden yakarkii..
Ölmek mi sevda ?
Öldürmekmi? [/COLOR]
[COLOR="Red"]Kaç kez ölmek gerekir bir kere sevmek için?
-
Tahmin bile edemeyeceğin kadar öldüm senin için .. [/COLOR]
Sensiz mutlu olmamın imkanı yoktu sanki.Öyle cok sevdimki seni sen olmazsan nefes alamam . sen olmazsan yaşamayı sevemem gibi geliyordu .
Oysa çok sevmek yetmiyormuş mutlu olmak için.
Seninle mutlu olmaktansa sensiz mutsuz olmayı kabulleniyorum şimdi.
Belki sadece birimiz mutlu olabiliriz böylece ...
Yani tek SEN `~
Bizdende geriye kalan senin mutluluğun ve benim mutsuzluğum deilmi?
Seninle olmak herşeye değer biliyorum..Haykırmak istiyorum...
Seninle olabilmek için mutsuzluğu dahi göze alabilirim onuda biliyorum..
Ama biz olmayı başaramıyoruz bir türlü..
Seninle geçen her saniyemde .. ikimizden birisi hep mutsuz...
ve o birisi sensin.. bunu biliyorum..
senin mutsuzluğunla benim mutluluğum yanyana geldiğinde yeni bir savaşla karşı karşıya olduğumu hissediyorum... Ardından hemen bir ateşkes .. ve kurallarına göre hayatında ben yokum..
Ne kadar acı dimi? Kendi sectiğim yolda dahi mutlu olmak yasak bana..
Belki böylesi doğru..
Birbirmiz için doğru insan olmayabiliriz..
Belkide karşılaştığımız an .. doğru zaman deildi..
Buna rağmen çok sevmiştim ben seniii..
Sen son nefesimi verinceye dek çok sevdiğim
ve içimde sönmeyecek bir alev olarak kalacaksın yüreğimin bir köşesinde ...
Ben seni severken senden habersiz sevmişim... kendimden bile habersiz..
Aklıma geldikçe başımı döndürüyorsun.. Yolumu şaşırıyorum..
Hangi köşeye çıksam mutlaka senle ilgili birşeyler var karşımda ..
Bazen dayanacak gücüm kalmıyor ..
Sıkayım diyorum bir kurşun kafama da kurtulayım bu acıdan ..
Sonra seni bir daha görememe korkusu geliyorda aklımada..
Sadece susuyorum..
Sanki S(B)eni öldürmemle ölmem arasında hiçbir fark yoktu ..
VE ben sevgim yüzünden cezalıydım..
İşte bu yüzden imkansızlığına hep inandım..
Bu yüzden ağlamalarım yalnızlıklarım özlemlerim canını hiç acıtmadı..
Benim tarafımdan sevilmek belkide hayatında önemseyeceğin son şeydi artık..
Seni bu kadar değiştiren neydii..
Beni ölümlere mahkum eden ve seni mutlu eden neydii..
Bizi sadece sen yapan...
Senli benli günleri geride bırakan ..
Verdiğimiz yeminleri unutturan ..
Ve
Seni sevmediğime inandıran kimdi?.
Sadece iki cümlemi?
Ne dedilerde inandın ne..
Nasıl verdin kendi ellerinle idamımı ?
Hiç düşünmedinmi mutluluk dolu gözyaşlarımı?
Bu kadarmıydı sevdan ..
Neydi sevda ..
Madem mutluluk yok sonunda neden girerki yüreklere .. neden yakarkii..
Ölmek mi sevda ?
Öldürmekmi? [/COLOR]
[COLOR="Red"]Kaç kez ölmek gerekir bir kere sevmek için?
-
Tahmin bile edemeyeceğin kadar öldüm senin için .. [/COLOR]