Özledim maviliyi seni özledim..
Bir mecburiyettir ki gidişligim ama öyle acı verdi gidişim arkamda bırakmak zorunda oldugum kopkoyu bi mavilik gitmekle gitmemek arasında kaldıgım o karanlık uçurum artık uçurum kenarındayım o maviligi gökyüzü yıldızları o nefesimi kesen rüzgarı hissedemiyo ve göremiyorum...
Özledim
Özlemler içinde o karanlıga o uçuruma gittim geri dönebiliyomuyum bilmiyorum ama bildigim bişey var ben mavi gökyüzünü maviliigi özledim içimdeki özlemi soguk olan bu yüregimin ısınmasını istiyorum o mavilikte...Hayat garip işte özlicegimi bilemezdim bu kadar giderken oysa gitmek ne kolaydı gidicem demek ne kolaydı benim için gidince anladım arkamda bıraktıklarımı toparlanmak için gittim dahada darmadagan oldum karanlıga düştüm oysa gitmeden maviligi göre bilmekteydim işte ben o maviligi özledim yeniden görmeyi yeniden tebessüm etmeyi özledim o mavilige ama en güzel özlem sensin ve tebessüm gözlerimin içindeki tebessümsün sen...
Özledim özledim
Aslında özleme hasrete dair söylemesi gereken çok şey vardır belki ama ben söyleyemiyorum dilim lal oldu gözlerimsse ahh gözlerimse bu özlemin vermiş oldugu hüzünle heM tebessüm ediyo hemde bi iki damla düşüyo özledim özleme hasrete ne varsa mavilikte mavimde özledim maviligi en güzel özlemim....
