Bahçývanýn sevgisiyle büyüttüðü minicik bir papatyaydý bahçenin ortasýnda. Nasýl da derin bir sevdayla tutulmuþtu bahçývana.
Her gece buluþurlar, saatlerce sohbet ederlerdi. Yýldýzlara bakarlardý sevgiyle. Bahçývan, ona yýldýzlar kadar parlak olduðunu söylerdi. ´Sen benim tek yýldýzýmsýn. Senden bir tane daha arama. Bu evrende teksin, sen benim tek çiceðimsin´ derdi.
´Çiçek´ ne güzel bir isimdi.
Ben bir çiçeðim, bahçývanýmýn tek çiçeðiyim, benden bir tane daha yok? deyip çok mutlu olurdu minik papatya.
Aþký gitgide daha da büyüyor, bu coþkuyla gün geçtikçe güzelleþiyordu papatya.
Ama bir gün hain bir el onu dalýndan koparýverdi. Neye uðradýðýný bile kavrayamadan; leylaklar, sümbüller, güller arasýnda bir bukete karýþývermiþti.
Nasýl aðlýyordu, sicim sicim yaþlar süzülüyordu gözlerinden. Hayatýnýn o anda birkaç güne sýðmýþ olmasý umurumda bile deðildi, tek üzüntüsü bahçývanýndan ayrý düþmüþ olmasýydý. Þimdi, onsuz ne yapardý? Ya bahçývan papatyasýz ne yapacaktý? Çýldýrmýþçasýna aðlýyordu ki, birden diðer çiçeklerin de üzgün olduðunu fark etti.
Onlarýn da boynu büküktü. Neden aðladýklarýný sordu. Hepsi de, ?bahçývaným bensiz ne yapar, ben onun yüreðinde yýldýzlar kadar parlaktým. Ben onun tek çiçeðiydim, onun gözünde bu dünyada benden bir tane daha yoktu. diyorlardý.
Papatya þaþkýn, papatya çok üzgün, kahrolmuþ durumda, yaþadýklarýný düþündü bir anda.Çiçek bendim. Bahçývanýmýn tek çiçeði. Benden bir tane daha yoktu hani? Hani ben onun yüreðinde parlayan tek yýldýzdým. Oysa ne kadar çok ben varmýþ onun gözünde. Aslýnda hiç tek olamamýþým... Meðer o herkesin tek sevdiðiymiþ..
Papatya bunlarý neden yaþamýþtý ki? Tam da ölümle karþý karþýya kaldýðý anda, birkaç günlük ömrünü geçireceði þu garip vazonun içinde son anlarýný yaþadýðýna mý yansýn, etrafýnda bulunan onca çiçeðin sahte bir sevgiyle karþý karþýkarþýya kalýþýna mý, yoksa son nefesinde o çok sevdiði bahçývanýn gözünde hiçbir deðeri olmadýðýna mý?
Hangisi daha acýydý ki?
Bir pencerenin önünden, vazonun içinde þimdi o inanýlmaz aþkýný paylaþtýðý bahçesine bakýyordu karþýdan. Arada bahçývanýn çiçekler arasýnda gezindiðini görmek ona nasýl da acý veriyordu. Yokluðunun farkýnda bile deðildi.
Minik papatya bu kederler içinde boynunu gereðinden daha erken büktü ve ilk deðiþtirilen suyla birlikte solgun çiçeklerin arasýnda çöp kovasýndaki yerini aldý.
O günden sonra, papatyalar bahçelerde açmayýp doðanýn eþliðindeki özgür yeþilliklerin arasýný süsler oldu. Ve isimleri diðerlerinden farklýydý.
Çiçekti; ama tek kendilerini hatýrlatan isimle; kýr çiçekleri.
Ýþte bu yüzden,kýr çiçekleri denildiðinde aklýmýza gelen tek isim;
PAPATYA!!!
Her gece buluþurlar, saatlerce sohbet ederlerdi. Yýldýzlara bakarlardý sevgiyle. Bahçývan, ona yýldýzlar kadar parlak olduðunu söylerdi. ´Sen benim tek yýldýzýmsýn. Senden bir tane daha arama. Bu evrende teksin, sen benim tek çiceðimsin´ derdi.
´Çiçek´ ne güzel bir isimdi.
Ben bir çiçeðim, bahçývanýmýn tek çiçeðiyim, benden bir tane daha yok? deyip çok mutlu olurdu minik papatya.
Aþký gitgide daha da büyüyor, bu coþkuyla gün geçtikçe güzelleþiyordu papatya.
Ama bir gün hain bir el onu dalýndan koparýverdi. Neye uðradýðýný bile kavrayamadan; leylaklar, sümbüller, güller arasýnda bir bukete karýþývermiþti.
Nasýl aðlýyordu, sicim sicim yaþlar süzülüyordu gözlerinden. Hayatýnýn o anda birkaç güne sýðmýþ olmasý umurumda bile deðildi, tek üzüntüsü bahçývanýndan ayrý düþmüþ olmasýydý. Þimdi, onsuz ne yapardý? Ya bahçývan papatyasýz ne yapacaktý? Çýldýrmýþçasýna aðlýyordu ki, birden diðer çiçeklerin de üzgün olduðunu fark etti.
Onlarýn da boynu büküktü. Neden aðladýklarýný sordu. Hepsi de, ?bahçývaným bensiz ne yapar, ben onun yüreðinde yýldýzlar kadar parlaktým. Ben onun tek çiçeðiydim, onun gözünde bu dünyada benden bir tane daha yoktu. diyorlardý.
Papatya þaþkýn, papatya çok üzgün, kahrolmuþ durumda, yaþadýklarýný düþündü bir anda.Çiçek bendim. Bahçývanýmýn tek çiçeði. Benden bir tane daha yoktu hani? Hani ben onun yüreðinde parlayan tek yýldýzdým. Oysa ne kadar çok ben varmýþ onun gözünde. Aslýnda hiç tek olamamýþým... Meðer o herkesin tek sevdiðiymiþ..
Papatya bunlarý neden yaþamýþtý ki? Tam da ölümle karþý karþýya kaldýðý anda, birkaç günlük ömrünü geçireceði þu garip vazonun içinde son anlarýný yaþadýðýna mý yansýn, etrafýnda bulunan onca çiçeðin sahte bir sevgiyle karþý karþýkarþýya kalýþýna mý, yoksa son nefesinde o çok sevdiði bahçývanýn gözünde hiçbir deðeri olmadýðýna mý?
Hangisi daha acýydý ki?
Bir pencerenin önünden, vazonun içinde þimdi o inanýlmaz aþkýný paylaþtýðý bahçesine bakýyordu karþýdan. Arada bahçývanýn çiçekler arasýnda gezindiðini görmek ona nasýl da acý veriyordu. Yokluðunun farkýnda bile deðildi.
Minik papatya bu kederler içinde boynunu gereðinden daha erken büktü ve ilk deðiþtirilen suyla birlikte solgun çiçeklerin arasýnda çöp kovasýndaki yerini aldý.
O günden sonra, papatyalar bahçelerde açmayýp doðanýn eþliðindeki özgür yeþilliklerin arasýný süsler oldu. Ve isimleri diðerlerinden farklýydý.
Çiçekti; ama tek kendilerini hatýrlatan isimle; kýr çiçekleri.
Ýþte bu yüzden,kýr çiçekleri denildiðinde aklýmýza gelen tek isim;
PAPATYA!!!