-Sen bana çarpıp gittiğinde içimde bir şey kırıldı.
Bunca zaman sonra gelmiş,o gülümsemeni takıp suratına ,
Kırıkları onarmak istediğini söylüyorsun öyle mi.
Bunca zaman sonra gelmiş,o gülümsemeni takıp suratına ,
Kırıkları onarmak istediğini söylüyorsun öyle mi.
-…………
-Ben süpürdüm kırıkları,topladım çöpe attım.
Yerine yeni bir ben koydum saydam…
Şimdi çarpan içimden geçip gidiyor,
Geride ayak izleri bırakarak…
Camdan kırıklar yok artık onarılacak…
Yerine yeni bir ben koydum saydam…
Şimdi çarpan içimden geçip gidiyor,
Geride ayak izleri bırakarak…
Camdan kırıklar yok artık onarılacak…
-……..
-Yine susuyorsun işte.
Beni cümlelerimle baş başa bırakıyorsun.
Cümlelerim havada asılı sanki.
Haydi bir şey söyle.
Öylece beni bir odanın köşesinde yalnızlığımla bıraktığın bana ait bir şeyler.
Gidişini haklı gösterecek bir şeyler…
Beni cümlelerimle baş başa bırakıyorsun.
Cümlelerim havada asılı sanki.
Haydi bir şey söyle.
Öylece beni bir odanın köşesinde yalnızlığımla bıraktığın bana ait bir şeyler.
Gidişini haklı gösterecek bir şeyler…
-Ben hiç gitmedim ki…
Gidemedim ki her yerde lanet olasıca hayalin bırakmadı beni dinlediğim şarkıda ,
Okuduğum kitapta sokaktan geçen bir insanın gülümsemesinde sen vardın.
Her gece başka kokularla uyandığım yatağımda,
Ansızın yüzüme vuran rüzgarla gelen kokun vardı.Bırakmadın ki peşimi.
Gidemedim ki her yerde lanet olasıca hayalin bırakmadı beni dinlediğim şarkıda ,
Okuduğum kitapta sokaktan geçen bir insanın gülümsemesinde sen vardın.
Her gece başka kokularla uyandığım yatağımda,
Ansızın yüzüme vuran rüzgarla gelen kokun vardı.Bırakmadın ki peşimi.
-Sen değil ben gidememişim senden demek ki…
-Bir sabah uyandığımda yine rüzgar vurdu yüzüme kokun yoktu.
O yüzden mesafeleri aşıp geldim.Merak ettim Söyle gittin mi…
O yüzden mesafeleri aşıp geldim.Merak ettim Söyle gittin mi…
-Ben benden gittim senin lafın mı olur benim yanımda…
Gecelerce seni beklediğim pencere önünde kaybettim beni.
Zaman herkesin yaralarını çabucak sararken,
Masaya hala iki tabak koyan bana baktım onu orada bıraktım.
Gecelerce seni beklediğim pencere önünde kaybettim beni.
Zaman herkesin yaralarını çabucak sararken,
Masaya hala iki tabak koyan bana baktım onu orada bıraktım.
-Ben neyim şimdi.
-Boğazımda düğümlenen hıçkırıktın ağladım geçti,ağladım bitti.
-…….
-…….
-İnsan yaşarken anlamıyor güzellikleri,
Uzaklaşınca kafasına bir balyoz gibi iniyor gerçekler.
Anlıyorsun ki korkmadığın tek yer onun yanı,
Anlıyorsun ki esir almış yüreğini onda tutsaksın artık.
Ve bir zaman sonra cesaretini toplayıp ona gidiyorsun hep benimle ol demek için .
Her şeyi iken hiç bir şeyi olmuşsun,onun hiç bir şeyin değil de her şeyin olduğunu keşfettiğin anda.
Uzaklaşınca kafasına bir balyoz gibi iniyor gerçekler.
Anlıyorsun ki korkmadığın tek yer onun yanı,
Anlıyorsun ki esir almış yüreğini onda tutsaksın artık.
Ve bir zaman sonra cesaretini toplayıp ona gidiyorsun hep benimle ol demek için .
Her şeyi iken hiç bir şeyi olmuşsun,onun hiç bir şeyin değil de her şeyin olduğunu keşfettiğin anda.
-……
-Üzgünüm yaşanılası en güzel aşkı mahvettiğim için,
Üzgünüm içindeki seni yok ettiğim için hoşça kal her şeyim
Üzgünüm içindeki seni yok ettiğim için hoşça kal her şeyim
-…………..
(bu sessizlik neyin nesi.
Tabi ya içimde bir parça kalmış cam kırıklarından,
konuştukça ona dokundu dokundukça battı battıkça kanadı,
kanadıkça acıdı…
Acının sesizliği bu bendeki.
Tabi ya içimde bir parça kalmış cam kırıklarından,
konuştukça ona dokundu dokundukça battı battıkça kanadı,
kanadıkça acıdı…
Acının sesizliği bu bendeki.
Üflerim geçer şimdi ... )
alıntıdır..
alıntıdır..
