İnsan ruhu çatışmalarla doludur. Çatışma olabilmesi için iki taraf olması gerektiğini hatırlayın. Peki o zaman ruhunuzdaki çatışmanın tarafları kimlerdir dersiniz?
Ruhunuzdaki çatışmanın bir tarafında “gerçek özünüz” var. Bu sizsiniz. Saklamaya da çalışsanız, yok da saysanız, beğenmeseniz de sizin kumaşınız bu. Diğer tarafta ise “ideal özünüz” var. Yani sizin olmak istediğiniz, kendinize yarattığınız öz. İç çatışmalarımız, bu iki öz arasındaki sürtüşmelerden ibarettir. Çatışma huzursuzluk getirir. Ruh huzursuzluğu sevmez ve hemen bu durumla başa çıkmak için kendince yöntemler devreye sokar. Bu yöntemler bazı düşünce ve davranışların yapılanmasına sebep olur. İşte sizlerin kendinizde ve çevrenizde gözlemlediğiniz veya deneyimlediğiniz pek çok tutum ve davranış aslında bu çatışmanın bitmesi adına ruhun keşfettiği çıkış yollarından başka bir şey değildir. Ruhun bu manevrasının, rahatsızlığın temeline yönelik bir çözüm yaratamadığı, sadece çatışmanın yoğunluğunu dindirmeye yönelik bir manevra olduğunu hatırlatmak isterim.
Çatışmaların her zaman “adil çözümlerle” değil, bazen de “boyun eğmelerle” sona erdiğini unutmayın! İşin püf noktası tam da buradadır. Mesela ekonomik özgürlüğü olmayan bir hanımın, baskın ve olumsuz davranışlar içindeki kocasına ses çıkaramaması durumu, ortada bir çatışma yokmuş izlenimi verse de, bu durum bir rahatsızlığın olmadığı anlamına da gelmez.
Çatışma bazen aslında kendine acıyan gerçek özle, bu duyguyu ortaya koymaya izin vermeyen yapay (ideal) öz arasındadır. Ruhun çatışmayı bitirmek için bulduğu yol, bu kişinin başkalarına acıyarak yaşamasını sağlamaktır. Bu kişi çevresinde acınacak bir şeyler ve acıyacak insanlar görmeye ihtiyaç duyar. Onlara acıması, kendine olan acımasının getirdiği rahatsızlıkla yüzleşmesine kalkan olmaktadır.
Kendi içinde sıkışmış ve kurtuluş özlemi yaşayan bir kişi, eğer koşulları bu özleminin yaşanmasına izin vermiyor ise başkalarını kurtararak içindeki çatışmayı dindirme uğraşında olabilecektir. Kendi sıkışmışlığı ve kurtuluş özlemi ile yüzleşmesi mümkün olamıyorsa, yolda gördüğü sahipsiz kedilerin tümünü kurtarma çabası üzerine bir hayat kurmaya çalışabilir.
İnsan psikolojisinin gizli matematiği
Kimi zaman çatışması, kendince veya inancı gereği uyulması şart olan emirlere karşı giriştiği içsel başkaldırıdır. Bu başkaldırıyı oluşturamadıkça veya ruhu oluşturmasını cezalandıracağından buna cüret dahi edemedikçe en çok bunaldığı ve reddetmek istediği şeye en fazla sarılan kişi olmaya başlar. İsyanını ise artık başka yerlerde ortaya koyması gerekecektir. İçsel çatışmanın büyüklüğü, isyanın büyüklüğünü de belirleyeceğinden, yasalara ve düzene başkaldırmaya dek gidebilir.
Dışa vurulma haline bakıldığında, bana en ilginç görünen ruhsal çatışmalardan biri, kendisini sevmeyen kişilerdedir. Bu kendini sevmeme hali, kişiyi çok rahatsız edecek, kendini sabote etmesine sebep olabilecek veya kendine karşı çok acımasız davranmasına sebep olabilecektir. Ruhun bunun önüne geçmek için yaptığı manevra bir Pollyanna tutumu yaratmak şeklinde dışa vurulur. Yaşamı tüm acımasızlıklardan, haksızlıklardan, hatta ölümden arındıran bu tutum aslında salt kişinin kendisine yönelmiş nefretinin kıyımını yumuşatmak adına girişilmiş bir manevradır.
Dışarıdan bakıldığı zaman, soyut içeriği sebebiyle, somut niceliklerle değerlendirilemez gibi görünen insan psikolojisinin gizli matematiğini büyüleyici buluyorum. İnsan ruhu söz konusu olduğu zaman her şeyin göründüğü gibi olmadığını bilmeniz gerekiyor. Şifreleri çözme gücünü bir kez elde ettiniz mi, gerek kendi dünyanızdaki, gerekse çevrenizdeki pek çok görüntünün gerçeğini çok çarpıcı bir şekilde keşfetmeye başlarsınız. Tabii, bunları keşfetmek size her zaman keyif verir mi bilemem. Hatta bu süreci yaşamanın ağrılı olduğunu dahi söyleyebilirim.
Hepinize, içinizde hiçbir savaşın olmadığı zamanların çatışmalarınızı çözdüğünüz zamanlar olduğunu zannetmediğiniz, tam tersine gerçek özünüz güçlendikçe içinizdeki savaşın şiddetlenebileceğini bildiğiniz bir hafta diliyorum
alıntı
Ruhunuzdaki çatışmanın bir tarafında “gerçek özünüz” var. Bu sizsiniz. Saklamaya da çalışsanız, yok da saysanız, beğenmeseniz de sizin kumaşınız bu. Diğer tarafta ise “ideal özünüz” var. Yani sizin olmak istediğiniz, kendinize yarattığınız öz. İç çatışmalarımız, bu iki öz arasındaki sürtüşmelerden ibarettir. Çatışma huzursuzluk getirir. Ruh huzursuzluğu sevmez ve hemen bu durumla başa çıkmak için kendince yöntemler devreye sokar. Bu yöntemler bazı düşünce ve davranışların yapılanmasına sebep olur. İşte sizlerin kendinizde ve çevrenizde gözlemlediğiniz veya deneyimlediğiniz pek çok tutum ve davranış aslında bu çatışmanın bitmesi adına ruhun keşfettiği çıkış yollarından başka bir şey değildir. Ruhun bu manevrasının, rahatsızlığın temeline yönelik bir çözüm yaratamadığı, sadece çatışmanın yoğunluğunu dindirmeye yönelik bir manevra olduğunu hatırlatmak isterim.
Çatışmaların her zaman “adil çözümlerle” değil, bazen de “boyun eğmelerle” sona erdiğini unutmayın! İşin püf noktası tam da buradadır. Mesela ekonomik özgürlüğü olmayan bir hanımın, baskın ve olumsuz davranışlar içindeki kocasına ses çıkaramaması durumu, ortada bir çatışma yokmuş izlenimi verse de, bu durum bir rahatsızlığın olmadığı anlamına da gelmez.
Çatışma bazen aslında kendine acıyan gerçek özle, bu duyguyu ortaya koymaya izin vermeyen yapay (ideal) öz arasındadır. Ruhun çatışmayı bitirmek için bulduğu yol, bu kişinin başkalarına acıyarak yaşamasını sağlamaktır. Bu kişi çevresinde acınacak bir şeyler ve acıyacak insanlar görmeye ihtiyaç duyar. Onlara acıması, kendine olan acımasının getirdiği rahatsızlıkla yüzleşmesine kalkan olmaktadır.
Kendi içinde sıkışmış ve kurtuluş özlemi yaşayan bir kişi, eğer koşulları bu özleminin yaşanmasına izin vermiyor ise başkalarını kurtararak içindeki çatışmayı dindirme uğraşında olabilecektir. Kendi sıkışmışlığı ve kurtuluş özlemi ile yüzleşmesi mümkün olamıyorsa, yolda gördüğü sahipsiz kedilerin tümünü kurtarma çabası üzerine bir hayat kurmaya çalışabilir.
İnsan psikolojisinin gizli matematiği
Kimi zaman çatışması, kendince veya inancı gereği uyulması şart olan emirlere karşı giriştiği içsel başkaldırıdır. Bu başkaldırıyı oluşturamadıkça veya ruhu oluşturmasını cezalandıracağından buna cüret dahi edemedikçe en çok bunaldığı ve reddetmek istediği şeye en fazla sarılan kişi olmaya başlar. İsyanını ise artık başka yerlerde ortaya koyması gerekecektir. İçsel çatışmanın büyüklüğü, isyanın büyüklüğünü de belirleyeceğinden, yasalara ve düzene başkaldırmaya dek gidebilir.
Dışa vurulma haline bakıldığında, bana en ilginç görünen ruhsal çatışmalardan biri, kendisini sevmeyen kişilerdedir. Bu kendini sevmeme hali, kişiyi çok rahatsız edecek, kendini sabote etmesine sebep olabilecek veya kendine karşı çok acımasız davranmasına sebep olabilecektir. Ruhun bunun önüne geçmek için yaptığı manevra bir Pollyanna tutumu yaratmak şeklinde dışa vurulur. Yaşamı tüm acımasızlıklardan, haksızlıklardan, hatta ölümden arındıran bu tutum aslında salt kişinin kendisine yönelmiş nefretinin kıyımını yumuşatmak adına girişilmiş bir manevradır.
Dışarıdan bakıldığı zaman, soyut içeriği sebebiyle, somut niceliklerle değerlendirilemez gibi görünen insan psikolojisinin gizli matematiğini büyüleyici buluyorum. İnsan ruhu söz konusu olduğu zaman her şeyin göründüğü gibi olmadığını bilmeniz gerekiyor. Şifreleri çözme gücünü bir kez elde ettiniz mi, gerek kendi dünyanızdaki, gerekse çevrenizdeki pek çok görüntünün gerçeğini çok çarpıcı bir şekilde keşfetmeye başlarsınız. Tabii, bunları keşfetmek size her zaman keyif verir mi bilemem. Hatta bu süreci yaşamanın ağrılı olduğunu dahi söyleyebilirim.
Hepinize, içinizde hiçbir savaşın olmadığı zamanların çatışmalarınızı çözdüğünüz zamanlar olduğunu zannetmediğiniz, tam tersine gerçek özünüz güçlendikçe içinizdeki savaşın şiddetlenebileceğini bildiğiniz bir hafta diliyorum
alıntı