-Aklıma SEN düşünce...

Dilimde ıslanan sana dair biriktirdiklerim susar olur..
Seni anlatamayan harflerim utanır karşında..
Katleder gözyaşım seni yazamayan mürekkebi..
Anlatamadığım,yaşayamadığım otuzuncu harfim...


Sahi?

Damarlarımda dolaşan sen,akabilir misin mürekkebe karışıp?
Sen kokan sayfadan, silebilir misin suretini ?

Yüreğime SEN değince...

Telaşlarım çocukluğuma karışır..
Bir serçe ürkekliğiyle ürperirim..
Titreyen dudaklarım parmaklarımda asılı kalır..
Üşür avuçlarım,yalnızlığımın elini tutar..

Sahi?

Çırılçıplak sana gelsem,giyinebilir misin beni?
Isıtabilir misin üşüyen hayallerimi?

-Düşüme SEN düşünce...

Gözlerinde tutuklu kalır yüreğim..
İçinde "sen" olmayan düşümü düşürürüm düşümden..
Prangaya vurulmuş ayaklarımı sürüklerim peşinden..
Ömrümü ömrüne katarım her bir adımda..

Sahi?

Yüreğime vurduğun kelepçeyi çözebilir misin?
Sensizliğin esaret olduğunu bile bile,salıverir misin beni?

-Dert yanışım...
-Dağılışım...
-Savruluşum..
-Ve biraz da aldanışım...

Adına "aşk" dedim..
Aşk'a geldim sevgili..
Yani sana...
Sana susamış beni,serdim ayaklarına...

Hadi,Sarılsana...!

Bir bilsen...
Ne denli sevildiğini ve özlendiğini ah bir bilsen Sevgili...

Sahi?

Sen de sevmiştin beni değil mi?