Gitsem diyorum... Varlığını varlığımla birlikte yok edebilsem... Gitsem... Gidişlerim, gelişlerimden uzaklara gitse... Nereye? Senin olmadığın bir yer olsun istiyorum. Gözlerini, mütebessim hallerini, gidip gelmeyişlerini hatta imkansızlığının gölgelerini bile bilmesem...
Gitsem... Öyle bir yer olsa ki sana dair ne varsa gönlümde ve zihnimde silebilsem...
Hani diyorum senin soluk almadığın ve senin , senin verdiğin soluğu benim duymadığım bir yer var mıdır? Hani senin bakıp göz kırpmadığın yıldızlar var mıdır ben onları görsem? Hani seni ısıtmayan bir güneş ısıtsa yokluğunda buz tutan kalbimi, senin ısıtamadığın benliğimi... Hani senin bakamadığın gecenin karanlığındaki ay var mıdır ben onun ışığında zindan gecelerimi aydınlatabilsem?
Sensiz bir dünya istiyorum, senin dünyam olduğunu hatırlamak istemeden!
Gitsem diyorum... Plansız bir gidişle gitsem... Madem yanına gelemiyorum; sensiz, senden izsiz her yere gidebilsem. Sensiz diyorum bir yer var mıdır bu şehirde? Sensiz bir yer var mıdır bu ülkede? Hayır! Sensiz bir yer yok yeryüzünde...
Ben gitsem de, sensiz gidebilir miyim sanıyorsun? Varlığını varlığıma bırakıp giderken, sensiz sabahlara uyanabilir miyim ben? Varlığına gölge imkansızlığın hep kalbimdeyken, seni taşıyamazken sensizliği taşıyabilir mi bu beden?!
Gitsem diyorum... Ama gidemiyorum işte! Nereye gidersem gideyim sen varsın yüreğimde!
Sen göz kırpmasan da, ben göz kırpıyorum yıldızlara. İçimdeki sen göz kırpıyor, sen sandığım bir yıldıza ve seni fısıldıyor yanından ilk kayana...
Seni ısıtmasa da bu güneş, senin ısıtamadığın kalbimi sen içindeyken ısıtıyor...
Sen saymasan da takvim yapraklarını içimdeki sen, günleri aya çeviriyor...
Sen beni sensiz sansan da, bu yürek seninle atıyor!