[SIZE="3"][COLOR="Blue"]SEN BİLEMİYECEKSİN
Sen bilmesende,
Ben sevdim seni,
Hepte seveceğim.
Bir ömür boyu bilesin.
Sen gülerdinde,
Huzur dolardı içime.
Gönül ovam şenlenir,
Ceylanlar oynaşır,
Irmaklar çağlardı.
Gürül gürül akar,
Kıraç vahalarım sulanırdı.
Sen bilmezdin ama,
Ben anlardım hüzünlendiğini.
Bende hüzünlenirdim.
Sen bilmezdin ama,
Gizlice ağlardım.
İsyanlarım katlanırdı.
Yüreğim delicesine çarpar,
Ellerimle boğmak isterdim.
Seni hüzünlendiren şeyleri...
Delicesine ama biliyorum,
Kopartıp atmak geçerdi içimden,
Yüreğimi ve hüzünlerini.
Durulmazdı duygular,
Bir kere depreşmeye görsün...
Sen hiç bilmedin,
Her sabah senle uyanır.
Her gece senle sabahlardım..
Uyku haramdı gözlerime,
Hayal kurmak ise yasak.
Zincirlenmişti gönül bahçem.
Duygu selinin yağmurlarına...
Akardı içime gözyaşlarım,
Söndürmek için,
İçimde kabaran volkanları.
Bir yalnızlık kaplardı,
Tan yeri ağarana kadar,
Hüzün dolu yüreğimi...
Ve öylece sabah olurdu,
Yeniden yaşamak için,
Biraz önce biten anları...
Sen bilmezdin ama,
Her saniye senleydim ben.
Sabahtan akşama,
Beklerdi gönlüm.
Gelip geçeceğin anları.
Köşe başından çıkınca,
Serçe yavrusu gibi,
Çırpınırdı yüreğim...
Bir kere olsun,
Bakmazdın gözlerime.
Oysa, neler anlatacaktılar sana.
Oysa, seni görecektin baksaydın,
Sağanak yağmurda ıslanmış,
Deniz mavisi gözbebeklerimde...
Sen hiç bilmedin,
Bilemedin, bilemiyeceksinde...
Ama ben yaşıyorum her anımı.
Her günümü senle.
Sokak köşelerinde ,
Kamp kurdu asi yüreğim...
Gelişinle sarhoş,
Gidişinle biçare gönlüm.
Bu akşamda dönüyorsun işte,
Yine afilli yürüyüşün,
Sallıyor kaldırım taşlarını...
Tüm gözler üzerinde,
Umurunda bile değil senin,
Delirtecek nazarlar fışkırıyor,
Bal rengi gözlerinden...
Saçlarını savurmuşsun omzuna,
Dağınık gibi ama tokalı.
Küçücük çantan dolu gibi,
Ama sadece bir tarak bir ayna.
Çünkü makyaj yakışmazdı sana,
Sende yapmazdın inadına...
Sen hiç bilemedin,
Nasıl düştüm sevdana,
Nasıl düşürdün tuzağına...
Seni tanıdığım günden beridir,
Güneş batmaz oldu tepelerden.
Ama ısıtmıyor bedenimi nedense,
Yokluğun çırılçıplak bedenimde.
Saramıyor hiç bir giysi,
Üşüyen çıplak tenimi...
Şimdi sensizlik üşütse de,
Şimdi sensizlik acıtsa da.
Ben razıyım bir kere olsun,
Varlığımı hissedipte baksan.
Günaydın, iyi akşamlar desen.
Yemin olsun titrese de yüreğim,
Sana olan susuzluğum.
O an dinecektir inan,,
Mutluluk şarabı ile,
Sarhoş olacaktır deli gönlüm...
Bir kez olsun,
Bir kerecik bekliyorum.
Varlığımı hissedebilmeni...
Sen hiç bilemeyeceksin,
Sen hiç onları demeyeceksin.
Ama usanmadan bekleyeceğim.
Gitsen de uzak şehirlere.
Kalmasada kavuşma arzularım.
Bu beden,
Bu yürek,
Bu gözler,
Bu boş bakışlar...
Hep bekleyecekler seni.
Öksüz bırakıp gitsende.
Tutunacak dalım olmasada.
Bir yudum suya hasret kalsamda...
Aç ama gururlu,
Yalnız ama özlemli.
Sevipte sevilmeyen,
Bir tek ben olacağım...
Sensizliğin mahkumu,
Sevmenin tutuklusu,
Sokakların ayyaşı,
Bu şehrin berduşu
Bu dünyanın,
Gedikli aşk adamı...
Ama sen bunları bile,
İnan bilemeyeceksin...
SUAT SAÄžDIÇ[/COLOR][/SIZE]
Sen bilmesende,
Ben sevdim seni,
Hepte seveceğim.
Bir ömür boyu bilesin.
Sen gülerdinde,
Huzur dolardı içime.
Gönül ovam şenlenir,
Ceylanlar oynaşır,
Irmaklar çağlardı.
Gürül gürül akar,
Kıraç vahalarım sulanırdı.
Sen bilmezdin ama,
Ben anlardım hüzünlendiğini.
Bende hüzünlenirdim.
Sen bilmezdin ama,
Gizlice ağlardım.
İsyanlarım katlanırdı.
Yüreğim delicesine çarpar,
Ellerimle boğmak isterdim.
Seni hüzünlendiren şeyleri...
Delicesine ama biliyorum,
Kopartıp atmak geçerdi içimden,
Yüreğimi ve hüzünlerini.
Durulmazdı duygular,
Bir kere depreşmeye görsün...
Sen hiç bilmedin,
Her sabah senle uyanır.
Her gece senle sabahlardım..
Uyku haramdı gözlerime,
Hayal kurmak ise yasak.
Zincirlenmişti gönül bahçem.
Duygu selinin yağmurlarına...
Akardı içime gözyaşlarım,
Söndürmek için,
İçimde kabaran volkanları.
Bir yalnızlık kaplardı,
Tan yeri ağarana kadar,
Hüzün dolu yüreğimi...
Ve öylece sabah olurdu,
Yeniden yaşamak için,
Biraz önce biten anları...
Sen bilmezdin ama,
Her saniye senleydim ben.
Sabahtan akşama,
Beklerdi gönlüm.
Gelip geçeceğin anları.
Köşe başından çıkınca,
Serçe yavrusu gibi,
Çırpınırdı yüreğim...
Bir kere olsun,
Bakmazdın gözlerime.
Oysa, neler anlatacaktılar sana.
Oysa, seni görecektin baksaydın,
Sağanak yağmurda ıslanmış,
Deniz mavisi gözbebeklerimde...
Sen hiç bilmedin,
Bilemedin, bilemiyeceksinde...
Ama ben yaşıyorum her anımı.
Her günümü senle.
Sokak köşelerinde ,
Kamp kurdu asi yüreğim...
Gelişinle sarhoş,
Gidişinle biçare gönlüm.
Bu akşamda dönüyorsun işte,
Yine afilli yürüyüşün,
Sallıyor kaldırım taşlarını...
Tüm gözler üzerinde,
Umurunda bile değil senin,
Delirtecek nazarlar fışkırıyor,
Bal rengi gözlerinden...
Saçlarını savurmuşsun omzuna,
Dağınık gibi ama tokalı.
Küçücük çantan dolu gibi,
Ama sadece bir tarak bir ayna.
Çünkü makyaj yakışmazdı sana,
Sende yapmazdın inadına...
Sen hiç bilemedin,
Nasıl düştüm sevdana,
Nasıl düşürdün tuzağına...
Seni tanıdığım günden beridir,
Güneş batmaz oldu tepelerden.
Ama ısıtmıyor bedenimi nedense,
Yokluğun çırılçıplak bedenimde.
Saramıyor hiç bir giysi,
Üşüyen çıplak tenimi...
Şimdi sensizlik üşütse de,
Şimdi sensizlik acıtsa da.
Ben razıyım bir kere olsun,
Varlığımı hissedipte baksan.
Günaydın, iyi akşamlar desen.
Yemin olsun titrese de yüreğim,
Sana olan susuzluğum.
O an dinecektir inan,,
Mutluluk şarabı ile,
Sarhoş olacaktır deli gönlüm...
Bir kez olsun,
Bir kerecik bekliyorum.
Varlığımı hissedebilmeni...
Sen hiç bilemeyeceksin,
Sen hiç onları demeyeceksin.
Ama usanmadan bekleyeceğim.
Gitsen de uzak şehirlere.
Kalmasada kavuşma arzularım.
Bu beden,
Bu yürek,
Bu gözler,
Bu boş bakışlar...
Hep bekleyecekler seni.
Öksüz bırakıp gitsende.
Tutunacak dalım olmasada.
Bir yudum suya hasret kalsamda...
Aç ama gururlu,
Yalnız ama özlemli.
Sevipte sevilmeyen,
Bir tek ben olacağım...
Sensizliğin mahkumu,
Sevmenin tutuklusu,
Sokakların ayyaşı,
Bu şehrin berduşu
Bu dünyanın,
Gedikli aşk adamı...
Ama sen bunları bile,
İnan bilemeyeceksin...
SUAT SAÄžDIÇ[/COLOR][/SIZE]