[b]Heyecandan titremek nedir bilir misin? Dizlerinin bağı çözülürcesine... Milyonlarca volt elektriğe dokunmuşcasına ölür gibi.. Sen hiç sana dokundun mu?..
Aydınların içine düşmek nedir bilir misin? Hayatın bütün renklerini birarada görebildin mi? Bir ışığın içinde boğulurcasına... Parlak, ışık dolu ama körolurcasına...Sen hiç seni gördün mü?...
Melodilerin en güzelini dinledin mi hiç? Sesler kulaklarında yankılanırcasına... Sesin yüksekliğinden hiçbir şey sağlam kalmamacasına.. Okyanusun en koyu sessizliğinde, en yoğun dalga sesleri arasında... Sen hiç seni duydun mu?..
Sellerin içinde kaldın mı hiç? Boğulurcasına... Tıkanırcasına... Nefessizliği iliklerine kadar hissederek... Sen hiç sana ağladın mı? [/b]
[b]
[/b]Herşeyini kaybettiğini düşündüğün oldu mu hiç? Çırılçıplak kalırcasına... Tükenircesine... Dünyada yapayalnız kalmacasına... Yaşam hakkını tüketircesine... Sen hiç seni paylaştın mı?..
Dünyanın zirvesine ulaştığını hissettin mi hiç? Herkesten ve herşeyden yukarıda olurcasına... Bulutlara bile tepeden bakarcasına... Kimsenin ama hiç kimseninin buna ulaşamayacağını ve ulaşmaya da hakkı olmadığını düşünürcesine... Sen hiç seni yaşadın mı?..
Zaferlerin en büyüğünü hissettiğin oldu mu hiç? Kulaklarında hayranlık dolu seslerle kıskançlık çığlıkları arasında finale koşarcasına... Bütün engellere rağmen... Nefes nefese... Kimsenin tahammül edemeyeceği bir hızla... Sen hiç senin tarafından sevildin mi?..
[b]
Kutup soğuğundayken terledin mi hiç? Hiçbir güneşin veremeyeceği sıcaklığı iliklerine kadar hissederek... Kor ateşlerin içine düşercesine... Sen hiç sana sarıldın mı?..
Saatlerin durduğunu, zamanın donduğunu düşündün mü hiç? Endişeden ölürcesine... Saatin tiktaklarını hızlandırmak istercesine... Zembereğinden fırlamak için kıvranan yaycasına...Sen hiç seni bekledin mi?..
Çaresizliğin en yoğununu yaşadın mı hiç? Mümkün olsa canını verebilmecesine... Ama elden bir şey gelmemesinin verdiği acıdan çıldırmacasına...Sen hiç sana üzüldün mü?..
Haklıyken bile içindekileri anlatamayıp hak verdiğin oldu mu hiç? Haykırmak isterken içindekileri, çığlık çığlığa susarcasına... Sen hiç sana kırıldın mı?..
Kelimelerin yetersiz geldiği oldu mu hiç? Kafandan bir sürü şey geçerken, bomboş kağıda bakarcasına... Elin kalemi tutmaz olurcasına... Sen hiç sana yazdın mı?..
Öldün mü sen hiç yaşarcasına? Yükseklerden düşerken bir an zirvede bulurcasına... Issız bir adaya düşmek üzereyken, kıtaların en büyüğüne ulaşırcasına...Sen hiç seni sevdin mi?..
Yine kelimeler yetersiz, yine zaman akmıyor... Ve ben bakakalıyorum boş kağıtlara... İçim bir roman yazacak kadar doluyken, dökülmüyor bunlar yine kalemin ucundan... Ve ben yine anlatamıyorum seni umutsuzcasına...Ve.. Sana en çok ihtiyacım varken; sen hiç sensiz kaldın mı?.. [/b]
