Bütün ayraçları kaldırdın.
Ama unuttuğun birşey vardı yine de:
Çiçekleri sulamadın!
Gökyüzü sarardı o zaman,
Bulutlar kirlendi.
Ve ne kadar az konuşur olduk günboyu
(hatta hiç konuşamadık)
Ve birden ayrımsadık ki
Ayrılık orada başlıyor.
Tam da susuşların birbirine eklendigi yerde
Ezberlenecek hiçbirşey yok bu dünyada
KİRLETİLMEMİŞ bir bulut bile yok artık.
Böyle diyorsun her yolculuğa çıkışında.
Yaşadığım kentte sana benziyor git gide
NE ZAMAN DÖNMEYİ DÜŞÜNSEM YANGIN ÇIKIYOR
YA DA ERTELETİYORUM BİLETİMİ SON ANDA...
