bir rüya vardi asla gerceklesmeyen
bir zamanlarin büyük umutlari
birer hayal kirikligi oldular
icinde seni barindirmayinca unutuldular
oynadigimiz film kareler
i
üzerimize düsen rolle
r
herseye ragmen hayat sevilmeli deyislerimiz
senin yoklugunda unutuldular
unuttu kalemim umut dolu satirlar yazmayi
deniz kiyisinda yüzüme dokunmuyor
kiyiya vurup sicraya su damlaciklari
uyandirmadilar ve unutuldu sen ve ben öyküsü
hersey yalnizken anlamsiz gibi
tek bir bacakla yürünmüyor mesela
durmadan tökezlenir düsülür ve zor kalkilir
yarisi olmayan bir kalp atislarini kaybeder
sensizligi nasil anlatsamki
bugün tek hatirladigim seysin
sanki senle varolmustum
dogumgünümdü adeta seni ilk gördügüm gün
korkuyorum sensiz bir dünyadan
ayni zamanda sendende korkuyorum
birlikteyken son bulacagi günün korkusu
mutluluk bile aci veriyordu cünkü sonu vardi onunda
sana baktigimda gördüklerim
dudaklarinda gördügüm ates
bedeninne dokundugumda hissettiklerim
tüm duyu organlarimi yitirmek gibi birsey sanirim sensizlik
günes dogmuyor artik bu kente
yada ben fark edemiyorummu demeliyiym
denizin sesi, ilik rüzgarlar
ay isigini seyrederken fisildayan ask sözcükleri
yarinlari hayal etmek
karanligin icinden sizacak kücük bir isigi umut etmek
her zorluga direnmek
ses getirecek bir savas vermek
iste sensizlik öyle bi seyki tüm bunlari ve diger herseyi anlamsiz kiliyor
yasiyormuyum gercekten
nefes almak yasamakmiydi
aci cekiyorum nefes alirken
ölürsem nefes almam degilmi
o halde ölüm acisiz
dahami güzeldir ölüm
zaten ne anlami varki varligimin
hic baslamamis bir var olusu hakli cikarmak gibi
anlamsiz bir varligin son bulmasi gibi
anlamsiz sekildeki bir yokolusu bekleyen bir hayaletim sadece
coktan unuttum ekmegin lezzetini
tenimi oksayan rüzgari
daglar ardinda dogan günesi
yeniden dogan günesle baslayan
yeni bir günde yeniden hayal kurmayi
ve en sonunda adimi bile unuttum
cok isterdim karanliklardan kacabilmeyi
bir parca isigin yüzümü aydinlatmasini
ve hayallerimin gerceklesmesi degil
kendimde hayal kuracak cesareti bulacak bir dünya isterdim.
bir zamanlarin büyük umutlari
birer hayal kirikligi oldular
icinde seni barindirmayinca unutuldular
oynadigimiz film kareler
i
üzerimize düsen rolle
r
herseye ragmen hayat sevilmeli deyislerimiz
senin yoklugunda unutuldular
unuttu kalemim umut dolu satirlar yazmayi
deniz kiyisinda yüzüme dokunmuyor
kiyiya vurup sicraya su damlaciklari
uyandirmadilar ve unutuldu sen ve ben öyküsü
hersey yalnizken anlamsiz gibi
tek bir bacakla yürünmüyor mesela
durmadan tökezlenir düsülür ve zor kalkilir
yarisi olmayan bir kalp atislarini kaybeder
sensizligi nasil anlatsamki
bugün tek hatirladigim seysin
sanki senle varolmustum
dogumgünümdü adeta seni ilk gördügüm gün
korkuyorum sensiz bir dünyadan
ayni zamanda sendende korkuyorum
birlikteyken son bulacagi günün korkusu
mutluluk bile aci veriyordu cünkü sonu vardi onunda
sana baktigimda gördüklerim
dudaklarinda gördügüm ates
bedeninne dokundugumda hissettiklerim
tüm duyu organlarimi yitirmek gibi birsey sanirim sensizlik
günes dogmuyor artik bu kente
yada ben fark edemiyorummu demeliyiym
denizin sesi, ilik rüzgarlar
ay isigini seyrederken fisildayan ask sözcükleri
yarinlari hayal etmek
karanligin icinden sizacak kücük bir isigi umut etmek
her zorluga direnmek
ses getirecek bir savas vermek
iste sensizlik öyle bi seyki tüm bunlari ve diger herseyi anlamsiz kiliyor
yasiyormuyum gercekten
nefes almak yasamakmiydi
aci cekiyorum nefes alirken
ölürsem nefes almam degilmi
o halde ölüm acisiz
dahami güzeldir ölüm
zaten ne anlami varki varligimin
hic baslamamis bir var olusu hakli cikarmak gibi
anlamsiz bir varligin son bulmasi gibi
anlamsiz sekildeki bir yokolusu bekleyen bir hayaletim sadece
coktan unuttum ekmegin lezzetini
tenimi oksayan rüzgari
daglar ardinda dogan günesi
yeniden dogan günesle baslayan
yeni bir günde yeniden hayal kurmayi
ve en sonunda adimi bile unuttum
cok isterdim karanliklardan kacabilmeyi
bir parca isigin yüzümü aydinlatmasini
ve hayallerimin gerceklesmesi degil
kendimde hayal kuracak cesareti bulacak bir dünya isterdim.