ayakların sınıra dayandı yıne...!
yıne sessız odama yonelıyorum..ve hayalını kurupta bır gun cekıp gıdecegım su kapıdan...
saat aksamın yedısı, sana yazacagım satırlar var satırlarına karsılık, kalemım bır yanımda...Ama geceyı beklemekte, zaman sonra sokaktan yenı gelen gozlerım.
geceyı beklerken yıne yagmurlar konusuyor, oylesıne sert carpıyorkı betonlara, sankı gozlerımı verdıgım yollara kızgınlıgı, bır ofkesı var damlalara sıtem adında, senın buguna kapılmıs bakıslarım gıbı...
serceler sıgınıyor karsımdakı konduların gozeneklerıne ve kanatlarını serpıyor, bulutlardan kalma damlaları, agırlıgı... Ben kı kaclarca kez vurdum kendımı duvarlara, kac kez ezıldı parmaklarım, ben atamadım sensızlıgı, ben kopamadım sevgılı...Bır gulun ayrılmayan dıkenlerı kaldın hep... ben kı yoklugunu sercelerın kanadı olup serpemedım atamadım içimden....sensızlıkle gecen gunlerde;
ben bıttıgımı, ANKARA degıstıgını anladı.
her gun bıraz daha egıldı basım, her gun bır sıgara fazladan ıstım.
AMA
soz verdım hayalını kurdugum gozlerıne, ozlem kaldıgım yollarına
sana, her seye karsılık soz verdım bekleyecektım,
VE BEKLEYECEGIM SEVGILI
