Serinliğini hissediyorum yorgun yaşımın. Gülen bir fotoğrafta kalmış mutluluğum. Bir hançer ile yaralanmış yüreğim ne ektiyse onu biçiyor şimdi. Unutulmaz sanırdım. Unutamam sanırdım. Unuturmuşum meğer. Hem de böyle kolayca, böyle hoyratça… Akıp gidermiş günler sorgusuzca. Hiçbir gözyaşı izi kalmazmış. Hiçbir sitem olmazmış. Düştüm sanıyordum aşkın gözünden ve yüreğimden. Hayır. Hiçbir şey kendi yörüngesinde kalmıyor, her şey değişiyor zamanla. Acılar bitiyor, yaralar kabuk bağlıyor. Hem de böyle kolayca. Böyle ızdırapsız, böyle olağan. Öyle kolay oldu ki unutmak. Öyle zavallı ki şimdi hatıralar.
Yorgunluğu sinmiş gözlerime alışkanlıkların. Bir aksi seda olmuş sevdalar, gün be gün kırılgan ve güçsüz, sersefil… Yaşanıp gidiyor işte. Yaşanıyor kayıtsız, tasasız ve sıradan. Geldi mi bir kere o vakit, kaçacak yer kalmaz, kilitlenir gönüller, yollar çıkmaz olur. Sarıldım şimdi yalnızlığıma ve onun yalın varlığına. İçten içe ölecek yüreğim biliyorum kendi kendini yiyip bitirecek. Bir hastalık geçirdim ve iyileştim desem de, yanıltmıyor beni hatıralar. Sisler içinden görüyorum kaderimin yenikliğini, karanlık gecelerimi. Bitsin dediğimde bitmiyor, serzenişlerim kendime kalıyor. Tutkum, biçare rüzgârlarda savrulup, yine dermanını kaybediyor. Yalınayak kalışı sevdamın, beni öldüresiye yakıp geçiyor.
Vurgun olup, kaldı yüreğimde bu aşk. Boğazıma düğümlendi intizarlarım. Köhne bir gemide, battı gitti umutlarım. Güvensizliğim sonu oldu hikâyemin. Hem de en değerli hikâyemin. Sığınacağım limanlar yıkıldı, şimdi artık bir teselli yok, kahırlarım kendimden daha da inatçı. Söz geçmiyor kalbime. Söz geçmiyor sevdama. Mücadelemde yalnız kaldım, tek başımayım.
Egemenliğini sürdürüyorsun dünyamda, yenikliğimin karşılığında. Düşüncelerimin sahibi olmayı başardın sonunda. Ben ne desem de çıkmıyorsun dünyamdan, istesem de yok olmuyorsun düşüncelerimden. Ağır geliyor bana bu tutsaklık, taşıyamıyor, eziliyorum her dakika. Ben senden vazgeçsem de, kaldın yüreğimin içinde bir yerlerde. Sanki yok olmamak üzere, dağlandı yüreğimin her yerine, bu yorgun hikâye. Çık git benden! Çık git düşüncelerimden. Bir emekti benim duygularım bu aşk için. Ama hepsi boşa gitti, talan oldu, yıkıldı, sarsıldı. Bir daha dönmek mi… Asla. Asla olmayacak bir daha.
O boş tünelin içinden geçmeyeceğim, artık hislerimi bile bile intihara sürüklemeyeceğim. Bayağı bir duygu gibi göremeyeceksin aşkı bende bir daha, asla. Yakıştırmıyorum artık senin yüreğini aşka ve tutkuya.
Esareti senden öğrendim ben. Şimdi saadeti istiyorum ve bunun için siliyorum yüreğimin içinde barınan tüm olumsuzlukları; yok ediyorum seni ve seninle dopdolu tüm hikâyemi. Boş kalır mı sandın kalbimi. Böyle boş yaşar mı sandın. Kanıksadığım aşksa, tümden sarıp sarmalayacağım bu yüreği, sevgiyle, şefkatle.....
Yorgunluğu sinmiş gözlerime alışkanlıkların. Bir aksi seda olmuş sevdalar, gün be gün kırılgan ve güçsüz, sersefil… Yaşanıp gidiyor işte. Yaşanıyor kayıtsız, tasasız ve sıradan. Geldi mi bir kere o vakit, kaçacak yer kalmaz, kilitlenir gönüller, yollar çıkmaz olur. Sarıldım şimdi yalnızlığıma ve onun yalın varlığına. İçten içe ölecek yüreğim biliyorum kendi kendini yiyip bitirecek. Bir hastalık geçirdim ve iyileştim desem de, yanıltmıyor beni hatıralar. Sisler içinden görüyorum kaderimin yenikliğini, karanlık gecelerimi. Bitsin dediğimde bitmiyor, serzenişlerim kendime kalıyor. Tutkum, biçare rüzgârlarda savrulup, yine dermanını kaybediyor. Yalınayak kalışı sevdamın, beni öldüresiye yakıp geçiyor.
Vurgun olup, kaldı yüreğimde bu aşk. Boğazıma düğümlendi intizarlarım. Köhne bir gemide, battı gitti umutlarım. Güvensizliğim sonu oldu hikâyemin. Hem de en değerli hikâyemin. Sığınacağım limanlar yıkıldı, şimdi artık bir teselli yok, kahırlarım kendimden daha da inatçı. Söz geçmiyor kalbime. Söz geçmiyor sevdama. Mücadelemde yalnız kaldım, tek başımayım.
Egemenliğini sürdürüyorsun dünyamda, yenikliğimin karşılığında. Düşüncelerimin sahibi olmayı başardın sonunda. Ben ne desem de çıkmıyorsun dünyamdan, istesem de yok olmuyorsun düşüncelerimden. Ağır geliyor bana bu tutsaklık, taşıyamıyor, eziliyorum her dakika. Ben senden vazgeçsem de, kaldın yüreğimin içinde bir yerlerde. Sanki yok olmamak üzere, dağlandı yüreğimin her yerine, bu yorgun hikâye. Çık git benden! Çık git düşüncelerimden. Bir emekti benim duygularım bu aşk için. Ama hepsi boşa gitti, talan oldu, yıkıldı, sarsıldı. Bir daha dönmek mi… Asla. Asla olmayacak bir daha.
O boş tünelin içinden geçmeyeceğim, artık hislerimi bile bile intihara sürüklemeyeceğim. Bayağı bir duygu gibi göremeyeceksin aşkı bende bir daha, asla. Yakıştırmıyorum artık senin yüreğini aşka ve tutkuya.
Esareti senden öğrendim ben. Şimdi saadeti istiyorum ve bunun için siliyorum yüreğimin içinde barınan tüm olumsuzlukları; yok ediyorum seni ve seninle dopdolu tüm hikâyemi. Boş kalır mı sandın kalbimi. Böyle boş yaşar mı sandın. Kanıksadığım aşksa, tümden sarıp sarmalayacağım bu yüreği, sevgiyle, şefkatle.....