Bir canı vardır sevginin. Tıpkı bizler gibi. Doğar, yaşar ve ölebilir. Bir farkla. Aslında ölümsüzdür. Ancak buna rağmen öldüğüde olur. Yaşama şekli ve beslenme şekli belirler sonunu. Yada asla bir sonu olmaz.
Bir tohumdur aslında. Ekilmedikçe anlamı yoktur. Bir değeri yoktur. Sadace vardır, sahip olana da bir faydası yoktur. Sahip olmanın keyfide, değeri olması için mutlaka ekilmesi gerekir.
Sonra ekersiniz tohumu. Toprak onu örter. Rüzgardan korur, güneşin kavurucu sıcağından, karın buz gibi soğuğundan saklar. Onunla beslenmeye hazır yüzlerce canlıdan da elbet. Yem etmez asla. Bu işi yaparkende hiç karşılık beklemez. Su içirir sakladığı yerde. Hava aldırır üstü örtülü olsada. Can verir, hayat verir tohuma.
Tohum topraktan aldığı ile deler toprağı. Güneşe uzatır başını. Ayağa kalkar. Rüzgar essede yıkılmaz bir daha. Sımsıkı tutunur toprağa. Başını eğse bile bezen dimdik durur ayakta. Eğer iyi beslenmişse toprak tarafından, asla yıkılmaz. İyi kök tutmuşsa eğer, sarmışsa toprağa iyice asla yıkılmaz.
Büyür ve kocaman bir Çınar olur. Rüzgar estikçe yaladıkça yapraklarını, ses gelir kulaklarımıza müziği andıran tınılarla. Ayrı bir keyif yaşatır dinleyene. Adeta muhteşem bir dansın ahengi gibi sürer gider. Güneş tüm sıcaklığı ile yakmaya başladığında da insana rahat nefes aldıran bir gölgesi vardır.
Hiç karşılık beklemez. Fide olduğunda aldıkları yeter ona. Bir asır yaşar, milyon kere iyilik yapar ve bir tek bile karşılık istemez. Fide olduğunda aldıkları yeter ona, yeterki kesmeyin dalını budağını. yeterki katlenmeyin yok yere. Yeterki rahatsız etmesin sizi yaşaması. Yeterki siz ürkmeyin sevgiden!
Bunaldığınızda sıgınabiliceğiniz bir gölgeniz olmasını istiyorsanız eğer,
Önce emek verip fide eklemelisiniz.
Sonra fedakarlık edip su taşımalısnız ona.
Ve sizde bu fedakarlığı yapmaya yetecek kadar YÜREK olmalı!
VAR DİYORSANIZ SİZDE UMUT VAR DEMEKTİR.
SEVGİ EMEK İSTER.
EMEK FEDAKARLIK.
FEDAKARLIK YÜREK.
YÜREK İSE İNSANDA OLUR.