Sarıl bana ve hiçbir şey söyleme
sadece sarıl bana..
Bakışın yetiyor gideceğini anlamama..
Sarıl bana.. İlk defa sarılıyormuşsun gibi…
Sanki beni bugün de dünkü kadar seviyormuşsun gibi…
Eğer gidersen; sana olan sevgimi unutacaksın.. Hayatımı sana adadığımı unutacaksın..
Eğer gidersen götürdüğün hiçbir şey artık "bizim" olmayacak.. Bana kalan tek şey sonsuzluk olacak…
Sarıl bana ve hiçbir şey söyleme sadece sarıl bana..
Gitmeni istemiyorum ama çok iyi biliyorum ki gideceksin…
Sarıl bana.. İlk defa sarılıyormuşsun gibi…
Sanki beni bugün de dünkü kadar seviyormuşsun gibi…
Eğer gidersen geride sadece sessizlik kalacak… “Yalnızlık” arkadaşım olacak…
Eğer gidersen seninle beraber zamanda gidecek.. Her gün daha fazla severek dönmeni bekleyeceğim..
“Birbirine ait iki yüreği ne kadar süre ayrı tutabilirsin?”
Keşke akan zamanı durdurabilseydik.. Sadece senin ve benim olduğum bir anda dursa yaşam... Seni o an’la hatırlasam hep.. O eşsiz gülüşün o sonsuzluğa açılan gözlerinle yaşasam kalan ömrümü.. Yanındayken hissettiklerim tekrar canlansa içimde..
Ya da seni düşünerek uykuya daldığım gecelerden birinin sabahında uyansam.. Ve sen diye bir şey olmasa artık... Seni o gecenin rüyasında bırakmış olsam. Ne bir cümlenin içinde senle ben olmuş olsak; ne de herhangi bir zaman diliminde seninle karşılaşmış olsak. O yağmurda sen çıkıp gelmesen.. O vapurda başını omzuma koymuş olmasan.. VE SEN HEP HAYAL OLARAK KALSAN!!!
O zaman belki yoluma hayatıma devam edebilirim.
Senin içinde olduğun bir dünyada sen yokmuşsun seni deli gibi özleyen ben değilmişim gibi yaşamak en zoru.. Daha ne kadar her gün azalan bir umutla daha ne kadar bir yerlerde beni izliyormuşsun gibi yaşanır.. Daha ne kadar bu CAN acısıyla bu kanayan yarayla devam edebilirim? Bedenimden kaçmak için çırpınan yüreğimi; daha ne kadar duymazdan gelebilirim..?
Senli günleri hatırladıkça; hala gözlerim doluyor içim acıyor... Yağmurla geldiğin gibi yine yağmurla gidişin gitmiyor gözlerimin önünden. Kendimi zamanın akışına bıraksam da; bir gün yollarımızın yine kesişmesi umudunu içimden atamıyorum..
Birbirine ait iki yüreği birbirinden ne kadar uzağa da sürsen
Ne kadar uzak zamanların içinde de kaybetsen
Dönüp birbirlerini bulmadan soluk alamazlar.
Şimdi değilse yarın
Yarın değilse bir gün...
sadece sarıl bana..Bakışın yetiyor gideceğini anlamama..
Sarıl bana.. İlk defa sarılıyormuşsun gibi…
Sanki beni bugün de dünkü kadar seviyormuşsun gibi…
Eğer gidersen; sana olan sevgimi unutacaksın.. Hayatımı sana adadığımı unutacaksın..
Eğer gidersen
götürdüğün hiçbir şey artık "bizim" olmayacak.. Bana kalan tek şey sonsuzluk olacak…Sarıl bana ve hiçbir şey söyleme
sadece sarıl bana..Gitmeni istemiyorum
ama çok iyi biliyorum ki gideceksin…Sarıl bana.. İlk defa sarılıyormuşsun gibi…
Sanki beni bugün de dünkü kadar seviyormuşsun gibi…
Eğer gidersen geride sadece sessizlik kalacak… “Yalnızlık” arkadaşım olacak…
Eğer gidersen
seninle beraber zamanda gidecek.. Her gün daha fazla severek dönmeni bekleyeceğim..“Birbirine ait iki yüreği ne kadar süre ayrı tutabilirsin?”
Keşke akan zamanı durdurabilseydik.. Sadece senin ve benim olduğum bir anda dursa yaşam... Seni
o an’la hatırlasam hep.. O eşsiz gülüşün o sonsuzluğa açılan gözlerinle yaşasam kalan ömrümü.. Yanındayken hissettiklerim tekrar canlansa içimde..Ya da seni düşünerek uykuya daldığım gecelerden birinin sabahında uyansam.. Ve sen diye bir şey olmasa artık... Seni o gecenin rüyasında bırakmış olsam. Ne bir cümlenin içinde senle ben olmuş olsak; ne de herhangi bir zaman diliminde seninle karşılaşmış olsak. O yağmurda sen çıkıp gelmesen.. O vapurda başını omzuma koymuş olmasan.. VE SEN HEP HAYAL OLARAK KALSAN!!!
O zaman belki yoluma
hayatıma devam edebilirim.Senin içinde olduğun bir dünyada sen yokmuşsun
seni deli gibi özleyen ben değilmişim gibi yaşamak en zoru.. Daha ne kadar her gün azalan bir umutla daha ne kadar bir yerlerde beni izliyormuşsun gibi yaşanır.. Daha ne kadar bu CAN acısıyla bu kanayan yarayla devam edebilirim? Bedenimden kaçmak için çırpınan yüreğimi; daha ne kadar duymazdan gelebilirim..?Senli günleri hatırladıkça; hala gözlerim doluyor
içim acıyor... Yağmurla geldiğin gibi yine yağmurla gidişin gitmiyor gözlerimin önünden. Kendimi zamanın akışına bıraksam da; bir gün yollarımızın yine kesişmesi umudunu içimden atamıyorum..Birbirine ait iki yüreği birbirinden ne kadar uzağa da sürsen
Ne kadar uzak zamanların içinde de kaybetsen
Dönüp birbirlerini bulmadan soluk alamazlar.
Şimdi değilse yarın
Yarın değilse bir gün...