Geçmişle gelecek arasında yumak olmuşum..
Debelendikçe kendime dolanıyorum..
Çözülsün diyebir ucunu anılara..
Diğer ucunu hayallere uzatıyorum..
Çekiştirdikçe kendimi boğuyorum..
Hayat işte; sallan yuvarlan yaşıyorum….

Şimdi bir otobüs tıngırtısında az önce yazdığım altı satır geçiyor aklımdan..
Altı satır sonrası yok üç nokta...
Bir durak sonrası kesme işareti akşamıma..
Topu topu birkaç virgül daha belki…
Biliyorum bitmez artık bu akşam...

Bir kaç virgül sonrası; bir vapur esintisi...
Kapıyorum gözlerimi sanaaçtığımda her yer toz pembe..
küçük “sen”ler uçuşuyor kafamda...
Tam gülümsüyorum birini bir balık çıkıp sudan yutuveriyor..
Eksiliyorum birden..

Ve birkaç kesme işareti sonrası; hanların serinliği yaslanmış kaldırımlara ürperiyorum..
Yalnızlığıma yoldaş olmuyor İstanbul’un sıcaklığı..
Eksik kalan yanlarımı dilencilere veriyorum almıyorlar…

Sırtımda gezinen bir ressamın kelebek fırçası kanatlarımı acıtıyor..
Sana gelişim "kalın bir gurur renginde" ağırlaştırmış bile adımlarımı..
İçimin saçılmış kırgınlıkları senin sakarlığından..
Bahane hazır biliyorum aşkın gözü kördür vurduğunu devirir..
Devrik bir isyandır şu bilmem kaç satır...
Saçlarım paraleldir şimdi toprağa yüzüm gök maviye..
Rengarenk bir ruh halidir İstanbul’un ortasındaki benHaliçtir yansımam...

Bir tutam saç teliydi zamanceplerimizde sakladığımız..
Ayalarımız sevdadan ateştitutuştu..
Kavruktur artık yarınlar…

Sevdama ne oldu diye diye bir yakadan diğer yakaya geçtim..
Aklımla kalbimi yakasından tutup da birleştiremedim..
Biliyorum ki gırtlağımı sıkan insafsız hasrettir; vuslata küskün..
Almıyor beni şehir yok etmiyor onca anının altında..
Oysaki çalınmaya razı bir laleyim yol kenarında..

Rengarenk bir yumağım dolanıyorum hayata..
“Şimdi”mi kaybettim zaman da beni…
Saçlarım kök salıyor toprağa tutunduğum ruhani ölüm..
Al sende kalsın hayat bağlarımtırnaklarımla yetinirim ben..
kalbim kanaya kanaya bulurum kendimi….

İşte gidiyorum / Bir şey demeden
Arkamı dönmeden / Şikâyet etmeden…


Şimdi gitmek zamanı..
Ardı ardına kıyıya vuran dalgalar gibi düşünmeden sonunu,
Aman vermeden vazgeçmelere ve vazgeçme fırsatı tanımadan düşüncelere,
Kimseye bir şey demeden, kimseye hesap vermek zorunda hissetmeden,
En iyisi başımı hala dik tutabiliyorken, arkamı dönmeden, şikâyet etmeden alıp başını gitmeli…


Hiçbir şey almadan / Bir şey vermeden
Yol ayrılmış / görmeden gidiyorum…


Gözünü yerden kaldırmadan yürümeli şimdi, kimseyle göz göze gelipte fırsat vermemeli o suale “nereye?”.
Yol ayrılsa da dümdüz gitmeli, görmeden özlemeli gideceğin yerleri, neresi diye düşünmemeli,
Sadece yüzünü dönüp uzak ufuklara, sislerin ardını merak etmeli,
En iyisi borçlu çıkmadan hayata, hiçbir şey almadan, bir şey vermeden alıp başını gitmeli…





Ne küslük var ne pişmanlık kalbimde / Yürüyorum sanki senin yanında
Sesin uzaklaşır her bir Adımda / Ayak izim kalmadan gidiyorum…


Soluksuz bir geceye dalmalı şimdi, sensizliğe alışmaktan daha karanlık bir geceye,
Öyle ki sesin uzaklaşmalı adım adım, sen hala içimde haykırsan da tüm gücünle,
Yürümeli henüz kalbimde ne küslük ne pişmanlık olmamışken,
En iyisi ayak izim kalmadan ve geride hayat izim kalmadan alıp başını gitmeli…


Geldiğinde kalbimde kırılmadı / Gönül kuşu şarkıdan yorulmadı
Bana kimse sen gibi sarılmadı / Işığımız sönmeden gidiyorum…


Şarkıların en yürekten söylendiği diyarlara gitmeli şimdi, yorulmadan, zamana esir olmadan gitmeli,
En uzak, en karanlık ve en ıssız yerleri aramalı, ta en uca varmalı da oradan daha ötesi olmamalı,
Sevdaların baştan çıkarıcı olmadığı yerler olmalı ki bir daha kimse bana sen gibi sarılmamalı,
En iyisi ışığımız sönmeden, aşk geri dönmeden, alıp başını gitmeli…