hayal kırıntısı
Zaman gittikçe yavaşlıyor,ölmeye yakın bir canlının kalp atışları gibi...Son bir çaba el atıyorsun ucundan tutup çekmek,eski haline çevirmek için;canını yakıyor ellerinde bıraktığı derin izler.Kelimler kuruyorsun minicik,yapayalnız harflerden;anlatmak için olan biteni.
Yavaşça süzülüyorsun ağır havanın içinden asıl bulundugun yere.Gözlerin orayı değil başka yerleri görmekte,yada iletmekte algıların beynine aslında olmak istediğin yerlerin silüetini.Sesler kesiliyor sonra birer birer.Her bir ton sırasını bekliyor gitmek için.Yavaşça bırakıyorsun kendini,ağırlığın dibe çöküyör,düşüncelerin terkediyor bedenini.Süzülüyorsun ıssız topraklarında ütopyalarının.Yavaşça elini uzatıp yön veriyorsun onlara.Mutlu oluyorlar,birşeyler buluyorlar sevecek...Ani bir sarsıntı,ne olduğunu anlayamadan geri dönüyorsun içler acısı haline.Yalanlar dahada bir belirginleşiyor.Acıtmaya devam ediyor havadaki ıssızlık.Birkaç adım atıyorsun sendeleyerek.Uzanıp aynada yüzüne bakıyorsun korkuyla,değişen hiç birşey olmadığını görüyorsun.Aynı durum devam etmekte gidipte döndüğün yerde.Elini atıyorsun kırılıyor camlar,konuşuyorsun kaçıyorlar,bakışlar umursamazca geziyor üstünde.Çığlık atmaya takatin yok.Sadece basit tepkliler veriyorsun olanlara.Neden?Cevapsız soruların çoğalıyor,tekrar kaçıyorsun zamanla istesende dönemeyeceğin o yere,her seferinde canını daha beter yaksada...
Zaman gittikçe yavaşlıyor,ölmeye yakın bir canlının kalp atışları gibi...Son bir çaba el atıyorsun ucundan tutup çekmek,eski haline çevirmek için;canını yakıyor ellerinde bıraktığı derin izler.Kelimler kuruyorsun minicik,yapayalnız harflerden;anlatmak için olan biteni.
Yavaşça süzülüyorsun ağır havanın içinden asıl bulundugun yere.Gözlerin orayı değil başka yerleri görmekte,yada iletmekte algıların beynine aslında olmak istediğin yerlerin silüetini.Sesler kesiliyor sonra birer birer.Her bir ton sırasını bekliyor gitmek için.Yavaşça bırakıyorsun kendini,ağırlığın dibe çöküyör,düşüncelerin terkediyor bedenini.Süzülüyorsun ıssız topraklarında ütopyalarının.Yavaşça elini uzatıp yön veriyorsun onlara.Mutlu oluyorlar,birşeyler buluyorlar sevecek...Ani bir sarsıntı,ne olduğunu anlayamadan geri dönüyorsun içler acısı haline.Yalanlar dahada bir belirginleşiyor.Acıtmaya devam ediyor havadaki ıssızlık.Birkaç adım atıyorsun sendeleyerek.Uzanıp aynada yüzüne bakıyorsun korkuyla,değişen hiç birşey olmadığını görüyorsun.Aynı durum devam etmekte gidipte döndüğün yerde.Elini atıyorsun kırılıyor camlar,konuşuyorsun kaçıyorlar,bakışlar umursamazca geziyor üstünde.Çığlık atmaya takatin yok.Sadece basit tepkliler veriyorsun olanlara.Neden?Cevapsız soruların çoğalıyor,tekrar kaçıyorsun zamanla istesende dönemeyeceğin o yere,her seferinde canını daha beter yaksada...