[SIZE=4]Bulanık bir nehrin sularına baktığında da [/SIZE]
[SIZE=4] Görebilir pekala insan; [/SIZE]
[SIZE=4] Deniz mavisi düşler… [/SIZE]
[SIZE=4] Ve bazen de bulanık mavisine düşer denizin, [/SIZE]
[SIZE=4] İçinde yaşattığı umut rengi düşler… [/SIZE]
[SIZE=4] Öldürmeyen intiharları denemekle [/SIZE]
[SIZE=4] Bizi yüreğinde öldürenleri yaşatıyoruz hep, [/SIZE]
[SIZE=4] Ki bir gün ortak intiharlarda buluşmak için [/SIZE]
[SIZE=4] Yaşamak adına ölmek diyoruz… [/SIZE]
[SIZE=4] Bilirim, [/SIZE]
[SIZE=4] Hiç tanımadığım insanların hayat gemileri için [/SIZE]
[SIZE=4] Bir el sallayıştan ötesi değil; [/SIZE]
[SIZE=4] Yüreğimdeki enkazdan kaçırılan harflerin [/SIZE]
[SIZE=4] Sayfalardaki renksizliği… [/SIZE]
[SIZE=4] Terk edilmiş o kadar çok insan var ki, [/SIZE]
[SIZE=4] Terk edenini öldürememiş [/SIZE]
[SIZE=4] İçindeki intiharlarda… [/SIZE]
[SIZE=4] Terk edenlerse terk ettikleri kendilerinden [/SIZE]
[SIZE=4] Haberdar bile değil henüz… [/SIZE]
[SIZE=4] Yüreğin susması şairliğin ilk hecesiydi de [/SIZE]
[SIZE=4] Ben mi görmemiştim; [/SIZE]
[SIZE=4] Mutlu şiirler yazarken mutsuz bir kalemle [/SIZE]
[SIZE=4] Ne çok isterdim [/SIZE]
[SIZE=4] Kanadı kırık bir martı olmayı, [/SIZE]
[SIZE=4] Ya da önce bir kanadım olsun isterdim; [/SIZE]
[SIZE=4] Can kırıklıklarımı taşıyacak… [/SIZE]
[SIZE=4] Gitsem ölüm,kalsam ölüm; [/SIZE]
[SIZE=4] Soluğu kesilmiş bir ayrılıktan payıma düşen [/SIZE]
[SIZE=4] Hayatı bir sözlük anlamıyla yaşayamayacak kadar yenik [/SIZE]
[SIZE=4] Gerçek anlamıyla yaşadığım kadar yorgunum… [/SIZE]
[SIZE=4] Neden hep benim yüreğime saplanır parçaları bilmem; [/SIZE]
[SIZE=4] Kalemi kırılan sevdaların… [/SIZE]
[SIZE=4] Başkalarında okunup altı çizilmiş [/SIZE]
[SIZE=4] Sözcükleri gibiyim yasak bir kitabın [/SIZE]
[SIZE=4] Söyleyeceklerim varsa da içimde görünenler dışında [/SIZE]
[SIZE=4] Bana çizilen sınırdan sonrası çift yönlü bir uçurum sadece biliyorum… [/SIZE]
[SIZE=4] “Mavirinin renk cümbüşünde gülemeyen umuda biraz gri sürülse [/SIZE]
[SIZE=4] Hüzün pek mi renksiz kalır” diyorum bazen kendime… [/SIZE]
[SIZE=4] Belki de, [/SIZE]
[SIZE=4] Belli bir süre sonra karanlığa alışması gibi gözlerin [/SIZE]
[SIZE=4] Yürek de yalnızlığa alışır, kim bilir… [/SIZE]
[SIZE=4] Peki ama yüreğin gündüzüne inen gece [/SIZE]
[SIZE=4] Umudu gölgeleyebilir mi hiç ve sürülmüş olarak hayatın mutluluk makamından [/SIZE]
[SIZE=4] Neden hep makamsız susar yürek ki farksızsa eğer bir etten [/SIZE]
[SIZE=4] Neden kucaklar acıyı bir çığ gibi yürekten!... [/SIZE]
[SIZE=4] İki yakasını bir araya getiremeyen kent, Büyük İstanbul… [/SIZE]
[SIZE=4] Söylesene ben nasıl uyurum şimdi senin kışında, [/SIZE]
[SIZE=4] Sana ölü kentliğini unutturmuş sevdamı yatırmışken sen ölüm uykusuna!... [/SIZE]
[SIZE=4] Ağır bir yenilginin cüzzam madalyonu bu [/SIZE]
[SIZE=4] Yatalak gülüşlerim…yüzümdeki hüzne taktığın [/SIZE]
[SIZE=4] Biliyor musun; yuttuğun hayatlardan arda kalan cılız bir kılçığım ben, [/SIZE]
[SIZE=4] Ve hala boğazına takılıyorum her nefes alışımla [/SIZE]
[SIZE=4] Koynunda taşıdığın sevdaların [/SIZE]
[SIZE=4] Hangi biri gülebildi ki küllerini savurmadan rüzgarına… [/SIZE]
[SIZE=4] Bana herhangi bir insandan daha yabancı olmayı seçen sevgili, [/SIZE]
[SIZE=4] Sense al götür şimdi öfkemi benden uzaklara,kulaklarına varmadan öldür çığlıklarımı… [/SIZE]
[SIZE=4] Suda beklet yaşanmış ne varsa, [/SIZE]
[SIZE=4] Yaklaştırır belki seni bir aşkın ilk kavuşma anına… [/SIZE]
[SIZE=4] Bırak uğruna ölümler kuşanan kanatlı şiirlerime [/SIZE]
[SIZE=4] Bulaştırdığın griye emanet [/SIZE]
[SIZE=4] Kalsın insanüstü hüznüm… [/SIZE]
[SIZE=4] Korkma griliğime ortak etmem kimseleri yar, [/SIZE]
[SIZE=4] Bilmem kaçıncı bakışın bu yırtık bir sayfadaki kendine, [/SIZE]
[SIZE=4] Aynaları kırılmadı mı hala kuru ezberinin… [/SIZE]
[SIZE=4] İnhihar sınırına taşınmış hayatımı,hayatından kaçırmaya devam et sen [/SIZE]
[SIZE=4] Yağmur sonrası toprak kokuları dolduğunda içine [/SIZE]
[SIZE=4] Anla ki; birileri hala senin yüreğine baharlar ekme telaşı içinde… [/SIZE]
[SIZE=4] Ya da bir insan öldürmeyen bir intiharla [/SIZE]
[SIZE=4] Gerçekten ölmüş demektir… [/SIZE]
[SIZE=4] Unutma, hayat yabancısı olduğun insanlarla gelir sana sevgili [/SIZE]
[SIZE=4] Ve sen yabancılığınla gidersin hayattan… [/SIZE]
[SIZE=4] Görebilir pekala insan; [/SIZE]
[SIZE=4] Deniz mavisi düşler… [/SIZE]
[SIZE=4] Ve bazen de bulanık mavisine düşer denizin, [/SIZE]
[SIZE=4] İçinde yaşattığı umut rengi düşler… [/SIZE]
[SIZE=4] Öldürmeyen intiharları denemekle [/SIZE]
[SIZE=4] Bizi yüreğinde öldürenleri yaşatıyoruz hep, [/SIZE]
[SIZE=4] Ki bir gün ortak intiharlarda buluşmak için [/SIZE]
[SIZE=4] Yaşamak adına ölmek diyoruz… [/SIZE]
[SIZE=4] Bilirim, [/SIZE]
[SIZE=4] Hiç tanımadığım insanların hayat gemileri için [/SIZE]
[SIZE=4] Bir el sallayıştan ötesi değil; [/SIZE]
[SIZE=4] Yüreğimdeki enkazdan kaçırılan harflerin [/SIZE]
[SIZE=4] Sayfalardaki renksizliği… [/SIZE]
[SIZE=4] Terk edilmiş o kadar çok insan var ki, [/SIZE]
[SIZE=4] Terk edenini öldürememiş [/SIZE]
[SIZE=4] İçindeki intiharlarda… [/SIZE]
[SIZE=4] Terk edenlerse terk ettikleri kendilerinden [/SIZE]
[SIZE=4] Haberdar bile değil henüz… [/SIZE]
[SIZE=4] Yüreğin susması şairliğin ilk hecesiydi de [/SIZE]
[SIZE=4] Ben mi görmemiştim; [/SIZE]
[SIZE=4] Mutlu şiirler yazarken mutsuz bir kalemle [/SIZE]
[SIZE=4] Ne çok isterdim [/SIZE]
[SIZE=4] Kanadı kırık bir martı olmayı, [/SIZE]
[SIZE=4] Ya da önce bir kanadım olsun isterdim; [/SIZE]
[SIZE=4] Can kırıklıklarımı taşıyacak… [/SIZE]
[SIZE=4] Gitsem ölüm,kalsam ölüm; [/SIZE]
[SIZE=4] Soluğu kesilmiş bir ayrılıktan payıma düşen [/SIZE]
[SIZE=4] Hayatı bir sözlük anlamıyla yaşayamayacak kadar yenik [/SIZE]
[SIZE=4] Gerçek anlamıyla yaşadığım kadar yorgunum… [/SIZE]
[SIZE=4] Neden hep benim yüreğime saplanır parçaları bilmem; [/SIZE]
[SIZE=4] Kalemi kırılan sevdaların… [/SIZE]
[SIZE=4] Başkalarında okunup altı çizilmiş [/SIZE]
[SIZE=4] Sözcükleri gibiyim yasak bir kitabın [/SIZE]
[SIZE=4] Söyleyeceklerim varsa da içimde görünenler dışında [/SIZE]
[SIZE=4] Bana çizilen sınırdan sonrası çift yönlü bir uçurum sadece biliyorum… [/SIZE]
[SIZE=4] “Mavirinin renk cümbüşünde gülemeyen umuda biraz gri sürülse [/SIZE]
[SIZE=4] Hüzün pek mi renksiz kalır” diyorum bazen kendime… [/SIZE]
[SIZE=4] Belki de, [/SIZE]
[SIZE=4] Belli bir süre sonra karanlığa alışması gibi gözlerin [/SIZE]
[SIZE=4] Yürek de yalnızlığa alışır, kim bilir… [/SIZE]
[SIZE=4] Peki ama yüreğin gündüzüne inen gece [/SIZE]
[SIZE=4] Umudu gölgeleyebilir mi hiç ve sürülmüş olarak hayatın mutluluk makamından [/SIZE]
[SIZE=4] Neden hep makamsız susar yürek ki farksızsa eğer bir etten [/SIZE]
[SIZE=4] Neden kucaklar acıyı bir çığ gibi yürekten!... [/SIZE]
[SIZE=4] İki yakasını bir araya getiremeyen kent, Büyük İstanbul… [/SIZE]
[SIZE=4] Söylesene ben nasıl uyurum şimdi senin kışında, [/SIZE]
[SIZE=4] Sana ölü kentliğini unutturmuş sevdamı yatırmışken sen ölüm uykusuna!... [/SIZE]
[SIZE=4] Ağır bir yenilginin cüzzam madalyonu bu [/SIZE]
[SIZE=4] Yatalak gülüşlerim…yüzümdeki hüzne taktığın [/SIZE]
[SIZE=4] Biliyor musun; yuttuğun hayatlardan arda kalan cılız bir kılçığım ben, [/SIZE]
[SIZE=4] Ve hala boğazına takılıyorum her nefes alışımla [/SIZE]
[SIZE=4] Koynunda taşıdığın sevdaların [/SIZE]
[SIZE=4] Hangi biri gülebildi ki küllerini savurmadan rüzgarına… [/SIZE]
[SIZE=4] Bana herhangi bir insandan daha yabancı olmayı seçen sevgili, [/SIZE]
[SIZE=4] Sense al götür şimdi öfkemi benden uzaklara,kulaklarına varmadan öldür çığlıklarımı… [/SIZE]
[SIZE=4] Suda beklet yaşanmış ne varsa, [/SIZE]
[SIZE=4] Yaklaştırır belki seni bir aşkın ilk kavuşma anına… [/SIZE]
[SIZE=4] Bırak uğruna ölümler kuşanan kanatlı şiirlerime [/SIZE]
[SIZE=4] Bulaştırdığın griye emanet [/SIZE]
[SIZE=4] Kalsın insanüstü hüznüm… [/SIZE]
[SIZE=4] Korkma griliğime ortak etmem kimseleri yar, [/SIZE]
[SIZE=4] Bilmem kaçıncı bakışın bu yırtık bir sayfadaki kendine, [/SIZE]
[SIZE=4] Aynaları kırılmadı mı hala kuru ezberinin… [/SIZE]
[SIZE=4] İnhihar sınırına taşınmış hayatımı,hayatından kaçırmaya devam et sen [/SIZE]
[SIZE=4] Yağmur sonrası toprak kokuları dolduğunda içine [/SIZE]
[SIZE=4] Anla ki; birileri hala senin yüreğine baharlar ekme telaşı içinde… [/SIZE]
[SIZE=4] Ya da bir insan öldürmeyen bir intiharla [/SIZE]
[SIZE=4] Gerçekten ölmüş demektir… [/SIZE]
[SIZE=4] Unutma, hayat yabancısı olduğun insanlarla gelir sana sevgili [/SIZE]
[SIZE=4] Ve sen yabancılığınla gidersin hayattan… [/SIZE]
koy isyanımı urbana ve Munzur’dan savur beni. Kılıca ense dayamış diklenmişliğim sana değil hayata. Efkarımı iki kadehe satmayan sevdamla öksüzüm.Yırtık bir kumaş parçası say yüreğimi ! ar’ına örtü.