[COLOR="DarkRed"]Suskunlu?u bilir misin?.. Bir anda hayattan kopup nefis bir sessizlik senfoninin ortas?nda buluvermek kendini... Suskunluklar? bilir misin?.. Ans?z?n kesilen konu?malar?n ard?ndan kulaklar?n?n nas?l da u?uldad???n??.. Soluklar? duyars?n sadece... Kelimelerin eksik kald??? anlarda susar insan... Seni ?ylesine seviyorum ki; bunu kelimelerle ifade edemiyorum ve susuyorum. G?zlerime bak anlars?n! Oradan bir pencere a??yorum, senden bana do?ru; s?z?lebilirsin i?eri istersen... ve penceremi a?t?ktan sonra susuyorum... Susuyorum, duyars?n!..
Asl?nda ne ?ok ?ey s?ylenir susmalarda... Ger?ek kendin olursun; t?m elbiselerinden yoksun ??r?l??plak, aynen savunmas?z bir bebek gibi... Arac? kullanmadan, kelimelerin bencilli?ine yakalanmadan... Susars?n... Bo?lu?a konu?ursun susarak... D???nceler on-ikiden vurur o zaman; tellere dokunmadan, havay? kullanmadan... B?yle susmalarda bulursun bir ?ok sorunun cevab?n?... Ve belki de kendini tan?rs?n. Hatta o m?thi? soru var ya, "a?k nedir?"... Onun bile cevab?n? bulabilirsin ama ifade edemezsin, susars?n!..
Bilirim ac? verir bazen susmak... Konu?mak istersin; kelimeler bo?az?na d???mlenir. Her ?ey bitmi?tir asl?nda... Ne kelimeler ne de suskunluk bir i?e yarar art?k. Zalim ac? saplanm??t?r en derine; duyulan sadece i? ?eki?lerdir art?k... Bir de; dilinin ucuna h?cum eden ve dudak kalesine ?arparak bozguna u?rayan kelimeler... G?zya?? da suskunlu?un meyvesidir. Dokunur ac?n?n ?zerine; ?l?k, tuzlu bir ila? gibi... ?nce yakar, belki de ac?y? azd?r?r. Ya sonra?.. Uyu?ur kas?lan g?zlerin... Oradan kalbine damlar susan sesin... Sessizce, kimsesizce a?lars?n; duyarlarsa gelirler ve beni yaln?zl???mla ay?r?rlar diye korkars?n, h??k?r?klar?n? bo?ars?n, susars?n!..
Susars?n... Susars?n ama!!! Anlams?z sesleri duyumsamaya ba?lars?n bu sefer de... B?t?n enstr?manlar vard?r ama ?ef yoktur. Kelimeler pe?i s?ra ??kar, c?mleler kurulur tumturakl?, anlams?z... Anlam y?klemeye ?al??t???n her c?mle, bir ?ncekini daha da anlams?z hale getirmeye ba?lam??t?r bile... ?efsiz bir orkestradan ba? d?nd?ren bir senfoni bekleyemezsin ki!.. Sonra anlams?zl?klar? s?ralay?p, onlara sahte anlam elbiseleri giydirmeye ba?lars?n; r?k?? olurlar. C?mb?zla arars?n i?lerinden anlaml? kelimeleri se?mek i?in... Karanl?k bir odada bulmaya ?al??t???n bir ???k; g?remezsin... Cam k?r?klar? gibi beynine saplanan k?ym?k kelimeler; kanat?r, hissedemezsin... Ya?lar h?cum eder g?zp?narlar?na, a?layamazs?n!..
Ayna yaz?lar vard?r; ruhuna ?evrilmi?... Bakmay? bilebilirsen k?ymetli kelimeler... En kuytu k??elerinde yapaca??n bir gezinti kendine bile itiraf edemediklerini ??kar?verir g?ny?z?ne... Karanl??a g?ne? a?ar ve sersemce fikirlerin yere basmaya ba?lar. ??te o zaman... Ne suskunlu?un anlam?, ne seslerin karma?as? kal?r. Sadece, "beyaz?n ?st?ne siyah"...[/COLOR]
Asl?nda ne ?ok ?ey s?ylenir susmalarda... Ger?ek kendin olursun; t?m elbiselerinden yoksun ??r?l??plak, aynen savunmas?z bir bebek gibi... Arac? kullanmadan, kelimelerin bencilli?ine yakalanmadan... Susars?n... Bo?lu?a konu?ursun susarak... D???nceler on-ikiden vurur o zaman; tellere dokunmadan, havay? kullanmadan... B?yle susmalarda bulursun bir ?ok sorunun cevab?n?... Ve belki de kendini tan?rs?n. Hatta o m?thi? soru var ya, "a?k nedir?"... Onun bile cevab?n? bulabilirsin ama ifade edemezsin, susars?n!..
Bilirim ac? verir bazen susmak... Konu?mak istersin; kelimeler bo?az?na d???mlenir. Her ?ey bitmi?tir asl?nda... Ne kelimeler ne de suskunluk bir i?e yarar art?k. Zalim ac? saplanm??t?r en derine; duyulan sadece i? ?eki?lerdir art?k... Bir de; dilinin ucuna h?cum eden ve dudak kalesine ?arparak bozguna u?rayan kelimeler... G?zya?? da suskunlu?un meyvesidir. Dokunur ac?n?n ?zerine; ?l?k, tuzlu bir ila? gibi... ?nce yakar, belki de ac?y? azd?r?r. Ya sonra?.. Uyu?ur kas?lan g?zlerin... Oradan kalbine damlar susan sesin... Sessizce, kimsesizce a?lars?n; duyarlarsa gelirler ve beni yaln?zl???mla ay?r?rlar diye korkars?n, h??k?r?klar?n? bo?ars?n, susars?n!..
Susars?n... Susars?n ama!!! Anlams?z sesleri duyumsamaya ba?lars?n bu sefer de... B?t?n enstr?manlar vard?r ama ?ef yoktur. Kelimeler pe?i s?ra ??kar, c?mleler kurulur tumturakl?, anlams?z... Anlam y?klemeye ?al??t???n her c?mle, bir ?ncekini daha da anlams?z hale getirmeye ba?lam??t?r bile... ?efsiz bir orkestradan ba? d?nd?ren bir senfoni bekleyemezsin ki!.. Sonra anlams?zl?klar? s?ralay?p, onlara sahte anlam elbiseleri giydirmeye ba?lars?n; r?k?? olurlar. C?mb?zla arars?n i?lerinden anlaml? kelimeleri se?mek i?in... Karanl?k bir odada bulmaya ?al??t???n bir ???k; g?remezsin... Cam k?r?klar? gibi beynine saplanan k?ym?k kelimeler; kanat?r, hissedemezsin... Ya?lar h?cum eder g?zp?narlar?na, a?layamazs?n!..
Ayna yaz?lar vard?r; ruhuna ?evrilmi?... Bakmay? bilebilirsen k?ymetli kelimeler... En kuytu k??elerinde yapaca??n bir gezinti kendine bile itiraf edemediklerini ??kar?verir g?ny?z?ne... Karanl??a g?ne? a?ar ve sersemce fikirlerin yere basmaya ba?lar. ??te o zaman... Ne suskunlu?un anlam?, ne seslerin karma?as? kal?r. Sadece, "beyaz?n ?st?ne siyah"...[/COLOR]
