Yaşadığım ev dört duvar ile çevrilli
bu dört duvar arasında
Yaşlanmanın tek büyük azabı sensizlik olmalı
yalnızlığımla ve sensizliğimle çevrili olan duvarlarıma
Baktıkça yüzünü görüyorum, dokundukça tenini hissediyorum
AMA SEN GİBİ KOKMUYORlar
hayalin bile sen gibi bakmıyor bana
gözlerimle beraber duvarlara dokundukça ellerimde kanıyor
tüm farkındalığımla bir kez daha anlıyorum ki
ne hayalin avutuyor özlemini ne de bir gün bu özlemleri tüketeceğimiz
ve ta ki tek vücut olabileceğimiz o günün geleceğinin ihtimali
seni sevdiğim gibi sensizliğini de seviyorum ama sadece içinde yine sen olduğun için
belki sana sana olan özlemlerimi sana karşı hissettiremiyor olabilirim
belki sana sevgimin ne denli büyük aşkının nefesimden bile değerli olduğunu da gösteremiyor olabilirim
ama bilki bu ikisi içimde çok büyük şeyler yaşatıyor taşması mümkün olan....
taştığında da dünyayı yakıp kavuran .....
