ßaharlarda etrafta çiçekler açıyorken ßen sonßaharları yaşıyorum...Yüreqim ßalçık tarlasında çırpınışlardaydı hep..Hep olmadık yerinden kanardı ßenim yüreqim..Issız qecelerin yarqıcıydım , puslu sokakların kuytu köşelerin yolcusuydum ßen hep..Etrafta kuşlar cıvıldaşırken aşan qüneşle birlikte benim yüreqimde fırtınalar eserdi.Hiç qönlümde kuşlar cıvıldamazdı , çiçekler açmazdı Karanlıkların yolcusu oldum her zaman Sonu çıkmaz sokaklara çıkan yollarda yürürdüm alışılagelmişlikti ßenimkisi.ßen qünesin doqusunu bile ıssızlıklarda izlerdim.Hayatın bıçak yaralarını kalbimde hisseder , yolumda yürürken ardımda kan lekeleri bırakırdım , ßenim sokaklarım hep karanlıktı , qüneş vurmazdı pencereme , Yıldızlar saçımın tellerine hiç dokunmazdı , avutmazdı hiçbir yüz ßenim dünyamı , hayat umut dalqalarımı savurmuştu ßir kere uzak diyarlara ardından koşamadım umutlarımın gitmeyin durun diyemedim yorulmuştum hayat aqacında yanımdan her ßahar sevda qemileri kalkardı ama ben aqlamaklıydım ben ben yaralı yaralı.Her yüz hayatın yalanı..İşte ßöyle sürdü qitti hayatım.
İşte ßenim yalnızlıqımın perde arkası....!
Ve ßirqün sen çıkaqeldin paslanmış dünyama.Üzerime örtülmüş perdeleri aralayıp qözlerimi dünyaya açtın , ıssız sokaklarıma ışık oldun , yıldızlara haber saldın parlasınlar diye...
Ve sen sen sevqili yalnızlıqımı ßiranda alıp rüzqarlara savurdun ve şimdi anlıyorum ki
Yıllardır ßeklediqim , özlediqim , Hayat pınarım senmişsin....!
----------------------------
Gecenin karanligi bana o kadar sey düsündürüyor ki; anlatamam. Hatalarim, pismanliklarim, düsünceler içinde savas veriyorum. Bir de özlemlerim var tabi.. Benim özlemim gelecegim ve gelecegimin içindeki sen. Ama farkli seyler yaziyorum. (Sen ve Ben)
