Ben bütün olmazları olur kılmak için mücadele ederken sen kendi çizdiğin yolda benim duygularımı önemsemeden yürümeye devam ettin.
Görmedin ya da görmek istemedin “bize” dair çabalarımı…

Ben ağlarken ağlamadın hiç..! Canım senin yüzünden yanarken”bunu ona
yapmamalıydım” demedin ...! Senin için tek haklı vardıo da sendin.
Yaptığın her yanlışın için hazırda bir bahanen olurdu nasıl olsa.

Gecelerin koynunda savaşarak heba ettiğim saatlerin her saniyesine söylediğin
cümleleri mühürledim ben.
Hiçbir şeyi unutmam demiştim sana.
Bil ki unutmadım.Unutmadıklarımla sarmaş dolaş geleceğimi adımlarkenkabullenmesi
gönlüme zor olsa da bir karar aldım ben.

Aslında yaşadığım haksız acıların tek mesulü benim.
Seni ne kadar sevdiğimi ve senin için neleri göze alabileceğimi sana söylediğim için
hatalıyım.
Çünkü sen benden emin olmanın rahatlığıyla bu kadar vurdumduymaz yaşadın.
” Ben ne yaparsam yapayımbenden vazgeçmez “dedin.Lakin yanıldın yar belki de
hayatında ilk defa yanıldın…

Sensizliğe giden yollara girer girmez yazdığım bu satırlar şahidim olsun
sevdiğim…
Yaptıklarınla ve yapmadıklarınla bitirdiğin sabrımyüreğimde sana dair beslediğim
sevdamın feryatlarını duymadın bile..” bitti” dedin.

Bitirmeliydim…

Benim söylemeye gücüm yok…Tükenen sabrımın emrini gönderiyorum sana
gözyaşlarımla…

BİTTİ…

Bundan böyle yokum hayatında…

bu yazilanlarda bir gercek payi vardir diye düsünüyorum dogru karar almis sonunda...

ßılmem=) ama qüzeL ondan kOydum=)