$oquktu hava o zaman da $imdiler gibi bukadar $ıcak deqiL.!.. Biz KarLarın altında hastaLanmaktan korkmadan oyunLar oynardık ozamanlarda . Ben en çok saklambaçlarımı severdim, $imdiLerde senin yoruLmaz çocuk hevesLerin qibi...
Ama ben öyLe yorqundum ki ve sen öyLesine masumdun. TeleferikLerden yeryüzünü izLemek gibiydi seni dü$ünmek; eğlenceLi ve bi okadarda ürkütücü... YüksekLik korkum akLıma qelir sana bakarken..
(Ürperirdim aniden...çocuqum ya...tutmak isterken sende benimle düşersin diye...)
Evet itiraf ediyorum muzip bir çocuk qibi seyrettim $eni ve utanıp yenemedim senı seyretmenin qüzelliqini....
(Bu yüzdendi;buradaki yanlı$ benim deqil deyi$lerine sana hakveri$im.Bilmiyordun ki qönüllü bir yanlış olarak ben yeterince kendimin bile deqildim...! )
Seni Acıtmak için sarf ediLmemi$ti sana bu sözLerim. Bu yüzden qitmeni hiç enqellemedim... ki aslında kalmanı hiç dü$lememi$tim. Sonunda seni de ürpertti değil mi, kendime terk edili$lerim..? Bu yüzden mi bana kendimi ödettin...
Gel diyemezsin $imdi bana; çok zor sevdim kendimi yeniden. Hem qeLsem üstünü örtsem ne fark eder; uyandıqında yine ben oLmayacaqım ki. Bu qece sabaha kadar seni beklesem ne fark eder; yarınımızda biz yokuz ki. MasaLLar anlatsam yeniden bize dair ne fark eder; İnanmadıqın masallar korkularını savu$turamaz ki. Hem artik öqrenmelisin; sen de ü$ürken uyuyabilmeyi benim qibi.
(Sorquların hala bitmedi mi ? Anla artık sana dairliqim tükendi...! )
$imdi dön diyemezsin bana. Sen de biLiyorSun açıLmamacaSına kapandı valizLer ve duvarLardan SöküLdü, bir zaman qeçmek biLmeyen SaatLer. Ardında öyleSine bir iz kaLdı Sadece... Bir de ikimize raqmen karartıLamamı$ qülümsemeLer....!
Bak son yazı$ı da beLirdi, perdeLerdeki ı$ık dindi. Anladım devam edebiLmek için affedebiLmek qerekLi her şeyi. Ben affedebiLdim ikimizi. Hadi Sen de affet beni. Kar yaqarken ba$Layamamı$tık; qüne$ açarken bitSin bari.
Tam da $imdi,hadi son kez öp duvarlarını ve son kez çarp kapılarını.Hem bırak artık uyusunlar; yoruldu kelimelerimin anlamları...
