uzaklaşan kuşlar görüyorum
kanatlarında kırık hayaller
yarım yalnızlıklar
çığlık çığlığa
kayboluyor sesleri boşlukta
mühürlü dudaklar görüyorum
söylenmesi zor gelen sözcükleri
saklıyorlar içlerinde
neleri değiştireceğinden habersiz
son kullanma tarihleri geçiyor daha sonra
kaçak bakışlar görüyorum
yakalanmak ve yakalanmamak arasında
çekimser rollerine devam etme eğiliminde olan
bakışların gölgesinde hızlanan kalp ritmleri
tedirgin parmaklar görüyorum
iki kelimeyi birleştirirken enter tuşuna ne kadar
uzak kaldıgını anlayı p, backspace'e teslim olan
neleri değiştireceğini bilmeksizin
ertelendikçe hep daha zor gelen
sayfaları boş defterler görüyorum
kalemlerin yazmadığı ...silgilerin silmediği
hiç bir nesnenin görevini yapmadığı
hallere şahit oluyorum
ucu kırık bir kalemin bir daha
yazamayacak oluşundaki acıyı hissediyorum
kalemtraşın işe yaramadığı
hiç bir nesnenin görevini yapmadığı
hallere şahit oluyorum
gidiyorum
yolun nereye götüreceğinden habersiz
kendi yönümü çiziyorum
gidiyorum
geride bıraktıklarım
hata adını almadan önce
gülümseyerek baktıgım onca anının arasından
sıyrılarak
git gide koyulan karanlıkta
ben de kayboluyorum
...
