Saatim ayrılık vaktinde durdu kaldı.
Ne yelkovan kovalıyor ne akrep kaçıyor.
Ya da tam tersi miydi akrep kovalayıp yelkovan mı kaçıyordu
Aklım kesmiyor
Beynimin hiçbir hücresi çalışmıyor
Her yırttığım takvim yaprağı
Gözlerimi tarihin tozlu raflarına götürüyor
Ne sevdiğin olabildim ne unuttuğun
Saat ilerlemiyor
Pilleri yeni değişmiş bir saatin durması çok garip değil mi?
Duvarlarda öldürücü yalnızlık kokusu
Yalnızlığın türküsü çalıyor bir yerlerde
Kalbimin yorgun tınıları saat gibi tik tak çalıyor
Saatim durgun yüreğim hareketli
Gözlerimden akanlar kan olmaz değil mi?
Ne yaptım böyle ben bana
Nereye gömdüm o kahkahalarımı
Yastık altı düşlerim hangi uçurumun kıyısında
Aklımda hep anlasanalar, duysanalar hakim çağlıyor kafamda
Tek kalan parça bu yapboz oyununda
Kapkara bir yalnızlık o bile bulunmuyor bünyemde
Tüm parçalarım savrulmuş evimin tüm odalarına
Kaç odaydı bu ev saysam ne fayda
Hangi adımda ne düşündüğümün önemi yokken
Ne dostluğun ne aşkına ne ölümün
Kaç anlamı çıkar duvarlarımda karşıma
Tam karşıdaki odada sensizliğin günlerini saydığım
Sayarken çeltik attığım çizikler dolu bir oda dolusu
İçerlerimdeki çeltikler anlatılamaz bile
Susmak bile kar etmiyor bu yakamda
Dilim lal olmuşken gözlerim konuşuyor yetmez mi sana
Yüreğimin götürdüğü tek var ufukta
Bir deniz kenarı bir de karanlık viraj dönümleri
Oturuyorum deniz kıyısına dilimde bir şarkı dolanıyor kime aitliği meçhul
Ben sana meçhulken sen ben meçhulken
Her satır arasından kustuğum şiirler ne anlama gelir kavramadıkça
Ne yazsan kanatır ne sussan anlaşılırdı kendimde
Kendime yabancı kaldım
Bu eller ban ait olamaz yüzümdeki kırışıklıklar bu aynadaki aksim ben miy(d)im
İnan(a)mıyorum daha dün çocuktum koşuyordum özgürce
Şimdi bu tutukluk nerden çıktı bünyeme
Ben anlamsızken kendime
Kim bağışlayacak düşlerimden düşürdüğüm benliğimi
Meçhule gömdüğüm her adım her anım hangi çizgide kaldı
Yorgunum ben bittim sen bitmedin
Ben yittim sen ben de yitmedin
Sakin limanlarımda fırtınalar koparken bu dalgalar kaplıyor kimliğimi
Hırçınlık bürüdü dört bir yanımı
Köhne kuyularda sakladığım cesaretim gücüm yok çıkaramam oradan cesur beni
Cesurluk yakışmıyor hüzne kuşanan kimliğime
Yatıyorum hüzün kalkıyorum hüzün
Acı yiyorum acı içiyorum
Üstüne bir tatlı diye kan şerbeti yudumluyorum
Elimde de bir sigara dumanında bin bir hayal katıyorum
Ciğerlerime her çektikçe
Sen doluyorsun içime
Dolanma hücrelerimde
Beni bana bırak dokunma günceme
Yaşam savaşım sürerken bu makinede
Çekin yaşam fişimi
Ölüme boyun eğdim kıyın gençliğime
Vasiyetimdir bilin isimsiz olsun mezarım
Kimseler gelmesin
Ahirimde sükunet hakim olsun her bir yanıma
Beni benliğimde bırakın
Dokunmayın kimliksizliğime
Vasiyetimdir unutmayın olur mu bir kez istediğim olsun o da ebediyette
Cenazemde çok insan olsun kalabalıklarda bulayım yalnızlığımı son yolculuğumda
Ben gökyüzü semalarından öldüğü kestiremediğim anlarda
Ne oluyor şaşkınlığıyla düşünürken arş-ı semada
Atın toprakları üzerime usulca
O vefasızımı yanaştırmayın yanıma
Son yolculuğum huzurlu olsun göstermeyin yüzümü ona
Yüzünü bana
Tahtalarımı dizerken dikkat edin basmayın toprağıma
Birazdan öldüğümü anlayacağım başım çarpınca
Ve o an beni bana bırakın toprağımla
Geldiğim toprağa saf doğduğum gibi dönemesem bile
Bir fatiha okuyun ardımdan ama
Ağlamayın sakın ha…
ALINTI
Ne yelkovan kovalıyor ne akrep kaçıyor.
Ya da tam tersi miydi akrep kovalayıp yelkovan mı kaçıyordu
Aklım kesmiyor
Beynimin hiçbir hücresi çalışmıyor
Her yırttığım takvim yaprağı
Gözlerimi tarihin tozlu raflarına götürüyor
Ne sevdiğin olabildim ne unuttuğun
Saat ilerlemiyor
Pilleri yeni değişmiş bir saatin durması çok garip değil mi?
Duvarlarda öldürücü yalnızlık kokusu
Yalnızlığın türküsü çalıyor bir yerlerde
Kalbimin yorgun tınıları saat gibi tik tak çalıyor
Saatim durgun yüreğim hareketli
Gözlerimden akanlar kan olmaz değil mi?
Ne yaptım böyle ben bana
Nereye gömdüm o kahkahalarımı
Yastık altı düşlerim hangi uçurumun kıyısında
Aklımda hep anlasanalar, duysanalar hakim çağlıyor kafamda
Tek kalan parça bu yapboz oyununda
Kapkara bir yalnızlık o bile bulunmuyor bünyemde
Tüm parçalarım savrulmuş evimin tüm odalarına
Kaç odaydı bu ev saysam ne fayda
Hangi adımda ne düşündüğümün önemi yokken
Ne dostluğun ne aşkına ne ölümün
Kaç anlamı çıkar duvarlarımda karşıma
Tam karşıdaki odada sensizliğin günlerini saydığım
Sayarken çeltik attığım çizikler dolu bir oda dolusu
İçerlerimdeki çeltikler anlatılamaz bile
Susmak bile kar etmiyor bu yakamda
Dilim lal olmuşken gözlerim konuşuyor yetmez mi sana
Yüreğimin götürdüğü tek var ufukta
Bir deniz kenarı bir de karanlık viraj dönümleri
Oturuyorum deniz kıyısına dilimde bir şarkı dolanıyor kime aitliği meçhul
Ben sana meçhulken sen ben meçhulken
Her satır arasından kustuğum şiirler ne anlama gelir kavramadıkça
Ne yazsan kanatır ne sussan anlaşılırdı kendimde
Kendime yabancı kaldım
Bu eller ban ait olamaz yüzümdeki kırışıklıklar bu aynadaki aksim ben miy(d)im
İnan(a)mıyorum daha dün çocuktum koşuyordum özgürce
Şimdi bu tutukluk nerden çıktı bünyeme
Ben anlamsızken kendime
Kim bağışlayacak düşlerimden düşürdüğüm benliğimi
Meçhule gömdüğüm her adım her anım hangi çizgide kaldı
Yorgunum ben bittim sen bitmedin
Ben yittim sen ben de yitmedin
Sakin limanlarımda fırtınalar koparken bu dalgalar kaplıyor kimliğimi
Hırçınlık bürüdü dört bir yanımı
Köhne kuyularda sakladığım cesaretim gücüm yok çıkaramam oradan cesur beni
Cesurluk yakışmıyor hüzne kuşanan kimliğime
Yatıyorum hüzün kalkıyorum hüzün
Acı yiyorum acı içiyorum
Üstüne bir tatlı diye kan şerbeti yudumluyorum
Elimde de bir sigara dumanında bin bir hayal katıyorum
Ciğerlerime her çektikçe
Sen doluyorsun içime
Dolanma hücrelerimde
Beni bana bırak dokunma günceme
Yaşam savaşım sürerken bu makinede
Çekin yaşam fişimi
Ölüme boyun eğdim kıyın gençliğime
Vasiyetimdir bilin isimsiz olsun mezarım
Kimseler gelmesin
Ahirimde sükunet hakim olsun her bir yanıma
Beni benliğimde bırakın
Dokunmayın kimliksizliğime
Vasiyetimdir unutmayın olur mu bir kez istediğim olsun o da ebediyette
Cenazemde çok insan olsun kalabalıklarda bulayım yalnızlığımı son yolculuğumda
Ben gökyüzü semalarından öldüğü kestiremediğim anlarda
Ne oluyor şaşkınlığıyla düşünürken arş-ı semada
Atın toprakları üzerime usulca
O vefasızımı yanaştırmayın yanıma
Son yolculuğum huzurlu olsun göstermeyin yüzümü ona
Yüzünü bana
Tahtalarımı dizerken dikkat edin basmayın toprağıma
Birazdan öldüğümü anlayacağım başım çarpınca
Ve o an beni bana bırakın toprağımla
Geldiğim toprağa saf doğduğum gibi dönemesem bile
Bir fatiha okuyun ardımdan ama
Ağlamayın sakın ha…
ALINTI