Ve sen gidiyorsun !!! Söküp güneşten bir parça ateşi harlayarak bedenimde terk ediyorsun beni. Seven yüreğimi musallada , bedenimi hiç tanımadığım insanların dualarına muhtaç bir şekilde yaşamak zorunda bırakarak gidiyorsun öylemi ? Sen gitmek için gelmiştin demiyecem sana , çünkü ; ben sevmek için çalmıştım kapını , duygularını düşünecek kadar zamanım yok , sade kendi hislerim el atacak yalnızlığıma ve sadece çıkarmaya çalışacağım bir yürek olacak daldığı aşk deryasından... Umudu atmadım içimden , umutsuz yaşamlar yarınlara köle olabilir ancak , kan doğradığın düşlerimle bir tesellidir artık zamandan kendime çalacağım pay , akan iki damla yaş anlatamayacak sana olan hasretimi , o yüzden yüreğime verdim o vazifeyi , görünmeyecek damlalarla ağlayacak ardından , akıtacağı yaşlarsa kanlı olacak ...,
Hani hayallerimiz vardı , temeli gerçekler üzerine atılı olan , yalnız gecelerimizde hani umudu ekmek , kendimizi garip yapıpta ruhumuzu beslediğimiz sıkıntılı zamanlarımızdaki umut verici hayaller ... Uğruna harcadığım yılların , içimde yaşadığım mahkemesinden çıkan karar ; idamına hükmetti bir darağacında... celladın olmayı genede kesmiyor gözüm , seni idam sehpasına çıkarabilecek kadar cesur bir yürek yok içimde , kaçacak kadar bir boşuk bile bırakmadın bana üstelik , sana tutunacağım bir sebebim bile yok... Gözlerimden attım da seni , yüreğimden atamıyorum işte , seni görmeden de yaşayabilirim ama hiç olmamışsın gibi davranmak ağır geliyor , Dedimya unutulacak gibi değildi yaşananlar , ama belkide benim için geçerliydi bu , belkide rüyalarına giren bir kabus bile olamıyorum , yada yüreğinde yer edinen bir nefret olacak kadar bile bir değerim olmadı sende... Ama yinede cehennem ateşleri kadar olmasa bile bir ateşin , güneş kadar olamasa bile aydınlık bir yüzün ve gökyüzündeki yıldızlar kadar bir sevgin var içimde... ve her şeye rağmen celladın olamayacak kadar bir korku var yüreğimde... Sensizliğin düşü nekadar acı ve nekadar zor . Biliyormusun ; bazen hayal kurmaması gerekir diyorum insanın , cünkü ; tüm dönüşler acı veriyor . Hayalini ,düşünü , düşlediği gibi yaşayan kaç canlı vardırki hayatta? Bizim seninle yaşadığım sadece hayal uyuşmazlığıydı , kurduğumuz düşler ayrı ayrı yönlere giden iki yabancı gibiydi , ve başladıkları yerde buluşmaları için geçecek zaman bir ömrün yetmeyeceği kadar uzundu , ve bedenim artık seni kaldıramayacak kadar yorgun...
Yokluğundur artık gözlerimde kalan resmin , soysuzlar yakılırdı senin gibi ve ben de seni ortak ettim içimde yanan ateşe , küllerini gömdüm ve sızını aldım , seni daim hatırlatacak... Yollardaydım sensiz gecelerde , en arka sırada , yokluğunun koltuğunda uyuyordu düşlerim , bir baskındaydı sanki yüreğim... Akıp giden sensizliğin seyrine inat düşlerimi döktüm doğacak sabaha , Sensizliği döktüm geçtiğim yollara , geri dönülmeyecek bir yol kaldı ardımda , senden kalan sevgi kırıntılarının serpildiği bir yol... Artık ayaklandım ön sıralarda boşalan bir yere geçecek düşlerim , kısa bir moladan sonra , bir bardak çayla ısıtacam sensizliken üşüyen düşlerimi , ve güneşin doğuşunu bekleyecek artık , yeniden varolmak için yüreğim ve bana merhaba diyen sensiz bir sabahta açılacak gözlerim ...
Hani hayallerimiz vardı , temeli gerçekler üzerine atılı olan , yalnız gecelerimizde hani umudu ekmek , kendimizi garip yapıpta ruhumuzu beslediğimiz sıkıntılı zamanlarımızdaki umut verici hayaller ... Uğruna harcadığım yılların , içimde yaşadığım mahkemesinden çıkan karar ; idamına hükmetti bir darağacında... celladın olmayı genede kesmiyor gözüm , seni idam sehpasına çıkarabilecek kadar cesur bir yürek yok içimde , kaçacak kadar bir boşuk bile bırakmadın bana üstelik , sana tutunacağım bir sebebim bile yok... Gözlerimden attım da seni , yüreğimden atamıyorum işte , seni görmeden de yaşayabilirim ama hiç olmamışsın gibi davranmak ağır geliyor , Dedimya unutulacak gibi değildi yaşananlar , ama belkide benim için geçerliydi bu , belkide rüyalarına giren bir kabus bile olamıyorum , yada yüreğinde yer edinen bir nefret olacak kadar bile bir değerim olmadı sende... Ama yinede cehennem ateşleri kadar olmasa bile bir ateşin , güneş kadar olamasa bile aydınlık bir yüzün ve gökyüzündeki yıldızlar kadar bir sevgin var içimde... ve her şeye rağmen celladın olamayacak kadar bir korku var yüreğimde... Sensizliğin düşü nekadar acı ve nekadar zor . Biliyormusun ; bazen hayal kurmaması gerekir diyorum insanın , cünkü ; tüm dönüşler acı veriyor . Hayalini ,düşünü , düşlediği gibi yaşayan kaç canlı vardırki hayatta? Bizim seninle yaşadığım sadece hayal uyuşmazlığıydı , kurduğumuz düşler ayrı ayrı yönlere giden iki yabancı gibiydi , ve başladıkları yerde buluşmaları için geçecek zaman bir ömrün yetmeyeceği kadar uzundu , ve bedenim artık seni kaldıramayacak kadar yorgun...
Yokluğundur artık gözlerimde kalan resmin , soysuzlar yakılırdı senin gibi ve ben de seni ortak ettim içimde yanan ateşe , küllerini gömdüm ve sızını aldım , seni daim hatırlatacak... Yollardaydım sensiz gecelerde , en arka sırada , yokluğunun koltuğunda uyuyordu düşlerim , bir baskındaydı sanki yüreğim... Akıp giden sensizliğin seyrine inat düşlerimi döktüm doğacak sabaha , Sensizliği döktüm geçtiğim yollara , geri dönülmeyecek bir yol kaldı ardımda , senden kalan sevgi kırıntılarının serpildiği bir yol... Artık ayaklandım ön sıralarda boşalan bir yere geçecek düşlerim , kısa bir moladan sonra , bir bardak çayla ısıtacam sensizliken üşüyen düşlerimi , ve güneşin doğuşunu bekleyecek artık , yeniden varolmak için yüreğim ve bana merhaba diyen sensiz bir sabahta açılacak gözlerim ...
Hıçкıяα AğLαyαcαğım