Yağmur saçlı Kız unutma!
bir tek seni sevdim ben, bir tek seni özledim...
Sen benim ilham kaynağımdın;
sevinç tomurcuğum, sevgi çağlayanım, hayat pınarımdın bir zamanlar...
Bir zamanlar saçların bahçemin nazlı çiçeğiydi her dokundukça yeşeren;
okşadıkça kokulu güller açan;
doyamazdım bakmaya, dokunmaya kıyamazdım...
Ellerimi tuttuğunda tanımsız bir sevinç kaplardı içimin denizlerini; gökyüzü benim olurdu, yeryüzü benim...
Yaşamak bir rüyaydı seninle Yağmur saçlı kız,en güzel rüya sendin.
İlkbaharda gökkuşağım olurdun, yazmevsiminde yağmurum, sonbaharda rüzgarım,
kış mevsiminde fırtınam olurdun, her halini severdim senin...
Seni görmediğim gün bir şeyler eksik gelirdi bana, yabancı kalırdım hayata.
Hüzünlü ırmak kuşları gibi bekler dururdum bir kıyıda, sen gelir geçersin diye...
Ne güzeldi özlemin çiçeklerinde yağmur yağmur gülüşün,
geçişin her sabah gülümseyerek kapımızın önünde;
rüzgarın saçlarına vuruşu, fistanının savruluşu rüzgarda ne güzeldi...
Yazyağmurum olur ıslatırdın beni, güzgüneşim olur ısıtırdın.
Düştüğüm her kuyuda gözlerindeki sevdalı imgeye tutunup çıkardım yeniden yeryüzüne, kirpiklerinde dinlenirdi ruhum...
Beyazlar içinde gelirdin her gelişinde, nazlı utangaç bir gülüş olurdu dudağında,
yanağında dağ gülleri; nefesinde serin serin sevgi olurdu.
Yasemin kokulu bir sevinçle süslenirdi gönlümüz, ay kokardı bakışların,
oturup yıldızları seyrederdik saatlerce...
Şimdi geride kalan zaman dilimlerinde kare kare mutluluklar geçiyor gözlerimin önünde,
korkular, tehditler geçiyor...
Ne zaman seninle buluşsak çabuk geçerdi zaman, kırmak isterdim dünyadaki bütün saatleri, zincire vurmak isterdim zamanı...
Korka korka buluşurduk kuytu yerlerde, sarılıp dururduk biribirimize, sadece gözlerimiz konuşurdu.
Sonra ayrılırdık istemeye istemeye.
Sorguya çekerlerdi seni, döverdi kardeşlerin, elimden bir şey gelmezdi. Gözyaşların gücüme giderdi, oturup ağlardım senin yerine...
''Unutma..!''
Bir tek seni sevdim ben,
bir tek seni özledim bahar gülüşlüm...
Derlerki, insan hayatında bir kez sever,
bir kez aşık olur ama ben seni milyon kere sevdim hayatımda, milyon kere aşık oldum...
Şimdi buluştuğumuz yerden ne zaman geçsem içim burkulur,
gözlerim durup durup dolar.
Her esen yelde, yağan yağmurda, çağlayan ırmakta, uğuldayan ormanda senin kokunu duyarım çünkü...
''Anladım ki, bütün iççekişler sevgililerine kavuşmayan sevdalıların hüzünlü gözlerinden gelirmiş, yaşamın kıyısında kırılmış tomurcuklardan...''
Şimdi acılar simsiyah bir sarmaşık esrarıyla büyüyor bedenimde her gece,
inciterek sarıyor yüreğimin yalnızlığını...
Yokluğun bir rüzgardır şimdi eser gönlümün soğuk duvarlarına her gece.
Gözyaşlarım yağmurlara karışır, yağmurlar gözyaşlarıma, düşer damla damla yitirilmiş sevda közlerine...
Hani hatırlar mısın..?
Masal güzeli nineciğin o akşam aşkımız için anlattığı masalı!
Bu masalı her hatırladığımda yüreğim yanıyor yağmur saçlı kız...