/ Ağustosu teğet geçtiğim bir zaman
lambadaki alev kadar titriyordu sesim
sen beni hayallerimle bıraktığın an /
" Sevgiliye duyulan öfke kalem konuşturur dil susturur da
yanan yürek nar olur mahşer öncesi küle döner sonunda "
Tanrı’ nın gönülde yaktığı masum ateşi
cehenneme çevirince sözde sevgili
susma anına düşen her çığlığın şahidi olur yalnızlık
dilsiz yüreklerin telâffuz edemediği sözleri dizilir kurşuna
gülle kadar ağırdır yükü ayrılığın
tüy hafifliğindeki kâğıtta
yoldaştır aklın kıyılarına vuran pişmanlık emrivakî hayata
kanayan gülleri şahittir sergüzeşt yılların ağıtlarına
dolayısıyla
duraksar insan müşkül bir zamanın ortasında
yedi karanfil alır aklını buğulu bakışıyla İstanbul’ un
flu bakar o an tüm ayrılıklar
can kafesine sığmaz el sallamalarda
ve ıslanır O’ nsuzluğun yağmurlarında eylül
eskiyen bir bestenin ağıdı sığınır dildeki nakarata
"gözlerin bende kaldı sözlerin İstanbul akşamlarında"
dokunmamış kilimlere desen
okunmamış şiirlere gizem olup
gülünde kırmızı olur "Çiçekçi Kızın" çiçek satan romanı
kırklanmış vaadlerin
duası cevşenleşip takılır boyunlara da
mugan bir öykü sahiplenir yuvasız kalanı
ıtır saçan yasemini duyumsar insan sonbahar öncesi
yağmurlar sıradan
kuşlar ise ilk/bahardan kalma olur o an
mazisi ah’ lı
şairi meçhul olur tüm şiirlerin
dillerden azad edilen her dua
özgürce süzüldükçe gökyüzüne
bed/duaların yarlığı yansır vuslatsız aşkların öksüzlüğüne
gül kanı kokar tüm eller semaya yükseldikçe
sonra
çatlattğı bir sabrın taşında çoğalır insan
çoğalır mislince
binlerce parçası yayılır dar sokaklara
azami kilitler vurulur kimsesizliğinin güncesine..
bir ömrün hibe edildiği
ilhamın köreldiği bu anlarda
ne kuşlara bakış ne kuytulara kaçış olur çare
dağlarca kasvet rehin alır sanki umutları
yataklık eder hurafeler gönlün mağduriyetine
o yüzden
doğan güneş artık eş olmuyorsa kızıl şafağına sabahın
ihanet oynaş tutmuşsa ayrılığı telafisiz hatalarına
boynu bükük kalır
çaresiz medet ömrün sonbaharında..
vakitsiz akla düşen hatıraların yanığı gibi tutuşurken zamanın ucu sayfada
anlar ki insan
ne onlarsız ne de onlarla olmuyor
firkatın ayazında kuruyan dudaklardan dökülen her kelâm
şiir diye soyunurken satırlara
yürekten akan zehri leylâklar örtüyor
nihayetinde
kötü kahraman firarî olunca b/öyle sevdanın sonunda
yeniden sükûna varır Aşk
üç harfiyle hikayenin mağdurunda..
/ say ki biz hiç sevmedik
ne sen beni görünce kalakaldın olduğun yerde
ne benim dilim tutuldu kahrolası gözlerini görünce /
" hayaldi
rüya gördük say
düş idi
kabusta kaldık say misali "
lambadaki alev kadar titriyordu sesim
sen beni hayallerimle bıraktığın an /" Sevgiliye duyulan öfke kalem konuşturur
dil susturur dayanan yürek nar olur mahşer öncesi
küle döner sonunda "Tanrı’ nın gönülde yaktığı masum ateşi
cehenneme çevirince sözde sevgili
susma anına düşen her çığlığın şahidi olur yalnızlık
dilsiz yüreklerin telâffuz edemediği sözleri dizilir kurşuna
gülle kadar ağırdır yükü ayrılığın
tüy hafifliğindeki kâğıtta
yoldaştır aklın kıyılarına vuran pişmanlık emrivakî hayata
kanayan gülleri şahittir sergüzeşt yılların ağıtlarına
dolayısıyla
duraksar insan müşkül bir zamanın ortasında
yedi karanfil alır aklını buğulu bakışıyla İstanbul’ un
flu bakar o an tüm ayrılıklar
can kafesine sığmaz el sallamalarda
ve ıslanır O’ nsuzluğun yağmurlarında eylül
eskiyen bir bestenin ağıdı sığınır dildeki nakarata
"gözlerin bende kaldı
sözlerin İstanbul akşamlarında"dokunmamış kilimlere desen
okunmamış şiirlere gizem olup
gülünde kırmızı olur "Çiçekçi Kızın" çiçek satan romanı
kırklanmış vaadlerin
duası cevşenleşip takılır boyunlara da
mugan bir öykü sahiplenir yuvasız kalanı
ıtır saçan yasemini duyumsar insan sonbahar öncesi
yağmurlar sıradan
kuşlar ise ilk/bahardan kalma olur o an
mazisi ah’ lı
şairi meçhul olur tüm şiirlerin
dillerden azad edilen her dua
özgürce süzüldükçe gökyüzüne
bed/duaların yarlığı yansır vuslatsız aşkların öksüzlüğüne
gül kanı kokar tüm eller semaya yükseldikçe
sonra
çatlattğı bir sabrın taşında çoğalır insan
çoğalır mislince
binlerce parçası yayılır dar sokaklara
azami kilitler vurulur kimsesizliğinin güncesine..
bir ömrün hibe edildiği
ilhamın köreldiği bu anlarda
ne kuşlara bakış
ne kuytulara kaçış olur çaredağlarca kasvet rehin alır sanki umutları
yataklık eder hurafeler gönlün mağduriyetine
o yüzden
doğan güneş artık eş olmuyorsa kızıl şafağına sabahın
ihanet oynaş tutmuşsa ayrılığı telafisiz hatalarına
boynu bükük kalır
çaresiz medet ömrün sonbaharında..
vakitsiz akla düşen hatıraların yanığı gibi tutuşurken zamanın ucu sayfada
anlar ki insan
ne onlarsız ne de onlarla olmuyor
firkatın ayazında kuruyan dudaklardan dökülen her kelâm
şiir diye soyunurken satırlara
yürekten akan zehri leylâklar örtüyor
nihayetinde
kötü kahraman firarî olunca b/öyle sevdanın sonunda
yeniden sükûna varır Aşk
üç harfiyle hikayenin mağdurunda..
/ say ki biz hiç sevmedik
ne sen beni görünce kalakaldın olduğun yerde
ne benim dilim tutuldu kahrolası gözlerini görünce /
" hayaldi
rüya gördük say
düş idi
kabusta kaldık say misali "