Hüzündü yüzün.
Yüzsüzdü hüzün.
En ağlamaklı güzdün.
İçimde kendini ne güzel öldürdün.
Ne zamandır gülmüyordum.
Biraz tebessüm edeyim dedim.
Kahkaham tutunamadı.
Yere düştü
Kırıldı.
Hatırlıyorum.
Onca ölmüşlüğümüz var diyorum.
Gidişini bile hatırın için içimde saklıyorum…
Gözlerini koymuştun önce bavula
Sonra ellerini
Kirpiklerini
Daha sonra tenini…
Aklına ne geliyorsa işte…
Hepsini koymuştun!
Yarayı ‘yar’ geçiyordu saat
sen gidiyordun..Giderken
Bana bir tek beni bırakıyordun
Beni de ne güzel bırakıyordun.
Yetimhane yurduna verilen çocuklar kadar kimsesizdik!
O kimsesizlik içinde
En çok kimsem olmanı sevmiştim belki de…
Hep yarım bir yanım
Bir yanım hep yarımdı.
Sen hiç milyarca insan içinde tek bir insan yüzünden kimsesiz kaldın mı?