Yeni bir sayfa derler ama yalandır.
Çoğu zaman devam etmek için yeni bir sayfaya geçersin.
Öbür sayfa bitmiştir çünkü...
Yazacağın tek bir satır bile kalmadığında yeni bir sayfaya geçersin.
Yarım bırakarak geçtiğin çok azdır.
Yarım bıraktığın sayfalara not alırsın belki
Zaman geçtikçe,hatırladıkça,ilintili olduğunu düşündükçe...
Bu yüzden kapanmaz yarım kalan sayfalar hiç.
Hep bitmemiş olarak kalır.
Bitirmek için daha sonra devam ederim deyip bıraktığın olur.
Kıyamazsın bazen ama er ya da geç dolar o sayfa...
Yeni sayfa ise ya yarım kalan sayfalarının izlerini taşır
ya da tamamlanmamış sayfalarına sığmayanları...
Yeni olan hep şanssızdır bu yüzden.
Olanları unutmak için başlarsın
Orta satırlarda fark edersin ki yerinde saymışsın...
Son satırda ise dibe vurursun çoğu kez.
Yeni bir sayfaya geçersin "bu sefer....." diye başlayan bir cümleyle
Ümit ederek her şeyin değişeceğine...
Kendini kandırırsın oysa yalnızca...
Kimse bilmez dibe vuruşlarını...Görünmez bir kayboluştur bu...
Sadece kendin faredersin.
Kıyıya vurmamak için çırpınırsın.
Çünkü kıyıya vurduğunda her şey için,yeni bir sayfa için bile çok geç olabilir...
Kıyıya vurmamak için yaptığın çırpınışların kimsenin dikkatini çekmez
Çünkü herkes kendi hikayesini yaşamakta
Kendi hikayesine sayfa aramakla
Ve yahut var olan sayfasını bitirmekle meşguldür.
Başbaşasındır hep kendinle...
Her zaman olduğu gibi...
"Artık ben varım" , "Sana ben yeterim" diyenler de yoktur.
Zaten sen batarken gemiyi ilk onlar terk eder.
Onlar gidince bozulur geminin o hassas dengesi...
Zaten bir ucunda sen bir ucunda da o olur gitmeden önce...
Gittiğinde geminin senin olduğun tarafı ağır basar ve alabora olursun...
Yüzmeyi bilsen bile bocalarsın...
Hayal kırıklığı yüzünden hepsi...
Hayal kurmak geleceğim,ümidim, her şeyim.
Hayallerim olmasa olmaz yaşam sevincim de...
Ama kırıklarını aldırmak lazım bazen...Arada bir...Sıklıkla...
Kısacık kalsalar bile mecbur kalıyorsun bazen işte.
Seni buna mecbur eden de hayattır.
Her şeye karşı çıkar bir ona karşı çıkamazsın zaten...
Bir tek ona karşı çaresizsin her zaman...
İşte yeni bir sayfa daha...
Ümitlerimin geri kalanını sığdırmaya çalışacağım bir kaç satır daha...
Sığmayacağını bile bile başladım yine...
İşte bu yüzden her yeni sayfa devam demek hayata...
Çoğu zaman devam etmek için yeni bir sayfaya geçersin.
Öbür sayfa bitmiştir çünkü...
Yazacağın tek bir satır bile kalmadığında yeni bir sayfaya geçersin.
Yarım bırakarak geçtiğin çok azdır.
Yarım bıraktığın sayfalara not alırsın belki
Zaman geçtikçe,hatırladıkça,ilintili olduğunu düşündükçe...
Bu yüzden kapanmaz yarım kalan sayfalar hiç.
Hep bitmemiş olarak kalır.
Bitirmek için daha sonra devam ederim deyip bıraktığın olur.
Kıyamazsın bazen ama er ya da geç dolar o sayfa...
Yeni sayfa ise ya yarım kalan sayfalarının izlerini taşır
ya da tamamlanmamış sayfalarına sığmayanları...
Yeni olan hep şanssızdır bu yüzden.
Olanları unutmak için başlarsın
Orta satırlarda fark edersin ki yerinde saymışsın...
Son satırda ise dibe vurursun çoğu kez.
Yeni bir sayfaya geçersin "bu sefer....." diye başlayan bir cümleyle
Ümit ederek her şeyin değişeceğine...
Kendini kandırırsın oysa yalnızca...
Kimse bilmez dibe vuruşlarını...Görünmez bir kayboluştur bu...
Sadece kendin faredersin.
Kıyıya vurmamak için çırpınırsın.
Çünkü kıyıya vurduğunda her şey için,yeni bir sayfa için bile çok geç olabilir...
Kıyıya vurmamak için yaptığın çırpınışların kimsenin dikkatini çekmez
Çünkü herkes kendi hikayesini yaşamakta
Kendi hikayesine sayfa aramakla
Ve yahut var olan sayfasını bitirmekle meşguldür.
Başbaşasındır hep kendinle...
Her zaman olduğu gibi...
"Artık ben varım" , "Sana ben yeterim" diyenler de yoktur.
Zaten sen batarken gemiyi ilk onlar terk eder.
Onlar gidince bozulur geminin o hassas dengesi...
Zaten bir ucunda sen bir ucunda da o olur gitmeden önce...
Gittiğinde geminin senin olduğun tarafı ağır basar ve alabora olursun...
Yüzmeyi bilsen bile bocalarsın...
Hayal kırıklığı yüzünden hepsi...
Hayal kurmak geleceğim,ümidim, her şeyim.
Hayallerim olmasa olmaz yaşam sevincim de...
Ama kırıklarını aldırmak lazım bazen...Arada bir...Sıklıkla...
Kısacık kalsalar bile mecbur kalıyorsun bazen işte.
Seni buna mecbur eden de hayattır.
Her şeye karşı çıkar bir ona karşı çıkamazsın zaten...
Bir tek ona karşı çaresizsin her zaman...
İşte yeni bir sayfa daha...
Ümitlerimin geri kalanını sığdırmaya çalışacağım bir kaç satır daha...
Sığmayacağını bile bile başladım yine...
İşte bu yüzden her yeni sayfa devam demek hayata...