Dün gibi anımsıyorum büyüdüğüm günleri,
Annem babam ellerinden geleni yaptılar yönlendirmek için beni.
Ancak sorunlar ve içki yok etti kolay sevgileri,
Ve bildiğim tek sevgi oldu zor sevgi.
Zor bir sevgiydi bu, günün her saatinde,
Bir milyon yıl uzakken Noel, doğum günüme,
İkisi arasındaki korku gözyaşı kattı çocuk eğlencelerime,
Evet, sevgi vardı baba evimde, ama zor sevgi.
Ve senin saygılı tutumunu anımsıyorum ben denedikçe.
İçimdeki aşkı kibarlık içinde gizlemeye.
Ve hüzünlü bir şarkı eşlik ediyordu neşeli her bir tanesine,
Bu kolay bir haftasonu değil, bu zor aşk.
Zor aşktı, zordu her adımı atmak,
Zordu sana yakın olmak, daha da zordu uzaklaşmak,
Ve yok olunca bugün bütün yıldızlar ve duygusal şarkılar azalarak,
Şarkısını söyleyecek başka ne kaldı ki, yalnızca zor aşk.
Cesaretin ve zarif utangaçlığın için sevdim seni,
Ve gülüşün ve konuşman ve adın için sevdim seni,
Ve olanaksız olduğunu bile bile gene de sevdim seni,
Oysa sana verebildiğim tek bir aşk vardı, zor aşk..
Zor aşktı, biliyorum zordu senin için,
Sana sunabildiğim tek aşk gösteremediğim aşk olduğu için,
Seni seven kalbi bağışladın dönüp gitmek isteyince sevgilin,
Arkasında yalnızca bir tek şeyin anısını bırakarak: zor aşk..
İşte şimdi bu telefon kulübesindeyim bir jeton elimde,
Kaygılı ruhunu rahatlatmak için ne diyeceğimi bilmesem de,
Tanrı bizi kurtarsın, ama harcıyoruz zamanımızı kendi adaletimizde,
Ve bunları birbirinden ayırt etmek daima zor, ah aşk!
İşte çok uzaklarda olsam da söylüyorum seni sevdiğimi,
Ve günler geçtikçe beni nasıl değiştirdiğini,
Kendimi kabul etmeme nasıl yardım ettiğini
Ve şunu da unutmayacağım eklemeyi,
Aşk asla boşa gitmez hatta olsa bile zor aşk..
Evet bu zor aşk, ama aşk işte gene de,
Bir düş ürünü değil basit bir oyundan öte,
Ve adını hak eden tek mucize,
ÇÜNKÜ ÇOÄžU KEZ YAŞAMLARIMIZI SAÄžALTAN AŞKTIR, ZOR AŞK!