Adam, ?apkas?n? koydu masan?n ?zerine; asl?nda daha ?nce hi? ?apka kullanmam??t?. D?n kitap??da g?rm??t? o kitab?; “Ol?ver Sacks, Kar?s?n? ?apka Sanan Adam” Birden akl?na d???vermi?ti; gidip ma?azalar? dola?t?. Paras? vard?, nereden, ne kadara alaca?? ?nemli de?ildi ?apkay?; sadece ma?azalara girip kendisine dalkavukluk ederek ?r?nlerini g?steren ma?aza ?al??anlar?n?n basit, i?ren? ve didikleyici bak??lar?ndan ?ekiniyordu. Bu aptalca bir ?ekingenlikti; hi?bir ma?azaya tek ba??na gitmek istemez, hep yan?nda bir arkada??n? g?t?r?rd?.
Bu kez ?yle olmam??t?; ??nk? farkl? bir boyutta gezinecekti o zaman. ?imdiye kadar hi? yapmad??? bir ?ey yapacak, ?apka alacakt?. Bu daha ?nce de olmu?tu zaman zaman; hi? yapmad??? bir ?ey yapt???nda hi? hissetmedi?i duygular hisseder, hi? duymad??? korkular duyar, eski korkular?ndan s?yr?l?rd?.
O g?n, yani d?n de ?yle olmu?tu; ma?azalara girdi?inde hemen y?z?ne ve g??s?ne yap??an ka?ma ve ?ekingenlik duygusundan s?yr?lm??t?. O kadar farkl? bir rahatl?k duyumsad? ki, hatta d?rt ma?azan?n b?t?n ?al??anlar?yla sohbet etmi?, onlar? alaya alm??, hatta otuz yedi ya??nda bek?r bir erkek olmas?yla bile gurur duymu?tu.
Odan?n i?inde i?ren? bir s?cak y?z?n? yal?yordu. V?cudu so?uktu ama y?z? yan?yordu, belki de hasta olacakt?. ?apkas?n? giyip aynan?n kar??s?na ge?ti, ?apkal? hali onu ba?ka biriymi? gibi g?steriyordu; fakat y?z?ne bak?nca g?zlerini g?rd? ve anlad?, de?i?en ?ok ?ey vard?, ifadelerden ba?ka.
Telefonun ahizesini kald?rd?, telefon ???nc? kez ?alarken a??ld?.
- Alo, bu tok ses onun sesiydi.
- Himmet, ben Erdal, nas?ls?n?
- ?yiyim Erdal Abi, sen nas?ls?n?
- ?yidir, evdeyim. Bu Rekor ?n?aat?n ruhsat? ??kt? m??
- Abi, yar?n dediler.
- Neden? Bug?n ??kaca??n? s?ylemi?lerdi.
- Erdal Abi, Recep Bey evraklar? d?n teslim etmi? ondan.
- Ya ben bu adama ne diyeyim? Ona Sal? g?n? vermesini s?ylemi?tim. Ne laf anlamaz adam bunlar ya! Neyse, yar?n ruhsat? al sabahtan, bana da haber et, olur mu?
- Tamam, abi, yar?n R??t?’yle de g?r???r?m; hani demir bitti, para yok demi?ti ya, onunla gidip demir alal?m da alt?nc? kat?n betonu ertesi g?ne yeti?sin.
- Evet, iyi olur. Ben de ??leden sonra Lara’daki villalara bir bakay?m.
- Olur abi.
- E, ne yapacaks?n bu ak?am.
- Bir plan?m yok abi, ne yapay?m, eve giderim herhalde.
- Bana gel. Biraz muhabbet ederiz.
- Olur, m?sait misin?
- Tabi can?m m?saidim, buyur gel. Himmet, gelirken biraz ?erez getirir misin, ben de kola var, muhabbete iyi gelir bunlar.
- Olur, abi, d?kk?n? kapatay?m, eve u?rar ?zerimi de?i?ip gelirim.
- Tamam, karde?im, hadi bekliyorum.
- Tamam, abi, g?r???r?z.
Himmet, uzun zamand?r Erdal’?n yan?nda ?al???yordu. Erdal’?n sa? kolu gibiydi. Her i?ine ko?ar, her dedi?ini yapard?, g?venilir ve akl? ba??nda bir gen?ti. Babas? yoktu, annesi ve ilk??retime giden k???k erkek karde?iyle ya??yordu. Yirmi dokuz ya??ndaki bu gen? bek?rd?, Erdal gibi m?hendis de?ildi, fakat Erdal ona her ?eyi ??retmi?ti ve neredeyse onun kadar m?hendis say?l?rd?. Belki i? muhabbetleri can s?k?nt?s?n? biraz alacakt? ?zerinden.
Nedendi, bilmiyordu; yoksa biliyor muydu? Bu s?k?nt?… Anlam veremedi?i huzursuzluklar? onu neden bilmedi?i bir yer gibi d?nyevi g?ndemlere sokup duruyordu? ?niversitede okudu?u y?llarda bir sevgili hayali vard?; e?er bu hayalini ger?ekle?tirirse mutlu olaca??n? ve huzursuzlu?undan kurtulaca??n? sanm??t?. Sonu ba??ndan belliydi bu ili?kinin, yine de sekiz ay, ?? g?n, on d?rt saat Nazan’la birlikte olmu?tu. ?lk tan??t?klar? g?n? hat?rlad?; Erdal ikinci s?n?ftayd?, okulun ilk g?nleriydi, Nazan okulu yeni kazanm??t?. Bir g?n Erdal fak?ltenin merdivenlerine do?ru y?r?yordu, Nazan, Erdal’?n yan?na gelip baz? sorular sormu?tu.
- Af edersiniz! M?hendislik ve mimarl?k fak?ltesinin ??renci i?leri nerede acaba? ??renci i?leri fak?ltenin yeni binas?na ta??nm??t?. Erdal, Nazan’? yeni binaya, ??renci i?lerinin oldu?u b?l?me kadar g?t?rm??t?. Nazan’?n i?i bitine kadar da beklemi?ti. Sonra tan??t?lar, o g?n fak?ltenin kafesinde oturup sohbet ettiler. Bir s?re sonra ??kt?lar, samimi oldular, ???klar gibi gezdiler, birbirlerini sevdiklerini zannettiler.
Oysa Erdal daha ilk g?n, fak?ltenin kafesinde otururken anlam??t?; Nazan’a o kitab? sordu?unda anlam??t? her ?eyi.
- Kar?s?n? ?apka Sanan Adam’? biliyor musun?
- Hay?r, nedir o, kim bu adam?
Ona, Yabanc?’y?, Aylak Adam’?, Sessiz Ev’i, sonra Bulant?’y? da sordu, fakat Nazan hi?birini bilmiyordu. Tuhaft?, ??nk? Nazan’a, Sefiller’i, Vadideki Zambak’?, ?eker Portakal? denen berbat ?ocuk kitab?n? sordu?unda sanki marifetmi? gibi; “Evet, onlar? biliyorum” diye hayk?rm??t? Nazan. ??te, o g?n, o saat, yani birlikteliklerinin ilk ???nc? saati, on ikinci dakikas? anlam??t?, o, O de?ildi.
B?yle sekiz ay ge?ip gitmi?ti. ??te bir sevgilinin olmas?ndan do?an erkeksi rahatl?kta bile huzursuzdu Erdal. Biliyordu ??nk? Nazan, asla O olamazd?. Bu y?zden huzursuzdu, huzursuzluk devam ediyordu. Belki sevi?tiler ama hi? seks yapmad?lar; yapm?? olsalar bir ?ey de?i?ecek miydi? Erdal’a g?re, hay?r.
Arkada?lar? vard?, birka? tane dostu vard?, iyi bir i?i vard?, sayg?n bir m?hendisti Erdal, fakat asla huzurlu de?ildi. ?nsanlar? biliyordu; arabas?, i?i, sayg?nl???, dostu, ailesi, sevgilisi ve paras? olan biraz da dini duygular ta??yan d?r?st say?labilecek bir adam ba?ka ne isteyebilirdi ki d?nyadan? Erdal’a sorarsan?z, hi?bir ?ey.
Her seferinde onun huzurunu ka??ran neydi ?yleyse? Huzur neydi? Ya?am neydi ki?
Bir ?ey bekliyordu; onu huzurlu k?lacak bir ?ey bekliyordu. Gelecek ?midiyle her g?n tekrar ba?l?yordu ya?ama, fakat bulamaman?n kayg?s?yla her gece biraz daha ?l?me uyuyordu. Belki de ya?am denen basit muamma de?ildi bekledi?i, ya?ama ait bir unsur olmayabilirdi bekledi?i ?ey; beklenen i?in “?l?m” demek ona g?venli bir huzursuzluk verse de bu kelimeyi kullanamazd? onun i?in. ?l?m? kim beklerdi ki? Herkes gibi o da ya?amaktan yana bir bahane bulamay?nca ?l?m diyebilirdi, fakat bu ya?ayan bir varl?k olarak insanl???na ters d??ecekti, ya?amay? ?ok istiyor de?ildi, ??nk? ya?amda olmayan bir huzuru vard?. Huzuru bulsa belki ?l?m demek ona sa?ma gelecekti. Bu y?zden asla ?l?m demiyordu bekledi?ine, belki bilmedi?i bir ?eydi.
A?k m?? Erdal’a g?re a?k? bulmak ve onu fiziksel ??elerden s?y?rmak m?mk?n de?ildi, ??nk? a?k soyut ve hayali bir uzakl?kta g?zeldi, fakat a?k? var etmek olas? bir ?ey diyebiliyordu ve aranan k?l?nabilirdi a?k.
Kap? ?ald?.
- Ho? geldin Himmet, ?erez getirmediysen i?eri girme!
- Ay?p ettin abi, almad?m tabi? ki, ben kap?da, ?urada e?ikte oturmaya geldim.
- Gel karde?im, ho? geldin. Salona ge? oras? daha rahat.
- ?ay koydun mu abi.
- Ne? ?ay da m? i?eceksin?
- S?cak su da olur. Il?k? So?uk? Barda?? g?rseydim bari sadece?
- Ge? hadi bir ?eyler d???n?r?z. Ne yapt?n kapatt?n m? d?kk?n??
- Kapatt?m abi. Yorulmu?um bug?n ya!
- Himmet, bak ?imdi akl?ma geldi; benim yaz?lar?m vard?, masan?n ?st?nde unutmu?um.
- Evet, g?rd?m abi. Onlar? senin ?ekmecene koydum.
- Vallahi tebrik ederim seni o?lum, ?ok ince ve dikkatlisin. Ortal?kta olunca ho?uma gitmiyor. Sa? ol can?m benim.
- ?nemli de?il abi. Himmet, i?te onu bu y?zden ?ok seviyordu Erdal. ?lk onu i?e ald???nda daha yirmi iki ya??nda toy bir delikanl?yd?. Daha ikinci y?l?nda i?ine h?kim olmaya ba?lam?? ve aktif karakteri sayesinde bir?ok m??teri kazand?rm??t? Erdal’a.
Kime k?zacakt? ki? Hayat?ndaki herkes hakl?yd? onun kar??s?nda. Sosyal y?nden ?nemli bir yerde olmas?na kar??n hep i?inde onu ezen bir huzursuzluk bulurdu. Nerede bitecekti bu s?k?nt?, bilmiyordu. Himmet’e bak?yordu; bu taze ve azimli gen? hayattan daha neler bekliyordu neler; b?t?n g?n ?al???yor, her i?in ?stesinden geliyordu, fakat y?z?nde zerre kadar huzursuzluk ?izgisi yoktu. Bu nas?l olabilirdi ki? Himmet’in en huzursuz g?n? ge?en ay, cumartesi g?n?, saat 00.33 ile 01.14 aras?ndayd?. O gece babas?n?n ?l?m?n? anlatm?? ve h?z?nlenmi?ti, fakat bileklerini s?ms?k? sarm?? kelep?eleri a??p rahatl?kla kurtulan bir mahk?m gibi o an?n dayan?lmaz h?zn?nden aniden s?yr?l?vermi?ti. Ona inanamam??t? Erdal, bir insan bu kadar olamazd?; Himmet, ya ?ok g??l? bir sinir sistemine sahipti ve ac?lar?n? ?ok iyi saklayabiliyordu yada inan?lmaz derecede hayata ba?l? ve umursamazd?. ?kisi de insan?st? bir ?abayd? sonu?ta. Erdal Himmet’e bakt?, ona imrendi bir an. Sonra kola e?li?inde sohbete ve ?erez yemeye devam etti.
Biliyordu Erdal, bir g?n ya ?lecek ve huzurun ne oldu?unu kavrayacak yada deli gibi a??k olacak ve huzur budur diyecekti ???l?klar atarak. Kim bilir nas?ld? ya?am ?l?nce yada a??k olunca? Kim bilir?
Bu kez ?yle olmam??t?; ??nk? farkl? bir boyutta gezinecekti o zaman. ?imdiye kadar hi? yapmad??? bir ?ey yapacak, ?apka alacakt?. Bu daha ?nce de olmu?tu zaman zaman; hi? yapmad??? bir ?ey yapt???nda hi? hissetmedi?i duygular hisseder, hi? duymad??? korkular duyar, eski korkular?ndan s?yr?l?rd?.
O g?n, yani d?n de ?yle olmu?tu; ma?azalara girdi?inde hemen y?z?ne ve g??s?ne yap??an ka?ma ve ?ekingenlik duygusundan s?yr?lm??t?. O kadar farkl? bir rahatl?k duyumsad? ki, hatta d?rt ma?azan?n b?t?n ?al??anlar?yla sohbet etmi?, onlar? alaya alm??, hatta otuz yedi ya??nda bek?r bir erkek olmas?yla bile gurur duymu?tu.
Odan?n i?inde i?ren? bir s?cak y?z?n? yal?yordu. V?cudu so?uktu ama y?z? yan?yordu, belki de hasta olacakt?. ?apkas?n? giyip aynan?n kar??s?na ge?ti, ?apkal? hali onu ba?ka biriymi? gibi g?steriyordu; fakat y?z?ne bak?nca g?zlerini g?rd? ve anlad?, de?i?en ?ok ?ey vard?, ifadelerden ba?ka.
Telefonun ahizesini kald?rd?, telefon ???nc? kez ?alarken a??ld?.
- Alo, bu tok ses onun sesiydi.
- Himmet, ben Erdal, nas?ls?n?
- ?yiyim Erdal Abi, sen nas?ls?n?
- ?yidir, evdeyim. Bu Rekor ?n?aat?n ruhsat? ??kt? m??
- Abi, yar?n dediler.
- Neden? Bug?n ??kaca??n? s?ylemi?lerdi.
- Erdal Abi, Recep Bey evraklar? d?n teslim etmi? ondan.
- Ya ben bu adama ne diyeyim? Ona Sal? g?n? vermesini s?ylemi?tim. Ne laf anlamaz adam bunlar ya! Neyse, yar?n ruhsat? al sabahtan, bana da haber et, olur mu?
- Tamam, abi, yar?n R??t?’yle de g?r???r?m; hani demir bitti, para yok demi?ti ya, onunla gidip demir alal?m da alt?nc? kat?n betonu ertesi g?ne yeti?sin.
- Evet, iyi olur. Ben de ??leden sonra Lara’daki villalara bir bakay?m.
- Olur abi.
- E, ne yapacaks?n bu ak?am.
- Bir plan?m yok abi, ne yapay?m, eve giderim herhalde.
- Bana gel. Biraz muhabbet ederiz.
- Olur, m?sait misin?
- Tabi can?m m?saidim, buyur gel. Himmet, gelirken biraz ?erez getirir misin, ben de kola var, muhabbete iyi gelir bunlar.
- Olur, abi, d?kk?n? kapatay?m, eve u?rar ?zerimi de?i?ip gelirim.
- Tamam, karde?im, hadi bekliyorum.
- Tamam, abi, g?r???r?z.
Himmet, uzun zamand?r Erdal’?n yan?nda ?al???yordu. Erdal’?n sa? kolu gibiydi. Her i?ine ko?ar, her dedi?ini yapard?, g?venilir ve akl? ba??nda bir gen?ti. Babas? yoktu, annesi ve ilk??retime giden k???k erkek karde?iyle ya??yordu. Yirmi dokuz ya??ndaki bu gen? bek?rd?, Erdal gibi m?hendis de?ildi, fakat Erdal ona her ?eyi ??retmi?ti ve neredeyse onun kadar m?hendis say?l?rd?. Belki i? muhabbetleri can s?k?nt?s?n? biraz alacakt? ?zerinden.
Nedendi, bilmiyordu; yoksa biliyor muydu? Bu s?k?nt?… Anlam veremedi?i huzursuzluklar? onu neden bilmedi?i bir yer gibi d?nyevi g?ndemlere sokup duruyordu? ?niversitede okudu?u y?llarda bir sevgili hayali vard?; e?er bu hayalini ger?ekle?tirirse mutlu olaca??n? ve huzursuzlu?undan kurtulaca??n? sanm??t?. Sonu ba??ndan belliydi bu ili?kinin, yine de sekiz ay, ?? g?n, on d?rt saat Nazan’la birlikte olmu?tu. ?lk tan??t?klar? g?n? hat?rlad?; Erdal ikinci s?n?ftayd?, okulun ilk g?nleriydi, Nazan okulu yeni kazanm??t?. Bir g?n Erdal fak?ltenin merdivenlerine do?ru y?r?yordu, Nazan, Erdal’?n yan?na gelip baz? sorular sormu?tu.
- Af edersiniz! M?hendislik ve mimarl?k fak?ltesinin ??renci i?leri nerede acaba? ??renci i?leri fak?ltenin yeni binas?na ta??nm??t?. Erdal, Nazan’? yeni binaya, ??renci i?lerinin oldu?u b?l?me kadar g?t?rm??t?. Nazan’?n i?i bitine kadar da beklemi?ti. Sonra tan??t?lar, o g?n fak?ltenin kafesinde oturup sohbet ettiler. Bir s?re sonra ??kt?lar, samimi oldular, ???klar gibi gezdiler, birbirlerini sevdiklerini zannettiler.
Oysa Erdal daha ilk g?n, fak?ltenin kafesinde otururken anlam??t?; Nazan’a o kitab? sordu?unda anlam??t? her ?eyi.
- Kar?s?n? ?apka Sanan Adam’? biliyor musun?
- Hay?r, nedir o, kim bu adam?
Ona, Yabanc?’y?, Aylak Adam’?, Sessiz Ev’i, sonra Bulant?’y? da sordu, fakat Nazan hi?birini bilmiyordu. Tuhaft?, ??nk? Nazan’a, Sefiller’i, Vadideki Zambak’?, ?eker Portakal? denen berbat ?ocuk kitab?n? sordu?unda sanki marifetmi? gibi; “Evet, onlar? biliyorum” diye hayk?rm??t? Nazan. ??te, o g?n, o saat, yani birlikteliklerinin ilk ???nc? saati, on ikinci dakikas? anlam??t?, o, O de?ildi.
B?yle sekiz ay ge?ip gitmi?ti. ??te bir sevgilinin olmas?ndan do?an erkeksi rahatl?kta bile huzursuzdu Erdal. Biliyordu ??nk? Nazan, asla O olamazd?. Bu y?zden huzursuzdu, huzursuzluk devam ediyordu. Belki sevi?tiler ama hi? seks yapmad?lar; yapm?? olsalar bir ?ey de?i?ecek miydi? Erdal’a g?re, hay?r.
Arkada?lar? vard?, birka? tane dostu vard?, iyi bir i?i vard?, sayg?n bir m?hendisti Erdal, fakat asla huzurlu de?ildi. ?nsanlar? biliyordu; arabas?, i?i, sayg?nl???, dostu, ailesi, sevgilisi ve paras? olan biraz da dini duygular ta??yan d?r?st say?labilecek bir adam ba?ka ne isteyebilirdi ki d?nyadan? Erdal’a sorarsan?z, hi?bir ?ey.
Her seferinde onun huzurunu ka??ran neydi ?yleyse? Huzur neydi? Ya?am neydi ki?
Bir ?ey bekliyordu; onu huzurlu k?lacak bir ?ey bekliyordu. Gelecek ?midiyle her g?n tekrar ba?l?yordu ya?ama, fakat bulamaman?n kayg?s?yla her gece biraz daha ?l?me uyuyordu. Belki de ya?am denen basit muamma de?ildi bekledi?i, ya?ama ait bir unsur olmayabilirdi bekledi?i ?ey; beklenen i?in “?l?m” demek ona g?venli bir huzursuzluk verse de bu kelimeyi kullanamazd? onun i?in. ?l?m? kim beklerdi ki? Herkes gibi o da ya?amaktan yana bir bahane bulamay?nca ?l?m diyebilirdi, fakat bu ya?ayan bir varl?k olarak insanl???na ters d??ecekti, ya?amay? ?ok istiyor de?ildi, ??nk? ya?amda olmayan bir huzuru vard?. Huzuru bulsa belki ?l?m demek ona sa?ma gelecekti. Bu y?zden asla ?l?m demiyordu bekledi?ine, belki bilmedi?i bir ?eydi.
A?k m?? Erdal’a g?re a?k? bulmak ve onu fiziksel ??elerden s?y?rmak m?mk?n de?ildi, ??nk? a?k soyut ve hayali bir uzakl?kta g?zeldi, fakat a?k? var etmek olas? bir ?ey diyebiliyordu ve aranan k?l?nabilirdi a?k.
Kap? ?ald?.
- Ho? geldin Himmet, ?erez getirmediysen i?eri girme!
- Ay?p ettin abi, almad?m tabi? ki, ben kap?da, ?urada e?ikte oturmaya geldim.
- Gel karde?im, ho? geldin. Salona ge? oras? daha rahat.
- ?ay koydun mu abi.
- Ne? ?ay da m? i?eceksin?
- S?cak su da olur. Il?k? So?uk? Barda?? g?rseydim bari sadece?
- Ge? hadi bir ?eyler d???n?r?z. Ne yapt?n kapatt?n m? d?kk?n??
- Kapatt?m abi. Yorulmu?um bug?n ya!
- Himmet, bak ?imdi akl?ma geldi; benim yaz?lar?m vard?, masan?n ?st?nde unutmu?um.
- Evet, g?rd?m abi. Onlar? senin ?ekmecene koydum.
- Vallahi tebrik ederim seni o?lum, ?ok ince ve dikkatlisin. Ortal?kta olunca ho?uma gitmiyor. Sa? ol can?m benim.
- ?nemli de?il abi. Himmet, i?te onu bu y?zden ?ok seviyordu Erdal. ?lk onu i?e ald???nda daha yirmi iki ya??nda toy bir delikanl?yd?. Daha ikinci y?l?nda i?ine h?kim olmaya ba?lam?? ve aktif karakteri sayesinde bir?ok m??teri kazand?rm??t? Erdal’a.
Kime k?zacakt? ki? Hayat?ndaki herkes hakl?yd? onun kar??s?nda. Sosyal y?nden ?nemli bir yerde olmas?na kar??n hep i?inde onu ezen bir huzursuzluk bulurdu. Nerede bitecekti bu s?k?nt?, bilmiyordu. Himmet’e bak?yordu; bu taze ve azimli gen? hayattan daha neler bekliyordu neler; b?t?n g?n ?al???yor, her i?in ?stesinden geliyordu, fakat y?z?nde zerre kadar huzursuzluk ?izgisi yoktu. Bu nas?l olabilirdi ki? Himmet’in en huzursuz g?n? ge?en ay, cumartesi g?n?, saat 00.33 ile 01.14 aras?ndayd?. O gece babas?n?n ?l?m?n? anlatm?? ve h?z?nlenmi?ti, fakat bileklerini s?ms?k? sarm?? kelep?eleri a??p rahatl?kla kurtulan bir mahk?m gibi o an?n dayan?lmaz h?zn?nden aniden s?yr?l?vermi?ti. Ona inanamam??t? Erdal, bir insan bu kadar olamazd?; Himmet, ya ?ok g??l? bir sinir sistemine sahipti ve ac?lar?n? ?ok iyi saklayabiliyordu yada inan?lmaz derecede hayata ba?l? ve umursamazd?. ?kisi de insan?st? bir ?abayd? sonu?ta. Erdal Himmet’e bakt?, ona imrendi bir an. Sonra kola e?li?inde sohbete ve ?erez yemeye devam etti.
Biliyordu Erdal, bir g?n ya ?lecek ve huzurun ne oldu?unu kavrayacak yada deli gibi a??k olacak ve huzur budur diyecekti ???l?klar atarak. Kim bilir nas?ld? ya?am ?l?nce yada a??k olunca? Kim bilir?